به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه به نقل از لادستان، جمشید جعفرور نماینده فعلی مردم به تشریح عملکرد خود پرداخت و به چند سوال خبرنگار این مجله خبری پاسخ گفت.

در ابتدا خودتان را بطور کامل معرفی کنید.

جمشید جعفرپور متولد سال 1342 در لارستان هستم. تحصیلاتم را تا دبیرستان در شهر لار گذراندم. در سال 61 برای ادامه تحصیل به تهران رفته و بین سالهای 61 تا 65 دوره کارشناسی را در مدرسه عالیه شهید مطهری گذراندم. سپس از سال 66 تا 69 در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل بوده و بین سالهای 70 تا 75 نیز  در مقطع دکترا در رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی از دانشگاه تهران مشغول به تحصیل بوده ام.

افتخار دارم که در سالهای جنگ در مقاطعی لباس رزم پوشیده و در جبهه های نبرد حضور داشته ام.

از حیث جایگاه شغلی نیز از سال 70 به دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی پیوسته و تا الان که 24 سال از آن می گذرد، در آنجا فعالیت می کنم که ابتدا با عنوان عضو کمیسیون مشورتی شورا و سپس معاون این کمیسیون و بعد هم به عنوان به مدت سه سال رییس در دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی بعنوان مسئول کمیسیون تعلیم و تربیت  مسئولیت داشته و بعد از آن از سال 85 به عنوان رییس کمیسیون مشورتی و معاون تبیین سیاست این دبیرخانه مشغول به خدمت شدم. از سال 76 نیز عضو هیأت علمی دانشگاه خوارزمی شده و امروز هم دانشیار پایه 24 آن هستم.

چرا مجدداً به عرصه انتخابات بازگشتید؟

وقتی کسی وارد کاری می شود و در آن کار تا نیمه های راه به پیش می رود و به مراحل پایانی کار هم آشناست، قطعا این انگیزه را دارد تا با تکیه بر بستری که فراهم کرده برای اتمام کارهای نیمه تمام به عرصه وارد شده و خدمتی به مردم بنماید. در کنار این انگیزه، حمایت و تشویق جمع بسیاری از معتمدین و متنفذین محلی برای تداوم خدمت در عرصه نمایندگی نیز موثر بود.

همچنین با توجه به فعالیت هایی که بخصوص در بعد اقتصادی پیگیری شده و بعضا به مجوز هم رسیده، این آمادگی وجود دارد که یک حرکت رو به جلو را برای منطقه داشته باشیم. باید پذیرفت اگر شخص جدیدی به این عرصه ورود کند حداقل ۲ سال طول می کشد تا به این سطح از ارتباطات و تعاملات که اکنون وجود دارد برسد و به تعبیر صحیح تر منطقه دو سال وقت را از دست خواهد داد به همین دلیل من خودم را موظف می دانم که در انتخابات شرکت کنم.


چه کارهایی را در این دوره انجام داده اید؟

نباید فراموش کنیم که در مقطع پیش از انتخابات دوره گذشته در سال ۹۰ منطقه دچار اختلافاتی شده بود و در بین مردم و مسئولین این اختلافات ریشه دوانده بود که من سعی کردم در بدو ورودم منطقه را آرام نگه دارم. سعی شد تا واگرایی به همگرایی تبدیل شده و از آن فضای مسموم که به سود هیچ کس نبود دور شویم. با همین ایده رویه روابط بین منطقه ای شکل گرفت که به حمدالهی آرامش تا حد زیادی به منطقه برگشت و الان از آن فضای مسموم سال ۹۰ به دوریم.

من سعی کردم کل مجموعه را با نوسانی مشابه به پیش برده و به یک منطقه خاص نگاه نداشته باشم. منطقه ما نیاز به گسترش در بعد سیاسی-اداری دارد. ما اداره کل فرودگاه و قرارگاه پلیس جنوب را گرفته ایم، دانشکده علوم پزشکی در حد و اندازه یک اداره کل عمل می کند و دارای جایگاه است که آن را هم به نفع منافع منطقه ای گرفته  واز وابستگی به شیراز جدا کردیم. همچنین معاونت اداره کل کتابخانه ها و معاونت اداره کل ثبت احوال نیز اخذ شد. نمایندگی میراث فرهنگی به اداره گسترش یافت. دفتر نمایندگی وزارت خارجه هم جزء کارهای مهم انجام شده در این دوره بوده است. بعد از آن مرکز آموزش عالی هم به عنوان یک دانشگاه دولتی در منطقه فعال شد. در امور رفاهی هم ما به دنبال درمانگاه و تامین اجتماعی بودیم و به زودی شاهد اجرای عملی درمانگاه و بیمارستان خواهیم بود. در ابعاد بهداشتی و درمانی همان دانشگاه با بودجه ای خوب که گرفته ایم منشا خدمات خوبی در بخش های بیرم، اوز و دیگر جاها شد. در ابعاد اقتصادی هم شهرک صنعتی در لار، بیرم و اوز و گراش و خنج و بیرم با پیشرفت های حائز اهمیتی مواجه شد.

