به گزارش سرویس شیرازه؛ امروز دکتر روحانی مهمان دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی بود تا همراه با آن ها روز دانشجو را بزرگ داشته و مقام دانشجو را تکریم کند. اما این جلسات که در دولت های قبل هم مسبوق به سابقه است، یک روال عمومی دارد به این صورت که در ابتدا نمایندگان تشکل ها و اتحادیه های دانشجویی در حضور رئیس جمهور نقطه نظرات خود را به صراحت بیان کرده و سپس رئیس جمهور در مقام پاسخگویی مستقیم و غیرمستقیم به سوالات و انتقادات آن ها بر می آید و نقطه نظرات خود در حوزه های دیگر را بیان می کند. این روالی است که هر ساله در دیدار دانشجویان با رهبر معظم انقلاب اسلامی در ماه مبارک رمضان نیز محقق می شود.

اما حضور روحانی در اولین 16 آذر دوران ریاست جمهوری اش ماجرایی متفاوت از این ها را طی کرد.

اخباری که به گوش می‌رسد حاکی از آن است که ابتدا قرار بر این بود که نمایندگان تشکل های دانشجویی در این مراسم سخنرانی کنند اما با تصمیم مسئولان برگزار کننده بنا بر این شد که تنها متن سخنان دانشجویان قرائت شود که این موضوع هم لغو شد و مسئولان دولت تدبیر و امید تصمیم گرفتند فقط رئیس جمهور سخنرانی کند و برود. در واقعیت نیز همین مسئله رخ داد. محمد مهدی رمضان زاده مسئول بسیج دانشگاه شهید بهشتی در این رابطه اظهار داشته: روحانی در گزارش صد روزه گفته بود فضای امنیتی را از دانشگاه ها بر میدارم اما در برنامه 16 آذر که در دانشگاه شهید بهشتی برگزار می‌شود با توجه به اینکه در نهاد مرکزی برای سخنرانی نمایندگان تشکل های دانشجویی قرعه کشی صورت گرفت این برنامه به صورت یکجانبه از سوی وزارت علوم لغو شد.

به هر حال روحانی به دانشگاه شهید بهشتی آمد و فقط در مقابل شعارهایی که از سوی دو طیف دانشجویان سر داده می شد موضع گرفت و به سوالات چند دانشجو پاسخ داد و رفت. او در حالی بر «کارگاه سیاست» بودن دانشگاه تاکید کرد که طبق نظر همه کارشناسان سیاسی، حضور در تشکل های دانشجویی فارغ از مشی و نگرش سیاسی آن ها است که شرایط را برای حضور موثر و سالم جهت ورود دانشجویان به عرصه سیاست اصیل فراهم می سازد. روحانی در حالی بر نقش دانشجو تاکید کرد که تشکل های دانشجویی همیشه در پیکان موضع گیری های سیاسی دانشگاه قرار داشته و در قالب ها و با مشی های مختلف نظرات خود را نسبت به مسائل مختلف ابراز داشته است.

به نظر می رسد برای دولت تدبیر و امید که طی این صد و اندی روز مدام بر برداشتن چتر امنیتی از فضای دانشگاه تاکید می کرد! به هیچ وجه شایسته نبود که این گونه با روزی که متعلق به دانشجوها است و باید سخن آن ها شنیده شود، برخورد یک طرفه داشته باشد. آیا این برخورد یکسویه را می توان نشانه ای از برخوردهای یکسویه بیشتری در ماه ها و سال های آینده دانست؟ آیا سالی که نکوست، در این مورد هم از بهارش پیدا خواهد بود؟!