نخستین جلسه ستاد خدمات سفرهای کشور برای نوروز 93 که با حضور نمایندگان دستگاه های مرتبط با امر سفر روز گذشته برگزار شد با اظهارنظر مرتضی رحمانی موحد، معاون گردشگری کشور همراه بود که وی به موضوع نصب چادرهای مسافرتی در اماکن عمومی در سطح شهرها اشاره کرد و گفت: «موضوع نصب چادر موضوع مناسبی نیست چرا که در برخی موارد باعث به وجود آمدن آسیب های اجتماعی شده است بنابر این نصب چادر در سطح عمومی شهرها مانند خیابان ها، حاشیه بلوارها، پارک ها و بوستان ها ممنوع است و در شهر هایی که امکان ایجاد کمپینگ وجود دارد باید فضاهای کمپینگی ایجاد شود.»

به گزارش شیرازه به  نقل از فارس در پی اعلام نظر معاون گردشگری کشور، امین عارف نیا، رئیس کمیته اطلاع رسانی ستاد خدمات سفر تصریح می کند که «این موضوع، تنها یک پیشنهاد است و در جلسه بعدی این ستاد مورد بررسی و تصمیم گیری قرار می گیرد.»

اما چه کسانی عموم استفاده کنندگان چادرهای مسافرتی در سفرهای نوروزی کشور را تشکیل می دهند؟ مسئولان، کارکنان دولت، فعالان بخش خصوصی یا مردمی که هیچ دسترسی به ویلای شخصی، مهمانسرای دولتی و هتل های گران قیمت ندارند؟ آیا در جلسات ستاد خدمات سفر، نماینده ای از این جنس از مردم هم حضور دارد؟

اوضاع اقتصادی مردم امروز موضوعی نیست که دولتمردان از آن بی خبر باشند و تدبیرشان از آن فاصله داشته باشد. 15 روز ایام نوروز در پیش رو است و قرار است پس از آن مردم با نشاطی مضاعف برای سربلندی و اقتدار کشور تلاش کنند، اما چه تسهیلاتی برای مردم در نظر گرفته شده است تا همه مردم بتوانند یک سفر چند روزه را با همراهی خانواده در نوروز تجربه کنند؟ اختصاص بنزین سفر یا اعمال تخفیف های اقامتگاه ها و هتلها در نوروز؟

با توجه به اینکه تنها یک ماه تا آغاز سال نو باقی مانده و مردم برنامه ریزی هایشان را برای اینکه چگونه تعطیلات خود را بگذرانند آغاز کرده اند نه تنها هیچ تسهیلاتی برای انجام سفرهای نوروزی در داخل کشور از سوی مسئولان اعلام نشده بلکه پیشنهادهایی برای اعمال ممنوعیت هایی از جمله استفاده از «چادر مسافرتی» ارائه می شود، این در حالی است که به دلیل هزینه های بالای یک شب اقامت در هتل و کمبود هتل ها و اقامتگاه ها در بعضی نقاط کشور، «چادر مسافرتی» حداقل انگیزه برای یک سفر ارزان توسط خانواده ها به شمار می رود.

ستاد تسهیلات سفرهای نوروزی در سالهای گذشته نیز محدودیت هایی برای استفاده مردم از چادر مسافرتی داشت اما استفاده از آن ممنوع نبود بلکه مکان هایی در هر شهر و استان، تعیین می شد که امکانات اولیه مثل شیر آب، برق، سرویس بهداشتی، بازارچه های کوچک محلی و... را برای آن منطقه مهیا می کردند و مردم برای چادر زدن در آن مناطق، آزاد بودند. امنیت مناطق نیز با استقرار کیوسک نیروی انتظامی حفظ می شد، اما پیشنهاد ممنوعیت استفاده از چادرهای مسافرتی در سطح شهرها، معابر، پارک ها و بوستان ها به دلیل اینکه ممکن است آسیب های اجتماعی به دنبال داشته باشد به نوعی تنها پاک کردن صورت مسئله است.

به جای ممنوعیت در استفاده از چادر مسافرتی، اقامتگاههای دولتی، عمومی شود

«ایرج ندیمی»، سخنگوی فراکسیون گردشگری مجلس درباره پیشنهاد ممنوعیت در استفاده از چادرهای مسافرتی که در ستاد خدمات سفر مطرح شده است، به خبرنگار خبرگزاری فارس می گوید: این موضوع ممنوعیت استفاده از چادرهای مسافرتی به دو دلیل قابل رد شدن است نخست اینکه گردشگری در ایران از جهات مختلف با محدودیت هایی در زمینه امکانات مواجه است که تا وقتی آن امکانات، متناسب با درآمد، نیاز و استقبال مردم ساخته و آماده نشود و بخش دولتی و خصوصی سرمایه گذاری نکنند اساساً امکان پذیرش مسافر وجود ندارد مثلاً در شهرهای شمالی مثل لاهیجان برای چند صد نفر مسافر جایی برای اسکان وجود ندارد بنابر این زیرساخت ها در کشور برای جذب مسافر فراهم نیست.

