باور کردنش سخت است. دوست ندارم مرثیه سرایی کنم، دوست دارم به خانواده میلاد اسلامی خبرنگاری پرتلاش، تیزهوش و زیرک تسلیت بگویم و با خانواده اش همدردی کنم. میلاد پسری متعهد در کار بود، دوست داشت همیشه بهترین خبرها را مخابره کند. تیتر یک بدهد و اکنون خودش تیتریک رسانه ها شد. در روزهای تعطیلات نوروز میلاد اسلامی به دیار باقی شتافت. 

بدون تعارف یکی از بهترین های خبرنگاری ورزشی را از دست دادیم؛ میلاد چند سال پیش با مرگ همسفر شده بود! او در اثر یک حادثه به کما رفت و برگشت خبرنگاری خوشنام، شوخ طبع و کوشا یکبار مرگ را لمس کرده بود اما تقدیر برایش سرنوشت دیگری رقم زد. او باید هزاران کیلومتر سفر می کرد تا بعد از پوشش خبری بازی بارسا و رئال مادرید به ابدیت سفر کند. آن هم با هواپیمایی که مدعی است امن ترین پروازها را دارد.

به همکارانم در خبرگزاری تسنیم تسلیت می گویم. با آنها همدردی می کنم می دانم جای میلاد در تحریریه آنها همیشه خالی است.

با حسین جوادی در سفر به لبنان و دیدار مقدماتی جام جهانی 2014 آشنا شدم. پسری پرتلاش، خوش اخلاق و خوشنام که حالا دیگر نیست. به خانواده محترم جوادی هم تسلیت می گویم. به این دو خبرنگاری که نشان دادند می توان عاشق کار بود و برای آن جان داد حتی اگر برای این همه تعهد و تلاش برخی مسئولان و افراد، ارزش زیادی قائل نشوند و خبرنگار را به چشم مزاحم بینند!

خبرنگاری یعنی سم شیرین! یعنی تلاش برای روشنگری در قبال چندرغاز حقوق ! خبرنگارری یعنی آنکه نام داری اما نان نه! یکسال پیش هم مهدی نفر از خبرگزاری فارس در حادثه رانندگی به دیار باقی شتافت و اکنون سه خبرنگار ورزشی در کمتر از دو سال از جمع ورزشی نویسان جدا شدند. 

میلاد اسلامی مدت ها بود که صحبت از جدایی از کار خبری می کرد حق داشت. خبرنگاری نام دارد و نان ندارد! با این حال او نتوانست از کار خبری دل بکند چون عاشق کارش بود حتی اگر در برخی مشاغل با یک تلفن ساده بتوانی چندین میلیون تومان درآمد به دست بیاوری اما کار خبری و اطلاع رسانی به مردم حلاوت خاص خود را دارد. باید دید آیا بازیکنان تیم ملی ایران حاضر هستند به خاطر این دو خبرنگار ایرانی حداقل یک نوار سیاه بر بازو ببندند یا نه؟! خبرنگارانی که برای پوشش خبری دو بازی دوستانه ایران با شیلی و سوئد راهی اروپا شدند ولی ماموریتشان ناتمام ماند.

یادشان گرامی و روحشان شاد.