به گزارش شیرازه به نقل از صبح لارستان ، لارستان از آنجایی که در منطقه گرم و خشکی واقع شده، استفاده بهینه از آب مسئله مهمی است. تلاش های مردم سخت کوش منطقه، برای رفع این مشکل منجر به خلق آثار ماندگاری شده است. اوج معماری لارستانی ها در معماری گنبدی و ساخت برکه های گنبدی شکل، جهت ذخیره آب را می توان یکی از شاهکارهای آنها در منطقه جنوب دانست.

 به عنوان نمونه، آب انبار «سيد جعفري» در منطقه ي «كورچان» قرار دارد که مانند يك كاسه اي كه وارونه كرده اند بر روي قسمت آب انبار قرار دارد.

برکه سید جعفری

 این برکه یکی از قدیمی ترین آب انبارهای لار می باشد که در مسیر غربی شهر لار قررادارد . قطر طاق بزرگ آن 14 متر و ارتفاع آن 10 متر می باشد عمق منبع آب 20 متر است . آب آن از طریق شبکه آب رسانی عصر صفویه تامین می شده است . این آب انبار هم اکنون نیزمورد استفاده قرار می گیرد .

 در قديم، آب انبارها را با اجازه ي حاكمان باز مي كردند و از آن استفاده مي كردند چون در زمان قديم وقتي باران مي باريد و آب انبارها پر مي شد در آب انبارها را مهر و موم مي كردند و با اجازه(دستور) حاكم باز مي كردند و مورد استفاده قرار مي گرفت.

در منطقه جنوب مثل لارستان بخاطر كم آبي هر جاكه آب انبار بوده اطراف آن خانه درست مي شد و اين خانه ها بزرگ و  بزرگتر مي شد و تشكيل محلات مي داد، آب انبارها تشكيل مرزها مي دادند و هر آب انبار را طبق آن محله مي شناختند.

آب انبار در قديم جنس مذكر داشت مثل مرد، بخاطراينكه اگر آب انبار بود تشكيل خانواده و تشكيل خانه ها مي دادند و از آن خانه ها تشكيل محلات و شهرها مي دادند.

چون ازدياد نسل توسط آب انبار صورت مي گرفت كه به آن مي گفتند: نَر و نرگي آب انبار مشخص است كه بالاي هر گنبد قرار گرفته است.

گنبدي شكل شدن خود آب انبارها بدين خاطر است كه نور خورشيد كمتري بتواند به داخل آب نفود پيدا كند ( چون اگر نور داخل آن باشد آنها جلبك مي زنند و موجب بوجود آمدن تك يافته داخل آب مي شود) و باعث خنكي آب مي شود و از تبخير جلوگيري مي كند و هم در آب، گياهان آبي((جلبك)) بوجود نمي آيند. و در كنار آب انبارها رودخانه ها درست مي كردند براي فاضلاب شهري از آن استفاده مي كردند و قسمتي را محلي براي عبور آب بنام((مَمَر))، كه از آن مي گرفتند.

 خود ممر از كف رودخانه ها تشكيل مي شد و آبي كه داخل آن حركت مي كرد مستقيماً به آب انبار ريخته مي شد و موجب انباشته شدن آب در قسمت گودال مي شد.

 آب را بعد از آبگيري مستقيماً استفاده نمي كردند بلكه مي گذاشتند كه لا(ته نشين) بيندازد كه آن خاك رس و خاك كه همراه آن بود ته نشين كند، پس از اينكه آب شفاف و زلال شد آن را مورد آشاميدن قرار مي دادند.

 آب انبارها در منطقه لارستان بسيار زياد است كه اگر گردشگري از استانهای دیگر به لارستان مي آمد وقتي اين آب انبار هاي گنبدي شكل را مشاهده مي كرد فكر مي كرد اين محل عبادتگاه است در صورتي كه آنجا آب انبار بود.