گرایش سیاسی شما چیست؟

بنده خودم را اصواگرا می دانم. من معتقد هستم هر کسی که نظام جمهوری اسلامی ایران را قبول داشته باشد و التزام به قانون جمهوری داشته و رهنموهای امام و رهبری را قبول داشته باشد جزء اصولگرایان است.

آیا احتمال اجماع هم در برنامه هایتان هست؟

باید به سمتی برویم که مردم با خیال راحت رای دهند. نباید در این میان مردم را اذیت کرد البته الان از بنده و همه کاندیدا این سوال می شود که تفرقه آرا به وجود می آید یا نه اما در نهایت این مردم هستند که به کاندیدایی که صلاحیت آنها تایید می شود رای خواهند داد..

دوره قبل با توجه به این که باید فردی بیاید که تفکراتش نزدیک به دولت است روی شما اجماع شده بود آیا باز هم این کار اتفاق خواهد افتاد؟

 من معتقد هستم با ارتباطات 30 ساله آشنایی کاملی که دارم و افرادی را که در سه قوه در سطح شورای عالی فرهنگی می شناسم این اقبال شکل گرفت که باید نماینده ای دارای سطح روابط مطلوب با مدیران ارشد کشور در مجلس حاضر شود و به نظر می رسد همین نیازسنجی در این دوره هم وجود دارد.

خودتان را به کدام طیف اصولگرایان نزدیک می دانید؟

من اصولگرایی هستم که گفتم و آنچنان در قید و بند طیف ها خود را گرفتار نخواهم کرد.

به زعم شما اکثریت مجلس جزء کدام دسته از اصولگرایان هست؟

مجلس اصولگرای عام است و اسم خاصی مطرح ندارد. این ارتباط ها بین اقلیت و اکثریت مجلس وجود دارد و  قرار نیست با دیگر دوستانمان قهر کنیم. حتی از ما هم در جلساتشان دعوت می شود و باید برای پیشبرد منافع منطقه ای این ارتباط ها تقویت هم شود.

شما سال 91 در گراش در نماز جمعه گفتید که تا پایان سال، مسئله محدوده حل خواهد شد چرا این اتقاق هنوز نیفتاده است؟

ما به قانون عمل می کنیم و مجری قانون هستیم. اگر شهرستانی تشکیل و مرزی برای آن تعیین شده باید مرزها را هم بپذیریم. اگر ما شهرستان شدن که یک قانون است را پذیرفتیم باید مرزها را هم بپذیریم.

شما در اوز هم گفته بودید از شهرستان شدنتان حمایت می کنم اما در نماز جمعه لار با اعتراض روبرو شدید، نتیجه آن به کجا رسید؟

اگر جایی مستحق باشد ما آن را پیگیر خواهیم شد. همان طور که در مسئله گراش ما به قانون عمل کردیم در مسئله اوز هم همین کار را خواهیم کرد. در دولت قبل ما با مقاومت هایی روبرو شدیم اما در این دولت راحت تر شده است. هر جایی که شاخص قانونی برای ارتقا داشته باشد من پیگیر آن خواهم بود، البته نه با زور که امکان پذیر نیست.

شما در جایی گفته بودید از بن دندان اصواگرا هستم و امتیازاتم را در سبد اصواگرایان می ریزم، آیا این صحت دارد؟

دوستانی بودند که دایره منطقه دوستی را داشتند و خودشان را فعال اجتماعی معرفی می کردند. من به آن ها گفتم من هم به اندازه شما لار و منطقه را دوست دارم، اما شما بیاید به من کمک کنید. با توجه به این که هر کاری که من انجام می دهم امتیازش به سبد اصواگرایان وارد می شود آن دوستان مثل این که سیاست برایشان مهم تر بود و منطقه را آنچنان که می گفتند دوست ندارند و الان هم دارند می گویند برای ما لار مهم نیست و اولویت های اصلی ما سیاست است.

رقیب اصلی شما در انتخابات این دوره چه کسی خواهد بود؟

من رقیبی ندارم.

یعنی 100 در 100 پیروز انتخابات هستید؟

به امید خدا.

آیا از فعالیت های خودتان راضی هستید؟

این داوری ها را مردم باید انجام دهند.

اگر فرد دیگری غیر از شما منتخب مردم شد، عکس العملتان چه خواهد بود؟

بنده از قبل پیام تبریک را آماده می کنم و من هم به او کمک خواهم کرد و تجارب و ارتباطاتم را در اختیار او خواهم گذاشت.