به گزارش یدیعوت آحارونوت پلیس نژاد پرست اسرائیل با هزاران یهودی اتیوپیائی تبار در تل آویو که در مرکز این شهر علیه نژاد پرستی و رفتار وحشیانه پلیس با سیاهپوستان تظاهرات می کردند درگیر شد که به جراحت ده ها تن از معترضین منجر شد.

در درگیری های صورت پذیرفته هم چنین بیست پلیس به علت اصابت سنگ ها و شیشه هایی که تظاهرکنندگان به سوی آنها پرتاب می کردند زخمی شدند.

این اعتراضات در پی آن شکل گرفت که ویدئویی از سربازی اتیوپیایی‌تبار اسرائیلی منتشر شد که در آن دیده می‌شد از ماموران پلیس در تل آویو کتک می‌خورد.

نیروهای پلیس رژیم صهیونیستی برای مقابله با تظاهرکنندگان اتیوپیایی‌تبار، از نارنجک صوتی، گاز اشک آور و باتوم استفاده کردند.

در سال ۲۰۱۲ هم هزاران نفر از یهودیان اتیوپیایی تبار در اعتراض به تبعیض نژادی علیه شان خیابان های بیت المقدس تظاهرات کردند. بسیاری از این مهاجران می‌گفتند که مالکان اسرائیلی خانه‌شان را به آنها اجاره نمی‌دهند.

رسانه های صهیونیستی میزان شرکت کنندگان را 5000 تن برآورد کرده اند. مقامات صهیونیستی تلاش نموده اند اعتراض های فوق را کم اهمیت جلوه داده و با سرکوب آن زمینه اتمام اعتراضات را فراهم آورند. در همین راستا نتانیاهو با هدف تلاش برای آرام کردن اوضاع دستور برگزاری جلسه کابینه برای بررسی اوضاع یهودیان اتیوپی تبار را صادر کرده است و طی این نشست با آن سرباز سیاهپوست که مورد ضرب و جرح قرار گرفته است نیز دیدار خواهد کرد.

مهاجرت یهودیان اتیوپی به اسرائیل از دهه ۷۰ میلادی شروع شد. آن‌ها بعد از مراکشی‌ها، پرشمارترین جامعه مهاجران آفریقایی اسرائیل هستند.

یهودیان اتیوپیایی تبار اسرائیل که حدود ۱۳۵ هزار نفر هستند، پائین‌ترین درآمد و سطح زندگی را در این کشور دارند. بسیاری از آنها به دلایل مالی از ادامه تحصیل محروم ‌می‌شوند و تعدادی از زندانیان اسرائیل را آنها تشکیل می‌دهند. اتیوپیایی تبارها در سرزمین های اشغالی دارای رهبری واحد نیستند.

 بنا بر گزارش های رسمی 85 درصد از آن ها جذب ارتش شده اند،  86 درصد از کودکان شان زیر خط فقر هستند، 13 درصد از جوانان شان بیکار هستند و در مجموع تبعیض زیادی علیه آن ها وجود دارد از جمله این که آن ها حق اهداء خون ندارند، ازدواج با آن ها صورت نمی گیرد.

بر اساس گزارش ها اتیوپی تبارها در این تظاهرات تنها هستند و شهرک نشینان، اشکنازی ها، سفارادی ها و خاخام ها با آن ها همراهی نکرده اند. این مساله نشان می دهد که میزان نوع دوستی در جامعه صهیونیست ها در حداقل ممکن قرار دارد.