مردی برای امروز؛ راهی برای مقصد
ایشان جهاد در برابر «کفار حربی ابالیس انگلیس» را بر همه مسلمانان واجب فوری عینی دانست و اعلام کرد که هرکس از این کار تخلف کند تخلف از جیش امام عصر(ع) کرده و مرتد است.
به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه به نقل از لادستان،آیت‌الله مجاهد سیدعبدالحسین نجفی‌لاری در ۱۲۲۶ شمسی در یك
خانواده روحانی در نجف اشرف متولد شد. نسب ایشان به حضرت امامزاده حمزه(ع)
(مدفون در شهر ری) فرزند امام موسی‌كاظم(ع) می‌رسد.
ایشان پس از پایان تحصیلات ابتدایی وارد حوزه علمیه شد و در سن ۲۲ سالگی به درجه اجتهاد نائل گردید.
در سال ۱۲۷۰ خورشیدی سیدعبدالحسین لاری به درخواست گروهی از مردم لار و با دستور میرزای شیرازی عازم لار شد.
آیت‌الله سیدعبدالحسین لاری مبارزه با استبداد و استکبار را واجب عینی می‌دانست.
صدور حكم جهاد توسط ایشان در اول شعبان ۱۳۳۶ قمری/حدود ۲۱ اردیبهشت ۱۲۹۷ بر علیه انگلیس، در جنگ جهانی اول، زمینه‌ساز مبارزات مردم جنوب و به‌ویژه قشقائی‌ها بر ضد اشغالگران و استعمار محسوب می‌شود.
ایشان جهاد در برابر «کفار حربی ابالیس انگلیس» را بر همه مسلمانان از فرقه‌های مختلف، چه داخل ایران باشند و چه خارج، «حتی بر نسوان و صبیان و سلطان و فرمانفرما و قوام و اعراب و هرکس لاف مسلمانی می‌زند واجب فوری عینی» دانست و اعلام کرد که هرکس از این کار تخلف کند تخلف از «جیش اسامه و امام عصر(ع)» کرده و «اعم از این که ملحق به جیش کفار بشود یا نشود مرتد و خارج از اسلام است و مال و جان او مال مسلمانانست ولو قوام باشد.» و بدین‌ترتیب به نبرد با انگلیسی‌ها پرداخت.
همچنین به فتوای ایشان بود كه رئیسعلی دلواری برضد استعمار به قیام برخاست.
در آن ایام تلخ و نکبت‌بار، ایران و دیگر ملل‌اسلامی، روزهای تیره و تاری را می‌گذراندند. انگلیس که در آن زمان قدرت اول استعمار جهانی و به تعبیر امروز «شیطان بزرگ و مستکبر خـونخوار جـهان» بود تجاوز به حقوق و نوامیس مـردم را برنامه خود قرار داده و پنجه‌های خونین و مرگبار خود را بر حلقوم ملل مستضعف بخصوص مسلمانان منطقه فشرده بود.
از سوی دیگر روس‌ها نیز به رقابت با انگلیس برخاسته و بسیاری از منطقه را با آن شیطان مخوف، شریک شـده و تـقسیم کرده بود. چنانکه انگلیس نقاط جنوب ایران را تحت سیطره خود گرفته بود و روس هم، قفقاز و ترکمانیه و افغانیه را از سرزمین اسلامی جدا کرده و تحت نفوذ داشت.
از سویی پادشاهان قاجار و عمال خونخوار آنـها نـیز با اجـانب همدست شده بودند و با امضاء قراردادهای شرم‌آور هر روز قسمت بیشتری از اختیارات کشور و زندگی و ناموس ملت را به یـد قدرت آنان می‌سپردند.
همان زمان سیاست‌های استعماری برای گسترش نفوذ انگلیس، نـقشه‌ای توطئه‌آمـیز کشیده بودند؛ بدین‌معنی که عده‌ای را بنام مبلغین به منطقه فرستاده بودند تا با نفوذ پشت نقاب دیـن، گـام به صحنه عمل گذارند و زیربنای سیاست استعماری انگلیس را مستحکم سازند و با انحراف افـکار بـه مـقاصد پلید خود دست یابند.
آیت‌الله سیدعبدالحسین لاری که بر این توطئه واقف گـشته بود با بسیج مردم به یکباره موجی خروشان برانداخت و با این موج بر آن گروه استعماری تاخت و نـه‌تـنها کتابهایشان را سوزاند بلکه تمامی آنها را نیز از شهر اخراج کرد و دستور داد که در هیچ شهر دیگری نیز، آنها را به هیچ عنوان راه ندهند.
وقتی توطئه آنها خنثی شد دولت انگلیس ایادی خود را که در دیار قاجار بر مـسند قدرت نشانده بود وارد میدان کرد؛ طوری که عین‌الملک از تهران به لار آمد تا اگر نتوانست موج خشم مردم را فرونشاند، دست‌کم خسارت کتابهای سوزانده‌شده را که دولت انگلیس از حکومت وقت مطالبه کرده بود دریـافت کـند.
اما عین‌الملک وقتی وارد لار شد و خود را در برابر هیبت و قاطعیت و ابهت سید لاری دید، چاره‌ای ندید جز آن که از محضر آن بزرگوار عذرخواهی کند و دست خالی بـه تهران برگردد.
امروز با گذشت بیش از چند دهه از درگذشت این عالم ربانی، می‌توان پویایی و سرزندگی منظومه فکری، فتواها و احکام این فقیه مجاهد را با شرایط امروز مشاهده کرد.
سرانجام سیدعبدالحسین لاری پس از ۷۷ سال جهاد در راه خدا و بعد از شش سال اقامت در جهرم در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۰۳ شمسی پس از اقامه نماز جمعه و بازگشت به خانه دعوت حق را لبیك گفت و در محله كوشك جهرم به خاك سپرده شد. مرقد ایشان در جهرم به مقبره «آقا» مشهور است.
