شیرازه: خبر کوتاه بود و تکان دهنده، باور نمی‌کردی که او همان پیرمردی است که در جمع جوانان پرشور و انقلابی نشسته بود و سخن می‌گفت، از کوره در می‌رفت، باز آرام می‌گرفت، بذله می‌گفت و شوخی می‌کرد.

او را از مواضع انقلابی‌اش در مجلس چهارم و پنجم می‌شناسند، با موضع‌گیری‌های صریح و قاطع و آن هم با ادبیات شیرین شیرازی؛ او را از سخنرانی‌های انقلابی‌ و همت بلندش در استیضاح وزیر شیر خر خورده فرهنگ و ارشاد دولت اصلاحات می‌شناسند که در مخالفت با سیاست‌های تساهل و تسامح‌گونه‌فرهنگی، انقلابی عمل می‌کرد.

اگرچه در سیاست کارکشته بود اما همگان بر صداقتش اذعان دارند و می‌گویند از نفاق گریزان بود. شاید همین خصیصه اخلاقی بود که سبب شد تا در مواجهه با سخنرانی «اکبر گنجی» در دانشگاه شیراز و اهانت به آرمان‌های انقلاب، از نخستین افرادی بود که تا پای شکایت از نامبرده ایستاد و زحمت آمد و شد به دادگاه را متقبل شد تا به جبهه تساهل‌گر در عرصه فرهنگ بفهماند که تسامح در انقلاب و فعالیت فرهنگی به هیچ روی راه ندارد.

اقدامات انقلابی «احمد نجابت» را می‌توان در سبقه عملیات‌های سخت نیز دنبال کرد و آنجا که در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل نیز ایستاد و بعدها در کسوت عملیات نرم و در کنار دوستانی چون حسین فدایی، راه‌اندازی جمعیت ایثارگران کشور را نیز دنبال کرد و فعالیت‌های بسیجی‌وار را به عرصه سیاست هم کشاند.

شاید هم همین مواضع انقلابی فرهنگی بوده است که امروز قلم به دستان مزدوری که پس از فتنه سال 88 در عرصه فرهنگی پیاده نظامی رسانه‌های شایع پراکن معلوم‌الحال را بر عهده داشتند، امروز به خود جرات دهند که در غیاب  «احمد نجابت» بر او تاخته و جایگاه این سیاستمدار بابصیرت را تنزل دهند. تنزلی از جنس همان‌ها که تیتر شهادت حسین همدانی، سردار رشید بزرگ اسلام را در رسانه‌هاشان چونان منعکس کنند که انگار بیگانه‌ای از دنیا رفته است. همان رسانه‌ای های معلوم‌الحالی که گویی همچنان با دشمن قدم می‌زنند.
فعالیت‌های «احمد نجابت» به عرصه مجلس نیز گسترده و به‌عنوان منتخب مردم شیراز به دور چهارم مجلس شورای اسلامی وارد شد. او در دور پنجم انتخابات مجلس شورای اسلامی و برای جلب اعتماد مردم شریف شیراز مجددا به گود رقابت انتخاباتی وارد شد و توانست بار دیگر اعتماد مردمان شهر راز را در مقابل افرادی چون «جمیله کدیور»، همسر اول وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت اصلاحات که نمودی از اجتماع همه مردانگی‌های جبهه مذکور در شیراز بود را به خود جلب کند و به مجلس شورای اسلامی راه یابد.

اما گویا جدال نجابت با خانواده کدیور تنها به رقابت انتخاباتی محدود نشد و شاید هم بتوان مهم‌ و برجسته‌ترین فعالیت این نماینده انقلابی مردم شیراز را در استیضاح «عطاالله مهاجرانی»، همسر جمیله کدیور و وزیر شیرخر خورده دولت اصلاحات عنوان کرد. فعالیتی که نشان داد قدرت بصری چشم پزشک انقلابی شیرازی فراتر از چشم سر و بلکه بصیرتی برخاسته از دل است، چه اینکه بعدها غیرت فرهنگی مهاجرانی در تعدد زوجات مشاهده شد و با بیرون زدن دم خروس مهاجرانی در قضایایی از این دست، او به خارج از کشور گریخت و پای ثابت تمامی تحلیل‌های ضد ایران اسلامی شبکه‌‌های بیگانه شد.

با تکیه زدن دگراندیشان – بخوانید مولود کارگزاران – به کرسی قوه اجرایی، «احمد نجابت»، اقدام انقلابی را در خدمت به مستضعفان و نیازمندان تشخیص داد چرا که از نظر تئوری پردازان جریان غالب وقت (اصلاحات)، این توده مستضعف لشکر قابلمه به‌دست بودند.

با به سر رسیدن کوپن دولت اصلاحات، نجابت در قالب جمعی موسوم به «وفاق» به همراهی افرادی چون ولایتی، عسگراولادی و دیگران تحولی در جناح راست به‌وجود آوردند تا از آن پس، «اصولگرایی» به ادبیات سیاسی کشور وارد شود. همان ادبیاتی که توانست قطار از ریل خارج شده انقلاب را به ریل بازگرداند و شعارهای انقلاب اسلامی را احیا کند.

نجابت اما همچنان فعال و همراه جوانان بود و زمانی‌که فرزند نسل سومی انقلاب برای استفاده از تجاربش به وی مراجعه می‌کردند، متواضعانه تجربیات و دانسته‌های سیاسی‌اش به ویژه در خصوص جریان داعیه‌دار شعارهای زیبای آزادی و توسعه سیاسی را بر دایره می‌ریخت. او همواره به جوانان توصیه می‌کرد، توجه داشته باشند که رهبر انقلاب در فراز و نشیب‌ها چه فرمایشی دارند، سپس آن را عمل و در جامعه دنبال کنند.

امروز اما «احمد نجابت» در میان جمعی که بخشی از دوستان و همراهان وی بودند و برخی شهروندان و دوستداران انقلاب تشییع شد تا برای همیشه در جوار حرم شریف احمد بن موسی (ع) آرام بگیرد. آیینی که اگرچه غم و اندوه دلسوزان انقلاب را به دلیل از دست دادن یاری وفادار به آرمان‌ها، اصول و ارزش‌ها را به همراه داشت اما رو شدن کینه‌ها و خوشحالی برخی دیگر از  افراد را نیز به دنبال داشت که در نبود مرحوم ا«حمد نجابت»، عرصه را خالی دیده و به توهین و لجن پراکنی پرداختند.