شهرستان ها >> نی ریز
روشندل نی‌ریزی که با پشتکار حقوقدان شد+عکس
نابینای نی ریزی گفت: با حمایت و همراهی مسئولین، هر فردی که از نقصی رنج می برد می تواند توانایی خود را بروز دهد.
به گزارش سرویس شهرستان‌های شیرازه، روشن دلان، اگرچه ازنعمت بینایی محروم اند
و دیده بر این دنیای فانی و زودگذر ندارند، اما در دل و جان خود، دنیایی دارند با
طراوت و بس زیبا که شور و نشاط زندگی را در جویبار احساس آنها می توان یافت. روشن
دلان و روشن ضمیران پرتلاش که موانع و مشکلات را پشت سر نهاده اند و به موفقیت های
شایانی در عرصه های گوناگون زندگی دست یافته اند، به همگان ثابت کرده اند که
خواستن، توانستن است. آنان با تلاش اعجاب برانگیز، غیرممکن ها را ممکن می سازند و
با عزمی راسخ، گام به گام موانع را از میان راه ناهموار خود برمی دارند .این روشن
دلان از شرایط موجود و نعمت هایی که از آن بهره مندند کمال استفاده را می
کنند که اگر ما همین درس را از زندگی آنان بگیریم، آنوقت خیلی از مشکلات و موانع در
پیش چشم مان رنگ می بازد و امیدوارتر قدم بر می داریم
.
.روح الله طهماسبی فارغ التحصیل کارشناسی ارشد حقوق خصوصی یکی از روشندلانی است که توانسته با وجود نابینایی، صبر و همت و تلاش را شرمنده خود می سازند و با توکل به ذات مقدس حق، سرافرازانه از پله های ترقی بالا رود. وی در حال حاضر در دادگستری مشغول به کار و تدریس در دانشگاه است.
این روشندل از زندگی اش به نبض نی‌ریز چنین می گوید: از سن پنج سالگی با مشکل نابینایی روبه رو شدم و علیرغم مراجعه به پزشکان متعدد، روند درمان مطلوب پیش نرفت. با تمام محدودیت ها تصمیم به تحصیل گرفتم، ابتدا شناختی از وجود مرکزی ویژه آموزش نابینایان در استان، نداشتم تا اینکه بصورت اتفاقی از طریق فردی مطلع شدیم و از طریق بهزیستی وارد این مرکز شدم. پس از آشنایی با این مرکز، تحصیل با خط بریل و کتاب های مخصوص نابینایان برای من شروع شد. بزرگترین مشکل من در ابتدای تحصیل دوری از خانواده بود بروز این مشکل بیشترین فشار را از لحاظ روحی، روانی و عاطفی برای ما بدنبال داشت زیرا در آن سن بیشترین احتیاج هر فرد در آغوش خانواده بودن است و برای کودکی 7 ساله زندگی دور از خانواده، در محیطی جدید و هم زیستی با افرادی که هرکس متعلق به شهرستانی بود سخت می گذشت ولی شوق به تحصیل باعث شد تا با تمام این مشکلات کنار بیایم.
با وجود محدودیت، چاره ایی جز تحصیل برای ماندن در جامعه نداشتم و می دانستم با بازگشت به روستا، دیگر امکانی برای تحصیل نخواهم داشت، با تمام مشکلات ساختم و راه پیشرفت را طی کردم. با سعی و مشقات فراوان دوران تحصیل در مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه را پشت سر گذاشتم و با ورود به دانشگاه، دوران کارشناسی را در 6 ترم در دانشگاه آزاد نی ریز به پایان رساندم و دوران کارشناسی ارشد را در علوم تحقیقات مرودشت مشغول به تحصیل شدم و وکالتم را در تهران قبول شدم که در حال حاضر کارآموز هستم.
این نابینا با بیان اینکه وجود این نقص هیچگاه او را از طی کردن مسیر پیشرفت و تحصیل باز نداشته، خاطر نشان کرد: در دوران دبیرستان به بعد به دلیل اینکه محل تحصیل مان از مرکز نابینایان جدا می شد و باید با محیط بیرون آشنا شویم، وارد مراکز آموزش های عادی شدیم و این برای آنکه ما از آن محیط یکنواخت درون قشری خودمان خارج شویم، بسیار مناسب بود اما با مشکلاتی نیز روبرو بودیم که بیشتر آن به رفت و آمد برمی گشت. در دوران دانشگاه مشکل جدیدی که با آن روبه رو شدم، بحث تامین منابع آموزشی بود و در مقطع دانشگاه از این لحاظ حمایتی صورت نمی گرفت. برای تامین این منابع افرادی که با مشکل ما آشنا بودند جزوه ها و کتب آموزشی را تبدیل به ابزارت صوتی می کردند، تا بتوانیم از آن بهره بگیریم.
طهماسبی در آخر گفت: با حمایت و همراهی مسئولین کسانی که از نقصی رنج می برند، نیز می توانند توانایی های خود را بروز دهند.
نظرات بینندگان