منبع:
درس‌هایی از مکتب اسلام، شماره ۲۶۳، صفحه ۳۹
مرکز اسناد انقلاب اسلامی
ایشان پس از پایان تحصیلات ابتدایی وارد حوزه علمیه شد و در سن ۲۲ سالگی به درجه اجتهاد نائل گردید.
در سال ۱۲۷۰ خورشیدی سیدعبدالحسین لاری به درخواست گروهی از مردم لار و با دستور میرزای شیرازی عازم لار شد.
آیت‌الله سیدعبدالحسین لاری مبارزه با استبداد و استکبار را واجب عینی می‌دانست.
صدور حكم جهاد توسط ایشان در اول شعبان ۱۳۳۶ قمری/حدود ۲۱ اردیبهشت ۱۲۹۷ بر علیه انگلیس، در جنگ جهانی اول، زمینه‌ساز مبارزات مردم جنوب و به‌ویژه قشقائی‌ها بر ضد اشغالگران و استعمار محسوب می‌شود.
ایشان جهاد در برابر «کفار حربی ابالیس انگلیس» را بر همه مسلمانان از فرقه‌های مختلف، چه داخل ایران باشند و چه خارج، «حتی بر نسوان و صبیان و سلطان و فرمانفرما و قوام و اعراب و هرکس لاف مسلمانی می‌زند واجب فوری عینی» دانست و اعلام کرد که هرکس از این کار تخلف کند تخلف از «جیش اسامه و امام عصر(ع)» کرده و «اعم از این که ملحق به جیش کفار بشود یا نشود مرتد و خارج از اسلام است و مال و جان او مال مسلمانانست ولو قوام باشد.» و بدین‌ترتیب به نبرد با انگلیسی‌ها پرداخت.
همچنین به فتوای ایشان بود كه رئیسعلی دلواری برضد استعمار به قیام برخاست.
در آن ایام تلخ و نکبت‌بار، ایران و دیگر ملل‌اسلامی، روزهای تیره و تاری را می‌گذراندند. انگلیس که در آن زمان قدرت اول استعمار جهانی و به تعبیر امروز «شیطان بزرگ و مستکبر خـونخوار جـهان» بود تجاوز به حقوق و نوامیس مـردم را برنامه خود قرار داده و پنجه‌های خونین و مرگبار خود را بر حلقوم ملل مستضعف بخصوص مسلمانان منطقه فشرده بود.
از سوی دیگر روس‌ها نیز به رقابت با انگلیس برخاسته و بسیاری از منطقه را با آن شیطان مخوف، شریک شـده و تـقسیم کرده بود. چنانکه انگلیس نقاط جنوب ایران را تحت سیطره خود گرفته بود و روس هم، قفقاز و ترکمانیه و افغانیه را از سرزمین اسلامی جدا کرده و تحت نفوذ داشت.
از سویی پادشاهان قاجار و عمال خونخوار آنـها نـیز با اجـانب همدست شده بودند و با امضاء قراردادهای شرم‌آور هر روز قسمت بیشتری از اختیارات کشور و زندگی و ناموس ملت را به یـد قدرت آنان می‌سپردند.
همان زمان سیاست‌های استعماری برای گسترش نفوذ انگلیس، نـقشه‌ای توطئه‌آمـیز کشیده بودند؛ بدین‌معنی که عده‌ای را بنام مبلغین به منطقه فرستاده بودند تا با نفوذ پشت نقاب دیـن، گـام به صحنه عمل گذارند و زیربنای سیاست استعماری انگلیس را مستحکم سازند و با انحراف افـکار بـه مـقاصد پلید خود دست یابند.
آیت‌الله سیدعبدالحسین لاری که بر این توطئه واقف گـشته بود با بسیج مردم به یکباره موجی خروشان برانداخت و با این موج بر آن گروه استعماری تاخت و نـه‌تـنها کتابهایشان را سوزاند بلکه تمامی آنها را نیز از شهر اخراج کرد و دستور داد که در هیچ شهر دیگری نیز، آنها را به هیچ عنوان راه ندهند.
وقتی توطئه آنها خنثی شد دولت انگلیس ایادی خود را که در دیار قاجار بر مـسند قدرت نشانده بود وارد میدان کرد؛ طوری که عین‌الملک از تهران به لار آمد تا اگر نتوانست موج خشم مردم را فرونشاند، دست‌کم خسارت کتابهای سوزانده‌شده را که دولت انگلیس از حکومت وقت مطالبه کرده بود دریـافت کـند.
اما عین‌الملک وقتی وارد لار شد و خود را در برابر هیبت و قاطعیت و ابهت سید لاری دید، چاره‌ای ندید جز آن که از محضر آن بزرگوار عذرخواهی کند و دست خالی بـه تهران برگردد.
امروز با گذشت بیش از چند دهه از درگذشت این عالم ربانی، می‌توان پویایی و سرزندگی منظومه فکری، فتواها و احکام این فقیه مجاهد را با شرایط امروز مشاهده کرد.
سرانجام سیدعبدالحسین لاری پس از ۷۷ سال جهاد در راه خدا و بعد از شش سال اقامت در جهرم در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۰۳ شمسی پس از اقامه نماز جمعه و بازگشت به خانه دعوت حق را لبیك گفت و در محله كوشك جهرم به خاك سپرده شد. مرقد ایشان در جهرم به مقبره «آقا» مشهور است.
منبع:
درس‌هایی از مکتب اسلام، شماره ۲۶۳، صفحه ۳۹
مرکز اسناد انقلاب اسلامی
نظرات بینندگان
