پشتپرده مستند «بی بی سی» درباره مجاهدان افغان چیست؟
به تازگی پروژه تازه شبکه زنجیرهای فارسی زبانانِ خوش نشین، از «بی. بی. سی» پخش شده است. مستندی با عنوان «مدافعان اسد» که فردی به نام «فریبا صحرایی» آن را ساخته است. او که سالها پیش در گروه فرهنگی و علمی همشهری فعالیت می کرده، چندی بعد به بهانه ادامه تحصیل ایران را به مقصد کانادا ترک و از همان موقع همکاری خود را با وب سایت بی.بی.سی فارسی آغاز کرد و پس از آن به «بی.بی.سی» در پاریس پیوست.
مستند اخیر او درباره حضور نیروهای افغان در جنگ سوریه است. او سعی دارد این را به مخاطب القا کند که ایران این نیروها را به خاطر فقر و مشکلات معیشتی ناشی از مهاجرت با آن دست به گریبان هستند، به سوریه اعزام میکند.
بلافاصله پس از پخش این مستند و البته به تعبیر صحیحتر «نامستند» واکنشها به آن آغاز شد. در یکی از این واکنشها مهدی محمدی، تحلیل گر سیاسی، در کانال تلگرامش نوشت: «امشب مستند بي بي سي فارسي درباره مدافعان حرم را ديدم. هدف، ظاهرا دلسوزي براي برادران افغاني بود اما دقيق كه مي شدي روشن بود كه از دلاوران فاطميون كينه به دل گرفته اند. اگر حرف اوباما را جدي بگيريم كه گفت در رياض، كارفرمايان داعش را ملاقات كرده؛ يا سخن رييس سابق سرويس اطلاعات دفاعي امريكا را كه به فاكس گفته بود داعش را غربي ها ساختند؛ يا سخنان نخست وزير سابق كويت را كه گفته جنگ در سوريه جنگ ماست نه جنگ ملت اين كشور؛ پس منطقي است نتيجه بگيريم دولت فخيمه بريتانيا به عنوان مادرخوانده داعش، به بوقچي هايش دستور داده، عليه شيربچه هاي فاطميون -كه خار چشم داعشند- لگدي بپرانند. رحمت خدا بر شاگردان عليرضا توسلي كه نه فقط در دمشق و حلب، بلكه در لندن هم پشت تير و طايفه داعش را لرزانده اند.»
در یکی از واکنش های جالب، فرهمند عليپور، خبرنگار تلويزيون هاي بیگانه، در کانال تلگرام خود نوشت: «مستند بی بی سی فارسی «سوء استفاده سیاسی» از بحران و جنگ داخلی سوریه و وضعیت پناهجویان افغانستانی به سود سیاست های کلی منطقه ای بریتانیاست.
خلاصه مشکل بی بی سی فارسی هم بی هیچ گونه شک و تردید، ابهام و اغراقی، مشکل دولت انگلیس با ایران است یعنی نفوذ ایران در منطقه. این آه و اشک های تمساح برای وضعیت پناهجوها و... هم سخت ریاکارانه و سخت مضحک است! ترکیه، اسرائیل و عربستان ده ها برابر این فجایع را انجام بدهند - که می دهند! - به فلان بی بی سی هم نیست! آشکارا سعی هم می کنند یک جوری قضیه را جمع و جور کنند. کشوری که در مرگ شاه عربستان پرچم های خود را نیمه بر افراشته و عزاداری می کند!»
در نقدهای مطرح شده یک نکته بیش از همه جلب توجه می کند و آن هم رابطه بین شبکه «بی.بی.سی» و تکفیری های جنگ سوریه است. در همین باره محمدرضا حسینی بای، خبرنگار سابق ایران در سوریه، در گفت و گو با خبرگزاری دانشجو، با اشاره به مستند اخیر شبکه «بی بی سی» فارسی درباره مجاهدین افغانی، گفت: «همین گزارش خیلی از مسائل پشت پرده «بی بی سی» را افشا میکند. تروریست تکفیری که ادعا میکند دنبال مبارزه با غرب است، چطور اجازه میدهد خبرنگار انگلیسی وارد شود؟ این نشان میدهد اینها پشت پرده با هم اتحاد دارند.»
این خبرنگار ایرانی افزود: «در هیچ جای دنیا اعترافات اسیر آن هم بین یک گروه جنایتکار مثل النصره قابل استناد نیست. طبیعی است که آنها این اسیران را تهدید کردهاند و آن بنده خداها هم برای حفظ جانشان این صحبتها را انجام دادهاند.»
مرتضی غرقی، خبرنگار باسابقه صداوسیما نیز، با اشاره به مستند اخیر شبکه «بی بی سی» فارسی درباره مجاهدین افغانی، در گفت و گویی با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، گفت: آمریکاییها از زمانی که بحث مبارزه با تروریسم شروع شد، تروریسم را یه 2 بخش خوب و تقسیم کردند. یعنی اگر یک گروه تروریستی در راستای اهداف آمریکا کار کند، تروریست خوب است. وقتی مستندساز شبکه انگلیسی به راحتی میرود بین تروریستها و گزارش تهیه میکند، نشان میدهد آنها النصره را تروریست خوب میدانند. جالبتر این که النصره مدعی است دنبال ریشهکن کردن غرب در منطقه است.
خبرنگار با سابقه ایرانی این اقدام شبکه سلطنتی انگلیس را اقدامی در حمایت از تروریست ارزیابی کرد و اظهار داشت: این اقدام در راستای مشروعیت بخشیدن به تروریستها بود تا بتوانند فشار بیشتری به دولت سوریه وارد کنند.
به نظر می رسد ساخت چنین مستندهایی توسط خوش نشینان شبکه سلطنتی انگلیس ادامه دار خواهد بود. آنها از هر فرصتی برای ضربه زدن و ایجاد اختلاف و دشمنی استفاده می کنند. عجیب سستی و رخوت ما است. هنوز که هنوز است کار هنری جدی ای اعم از تصویری و مکتوب در سپاس و ستایش از برادران افغانی مدافع حرم انجام نداده ایم. باز هم گلی به جمال حاتمی کیا که در یادواره شهدای تیپ «فاطمیون» مدافعان حرم حضرت زینب (س) گفت: «شهدای مدافع حرم و خانوادههایشان مهمانان کشور ما هستند و کوچ مقدس آنها به سمت سوریه جای تأمل و تقدیر بسیار دارد. به تصویر کشیدن این مهاجرت از افغانستان به ایران و سپس سوریه از موضوعاتی است که امیدوارم توفیق به تصویر کشیدن آن را در آینده داشته باشم.»