شهرستان ها >> فسا
بیکاری 2000 کارگر و تلاش مضاعف برای تعطیلی 33 کوره آجرپزی در شهرستان فسا! + تصاویر
شاید خیلیها هنوز حس آجر زدن در گرمای بالای 50درجه و یا باد و گرد و خاک شدید غروب تابستان رو حس نکرده باشند.
به گزارش شیرازه، مجتبی هاشم زاده در وبلاگ میانشهر نوشت: با فرا رسیدن فصل تابستان و به دنبال آن تعطیلی مدارس و دانشگاهها، شاید مهمترین مسئله ای که بسیاری از مردم میانشهر و روستاهای اطراف و حتی کل شهرستان فسا رو درگیر خودش میکنه،بیکاری و نبودن کارهای فصلی برای دانش آموزان و دانشجویانی است که به علت کم درآمد بودن خانواده مجبور هستند ایام تعطیل رو به کار و فعالیت و کسب درآمد برای ایام تحصیل خود بپردازند.
در سالهای نه چندان دور میانشهر با داشتن 33 کارگاه آجرپزی یکی از بزرگترین مراکز فعالیت تابستانی در سطح شهرستان فسا بود که با تولید سالانه در حدود 250میلیون قطعه آجر ، بیشترین آجر مورد نیاز شهرهای فسا،داراب،جهرم،لار و ... رو تامین می کرد و در حدود 2000 نفر به صورت مستقیم و با کار در این کارگاهها به عنوان کارگر و کارفرما و حدود 5000نفر نیز به صورت غیر مستقیم به عنوان راننده،عامل فروش،دلال،استادکارها و کارگران ساختمانی،فروش مصالح و...از این کارگاهها به کسب در آمد می پرداختند.و اما چند سالیه که دیگه خبری از آن همه شور شوقی که بین کارگران برقرار بود نیست، و از آن 33 کارگاه ،فقط 3 کارگاه دیگر مشغول به کار هستند.
هر روز صبح که به ورودی این کارگاهها نگاه میکردی هزاران نفر کارگری رو می دیدی که با وسایل مختلف و بیشتر با پای پیاده ،بقچه ای از صبحانه در دست داشتند و برای آغاز یه روز کاری از خانه خارج شده بودند و صفایی که بین این کارگران بود گاهی زمان رو برای آدم متوقف می کرد.چه کسی میتونه حس کنه خوردن گوجه و خیار با نان محلی (بریزه ای) زیر سایه ی خنک یه اتاقک گلی،بعد از چند ساعت کار طاقت فرسا چه صفایی داشت.
شاید خیلیها هنوز حس آجر زدن در گرمای بالای 50درجه و یا باد و گرد و خاک شدید غروب تابستان رو حس نکرده باشند ، و شاید مزه تعطیلی کوره ها بعد از یه باران شدید تابستانی و خیس شدن خشتها،هنوز هم در بدن خیلیها باشه،اما خاطراتی رو به همراه داشت که بسیاری از پیر و جوونهای امروزی رو به فکر وا میداره که چه شد سرنوشت این همه موقعیت شغلی در این زمانه ی بیکاری؟!
بسیاری از همین تحصیل کرده ها، هنوز هم خستگی کندن جوشکهای سخت و محکم از دل کوره ها و یا ریختن شَل روی کوره های روشن با دمای بیش از 60درجه و یا بردن یه گاری پر از خشت در ظهر تابستان توی تنشون باشه، اما ازهمه اینها جز خاطره چیزی باقی نیست.
در حالی که امروز برای راه اندازی یک کارگاه یا کارخانه کوچک که بتونه حدود 100 یا 200 کارگر رو جذب کار کنه ، باید اول طرح در هیئت دولت تصویب بشه و بعد از طی مراحل سخت و سنگین، تامین بودجه بشه و با بودجه ای در حدود 30 یا 40 میلیارد تومن، این کارگاه راه اندازی بشه، مسئولین به راحتی و با یک برنامه ریزی بسیار خوب می توانستند این کارگاهها رو سرپا نگه دارند و موقعیت شغلی بسیار زیادی رو برای شهرستان فسا تامین کنند. و رونق کسب و کار رو در سطح شهرستان حفظ کنند.
و شاید خیلی از مسئولین نبود آب کافی رو بهانه تعطیلی این کارگاهها بدانند، در حالی که جای این پرسش باقی می ماند که آیا پروژه عظیم پتروشیمی نیاز به آب فراوان ندارد؟! آیا پروژه عظیم فولاد نیاز به آب فراوان ندارد؟! و آیا این پروژه ها و پروژه هایی مانند این می توانند این میزان کارگر رو دوباره به کار بگیرند؟!