وی ادامه می دهد: نکته دوم این است که دولت، امکاناتی در زیرمجموعه ادارات، مدارس، دانشگاه ها و... دارد که به جای ممنوع کردن استفاده از چادر مسافرتی، این ظرفیت های اقامتی را به منظور استفاده حداکثری، در اختیار مردم قرار دهد و هزینه های نازلی را هم بابت آن از مردم دریافت کند این طور، حداقل مردم در یک جای مسقف می مانند.

این نماینده مردم در مجلس در خصوص اینکه اگر این دو امکان فراهم نشود، می گوید: حالا اگر این دو امکان فراهم نشد مردم باید چه کار کنند؟ نباید به مسافرت بروند؟ اگر مردم به سفر نروند بار و هزینه سنگین آن را کشور متحمل می شود چون فشارهای روحی، روانی برای افراد بوجود می آورد. ما نباید به این فکر باشیم که مردم را از سفر محروم کنیم. نمی توانیم آنها را در استفاده از امکانی مثل چادر مسافرتی محروم کنیم. اما این موضوع را می شود ضابطه مند کرد، شهرداری ها می توانند محلهایی را برای اقامت این افراد به منظور برپا کردن چادرهایشان آماده کنند که در عبور و مرور مردم نیز خلل ایجاد نکند.

ندیمی تأکید می کند: ما نمی توانیم ضعف عرضه خدماتمان را به مردم تحمیل کنیم. پس اولاً باید زیرساخت ها تامین شود، دوم؛ امکانات موجود دولتی عرضه شود و سوم اینکه باید مقرراتی برای ماندن مسافران در شهرها فراهم شود.

سخنگوی فراکسیون گردشگری مجلس تصریح می کند که ممنوعیت استفاده از چادر مسافرتی باید مورد تجدیدنظر قرار گیرد.

وی می گوید که در تماس با مسئولان گردشگری کشور این موضوع را حل خواهد کرد.

 
مگر فقط در چادر مسافرتی آسیب اجتماعی رخ می دهد؟

اما درباره علت نگرانی معاون گردشگری کشور مبنی بر اینکه چادرهای مسافرتی، آسیب های اجتماعی به دنبال دارد، «حمید ضرغام» عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی به خبرنگار خبرگزاری فارس می گوید: آسیب اجتماعی در هر حال امکان وقوعش هست. نمی شود گفت به دلیل اینکه در چادر مسافرتی آسیب اجتماعی ممکن است رخ دهد آن را جمع کنیم.

وی تصریح می کند: اصلاً خانواده هایی هستند که برپا کردن چادر در سفر برایشان یک نوع تفریح است.

این استاد گردشگری می گوید: فقط باید فضای مناسب برای برپایی چادرهای سفر برای مردم ایجاد شود و مدیریت مناسب را بر آنها اعمال کرد. می شود مردم بابت جایی که می خواهند چادر بزنند هزینه اندکی را بپردازند و آن هزینه، صرف نگهبانی، امنیت و حراست از منطقه شود. اصل مسئله را نباید پاک کرد.

ضرغام یادآور می شود که این راه حل ها قبلاً هم تجربه شده است و در سالهای پیش هم مکانهایی برای چادر زدن مردم در سفرهای نوروزی ایجاد می شد که از لحاظ امنیتی هم کنترل می شد اگرچه خدمات، ناقص بود اما حداقل ها برای انجام سفر مردم فراهم می شد.

بنا به گفته مسئولان، ستاد تسهیلات سفرهای کشور که تا نوروز سال 92 سفرهای نوروزی را مدیریت می کرد بدون مصوبه دولت فعالیت می کرده است و امسال با مصوبه دولت تدبیر و امید «ستاد خدمات سفرهای کشور» شکل گرفته و نوروز 93 نخستین نوروزی است که این ستاد برای آن برنامه ریزی می کند. امید است اعضای این ستاد، بیشتر از آنکه به دنبال ایجاد محدودیت ها برای سفرهای مردم باشند تدابیری در جهت افزایش سفرهای داخلی تمام اقشار  مردم، توسعه زیرساخت های گردشگری در تمام نقاط کشور و ارزان سازی خدمات سفر بیندیشند.