به گزارش سرویس سیاسی شیرازه؛ «چرا مرتضی حیدری دیگر به عنوان مجری در برنامه‌های رئیس جمهور جدید استفاده نمی‌شود؟» این سوالی بود که پس از اولین مصاحبه تلویزیونی دکتر روحانی در اواسط شهریور ماه مطرح شد. چند روز پس از آن مصاحبه، برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب خبر دادند که صدا و سیما به دولت فشار آورده تا مرتضی حیدری مجری این مصاحبه باشد که دولت نپذیرفته و نهایتا «علی‌اکبر عبدالرشیدی» برای این مصاحبه معرفی شده است. اگرچه این خبر هیچ‌وقت از سوی صدا و سیما تائید نشد اما رسانه‌های اصلاح طلب از قول «محمد رضا صادق» مشاور رسانه‌ای روحانی نوشتند که؛ دولت نمی‌خواهد مصاحبه رئیس جمهور یک‌سویه و تشریفاتی باشد بلکه خواهان مصاحبه‌ای «چالشی» با بیان «دغدغه‌های مردم» است. این اظهار نظر در مقام سخن،‌ بسیار ظاهری زیبا دارد اما آیا در عمل نیز، محقق شد؟

در مصاحبه‌های آخری که احمدی‌نژاد در تلویزیون داشت، مرتضی حیدری مجری بود. اما روند این مصاحبه‌ها چندان به کام مخالفان سیاسی احمدی‌نژاد که حالا لباس اعتدال دولت روحانی را به تن کرده‌اند، خوش نیامد. آن‌ها معتقد بودند که «حیدری با سکوتش نسبت به سخنان احمدی‌نژاد در زمین او بازی می‌کند»؛ اظهار نظری که البته حیدری را به موضع‌گیری واداشت تا از عملکرد خود در مصاحبه با احمدی‌نژاد دفاع قاطعانه‌ای بکند.

با آن همه ادعای حامیان و حتی برخی نفرات اصلی دولت روحانی در نقد روند مصاحبه‌های احمدی‌نژاد، انتظار این بود که مصاحبه‌های رئیس جمهور روحانی از این نقدها (فارغ از درستی یا نادرستی آن) مبرا باشد. اگرچه منصفانه باید گفت که اولین مصاحبه روحانی با علی‌اکبر عبدالرشید، تا حدی مطابق با آن‌چه بود که حامیان دولت مدعی بودند، اما آیا مصاحبه دیشب روحانی نیز این‌گونه بود؟

سه مجری، دیشب در حالی روبروی روحانی نشسته بودند که دو نفر از آن‌ها چندان برای همه مردم ایران نام‌آشنا نبودند. حتی شهیدی‌فر هم که نامش با برنامه «مردم ایران سلام» گره خورده است، چندان حرفه‌ای و مطابق با دغدغه‌های محمد رضا صادق، ‌مشاور رسانه‌ای روحانی ظاهر نشد چرا که او اساسا چنین تبحری را نداشته و ندارد. دیشب روحانی هر آن چه خواست، گفت بی‌آن‌که از سوی مجریان به «چالش» کشیده شود. اگر حامیان رسانه‌ای و سیاسی دولت معتقد بودند که مرتضی حیدری با سکوتش، احمدی‌نژاد را یاری می‌کرد، حالا این مجریان گلچین شده صدا و سیما توسط دولت بودند که نه با سکوت که از قضا با سخنان خود که تکرار شعارهای دولت بود، به یاری روحانی آمدند. آن‌ها بیشتر از این‌که از «دغدغه‌های مردم» بگویند و از رئیس جمهور بپرسند که در این 100 روز برای رفع این دغدغه‌ها چه کرده است، شرایط را برای تخریب گسترده دولت قبل مهیا ساختند.

آیا مدعیانی که تا دیروز حتی در انتقاد به مرتضی حیدری، به مرزهای تمسخر و بعضا فحاشی نزدیک شده بودند، حالا دهان به انتقاد از این فیلم تلویزیونی و «برترین بازیگر نقش اول مرد»، «بهترین بازیگر نقش اول زن» و «بهترین بازیگر نقش مکمل مرد» آن، خواهند گشود یا دوباره مدح و ستایش را پیشه خواهند کرد؟