اما آنچه مشخص است این است که نه تنها هیچ تلاشی از سوی مسئولین شهرستان در جهت نگه داشتن این کارگاهها صورت نگرفت بلکه به گفته کارفرمایان محلی، در مواردی نیز برای تعطیلی این کارگاهها تلاش مضاعفی صورت گرفت!
در سالهای نه چندان دور میانشهر با داشتن 33 کارگاه آجرپزی یکی از بزرگترین مراکز فعالیت تابستانی در سطح شهرستان فسا بود که با تولید سالانه در حدود 250میلیون قطعه آجر ، بیشترین آجر مورد نیاز شهرهای فسا،داراب،جهرم،لار و ... رو تامین می کرد و در حدود 2000 نفر به صورت مستقیم و با کار در این کارگاهها به عنوان کارگر و کارفرما و حدود 5000نفر نیز به صورت غیر مستقیم به عنوان راننده،عامل فروش،دلال،استادکارها و کارگران ساختمانی،فروش مصالح و...از این کارگاهها به کسب در آمد می پرداختند.و اما چند سالیه که دیگه خبری از آن همه شور شوقی که بین کارگران برقرار بود نیست، و از آن 33 کارگاه ،فقط 3 کارگاه دیگر مشغول به کار هستند.
هر روز صبح که به ورودی این کارگاهها نگاه میکردی هزاران نفر کارگری رو می دیدی که با وسایل مختلف و بیشتر با پای پیاده ،بقچه ای از صبحانه در دست داشتند و برای آغاز یه روز کاری از خانه خارج شده بودند و صفایی که بین این کارگران بود گاهی زمان رو برای آدم متوقف می کرد.چه کسی میتونه حس کنه خوردن گوجه و خیار با نان محلی (بریزه ای) زیر سایه ی خنک یه اتاقک گلی،بعد از چند ساعت کار طاقت فرسا چه صفایی داشت.
شاید خیلیها هنوز حس آجر زدن در گرمای بالای 50درجه و یا باد و گرد و خاک شدید غروب تابستان رو حس نکرده باشند ، و شاید مزه تعطیلی کوره ها بعد از یه باران شدید تابستانی و خیس شدن خشتها،هنوز هم در بدن خیلیها باشه،اما خاطراتی رو به همراه داشت که بسیاری از پیر و جوونهای امروزی رو به فکر وا میداره که چه شد سرنوشت این همه موقعیت شغلی در این زمانه ی بیکاری؟!
بسیاری از همین تحصیل کرده ها، هنوز هم خستگی کندن جوشکهای سخت و محکم از دل کوره ها و یا ریختن شَل روی کوره های روشن با دمای بیش از 60درجه و یا بردن یه گاری پر از خشت در ظهر تابستان توی تنشون باشه، اما ازهمه اینها جز خاطره چیزی باقی نیست.
در حالی که امروز برای راه اندازی یک کارگاه یا کارخانه کوچک که بتونه حدود 100 یا 200 کارگر رو جذب کار کنه ، باید اول طرح در هیئت دولت تصویب بشه و بعد از طی مراحل سخت و سنگین، تامین بودجه بشه و با بودجه ای در حدود 30 یا 40 میلیارد تومن، این کارگاه راه اندازی بشه، مسئولین به راحتی و با یک برنامه ریزی بسیار خوب می توانستند این کارگاهها رو سرپا نگه دارند و موقعیت شغلی بسیار زیادی رو برای شهرستان فسا تامین کنند. و رونق کسب و کار رو در سطح شهرستان حفظ کنند.
و شاید خیلی از مسئولین نبود آب کافی رو بهانه تعطیلی این کارگاهها بدانند، در حالی که جای این پرسش باقی می ماند که آیا پروژه عظیم پتروشیمی نیاز به آب فراوان ندارد؟! آیا پروژه عظیم فولاد نیاز به آب فراوان ندارد؟! و آیا این پروژه ها و پروژه هایی مانند این می توانند این میزان کارگر رو دوباره به کار بگیرند؟!
اما آنچه مشخص است این است که نه تنها هیچ تلاشی از سوی مسئولین شهرستان در جهت نگه داشتن این کارگاهها صورت نگرفت بلکه به گفته کارفرمایان محلی، در مواردی نیز برای تعطیلی این کارگاهها تلاش مضاعفی صورت گرفت!
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
ناشناس
يکشنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۴
چرا بودجه ها عادلانه در مناطق و بخش هافسا توزیع نمی شود
پاسخ
