به گزارش شیرازه به نقل از  طنین پاسارگاد، با توجه به آغاز ایام سوگواری ماه محرم که هر ساله شور و شعف خاصی به شهرستان ولایتمدار  پاسارگاد می دهد، تصمیم گرفتیم در چند خط نقدی بی پرده  از آسیب های عزاداری در شهرستان پاسارگاد که متاسفانه در سال های اخیر رسوخ پیدا کرده داشته باشیم.

بیش از بررسی لازم است یادآور شویم که هدف از تهیه این مطلب تنها شفاف سازی و چاره جویی برای برخی آسیب هایی است که اکثرا بصورت سهوی و بدون قصد در دستگاه امام حسین(ع) به کار گرفته می شود، هر چند شهرستان پاسارگاد زبانزد یکی از بهترین عزاداری در سطح  استان و منطقه هست و این نکته را لازم است یادآور شویم که ترک عزاداری ها راس تمام انحرافات و خواسته های دشمن است.

ادعای برتری و حق تقدم داشتن برخی هیئات مذهبی هنگام ورود به امامزاده برای عزاداری

در هنگام محرم  به ویژه دهه اول که همه هیئات فقط در همین دهه برای عزاداری به امامزاده حسین(ع) می آیند، متاسفانه گاها پیش می آید بر سر زودتر رفتن هر هیئت مجادله پیش می آید.

این هیئت می گوید چون سابقه و پیشینه هیئت ما بیشتر است ما زودتر می رویم و هیئت دیگری می گوید چوت تعداد ما بیشتر است ما باید زودتر وارد شویم.

متاسفانه پیش می آید که در این میان برخی هیچ توجهی به اصل کار که همان عزاداری برای امام حسین(ع) هست نمی کنند و خصومت های شخصی خود را در دستگاه اباعبدلله تلافی می کنند.

تلاش برای طولان نشان دادن هیئت در امامزاده

متاسفانه این معضل که همراه با افزوده شدن تعداد هیئات عزاداری در شهرستان پاسارگاد پیش آمده این است که در برخی هیئات هنگام ورود به امامزاده،با توجه به اینکه تعداد هیئات زیاد است و پشت سرهم وارد می شوند برخی هیئات بجای اینکه صف های سینه زنی و زنجیر زنی را متراکم تر کنند تا هیئات زودتر حرکت کنند،صف را بسیار طولانی جلوه میدهند و روند عزاداری و ورود هیئات را کند می کند.

آیا بهتر نیست از همان ابتدای عزاداری چندین صف در کنار هم تشکیل شود تا هم تراکم بیشتر باشد و هم اختلالی در روند عزاداری سایر هیئات پیش نیاید؟

ورود دو هیئت به همراه هم اما جداگانه در امامزاده

برخی مواقع یش می آید که دو هیئت همراه هم وارد می شوند یکی سمت راست و دیگری سمت چپ و هر هیئت تا جاییکه توان دارد صدای طبل و سنج خود را بالا می برد تا در روند عزاداری هیئت کناری اختلال ایجاد می شود.

استفاده پیش از اندازه از طبل و سنج در هیئات

شاید مهم ترین آسیب عزاداری در شهرستان پاسارگاد استفاده پیش از اندازه از طبل و سنج در هیئات باشد. متاسفانه در سال های اخیر رسم بر این شده که در هیئات عزاداری حتما باید تعداد زیادی طبل بزرگ،طبل ریز و سنج  باشد و  متاسفانه این کار نتایج منفی نیز داشته است که مهم ترین آن عبارت است از سر و صدای بیش ازحد، واضح نبودن صدای مداح و نوحه خوان، سوق دادن جوانان به طبل و سنج زدن به جای سینه زنی و زنجیر زنی،رعب و وحشت ایجاد کردن بدلیل صدای دلخراش برخی طبل های بزرگ،عادت کردن عزاداران به نوعی هیجان کاذب ناشی از ریتم و صدای طبل.

برای عزاداری در دستگاه سیدالشهدا و برای هماهنگی بین عزاداران هنگام نوحه خواندن از یک طبل و سنج هم می شود استفاده کرد، اصل و مبنا محتوای نوحه ای است که خوانده می شود و از طرفی دیگر طبل هایی که یک نفره زده می شد چه مشکلی داشته که در سال های اخیر طبل های بزرگ که توسط چندنفر زده می شوند و صدای مهیبی هم دارند، استفاده می شود.

عدم همکاری هیئات مذهبی برای عزاداری یکپارچه در محرم

شاید یک امری که خیلی از مردم سال هاست که انتظار آن را می کشند، این است که هیئات مذهبی شهرستان پاسارگاد در ایام محرم حتی الامکان یک یا دو روز بصورت یکپارچه و منسجم در امامزاده حسین(ع) بنام هیئت عزاداری شهرستان پاسارگاد عزاداری کنند، اما متاسفانه این امر هیچگاه به طور کامل در پاسارگاد آنچنان باید وشاید اجرا نشده است، البته دفعات اندکی در سال های اخیر این اتفاق رخ داده است اما هیچگاه مورد استقبال میانداران هیئات مختلف پاسارگاد قرار نگرفته و متاسفانه پیش آمده که وقتی نوحه خوان یکی از هیئات شروع به خواندن می کند برخی مردم عزاداری را ترک می کنند.

براستی چرا باید اینچنین طرز تفکراتی در دستگاه امام حسین(ع) حاکم باشد مگر غیر اینست که همه تنها یک هدف داریم و آن هم عزاداری در سوگ اباعبدلله (ع) است، پس چرا هیئات عزاداری به محله و گروه خاصی باید منحصر شود.چه تفاوتی بین عزاداران و مداحان  هیئات از محله های مختلف وجود دارد که هیچگاه در زیر یک پرچم نباید قرار بگیرند.

آیا بهتر نیست یک روز از محرم را همه به دور از تعصبات محله ای و هیئتی  در زیر یک بیرق که آن هم بیرق سیدالشهدا (ع) است عزاداری کنیم.

عزاداری تنها در دهه اول محرم

یکی دیگر از مسائلی که همیشه در هیئات پاسارگاد وجود دارد این است که تنها در دهه اول محرم،سینه زنی و زنجیرزنی در حسینیه ها و هیئات عزاداری وجود دارد و بعد از دهه اول محرم مردم دیگر تمایلی برای حضور در حسینیه ندارند.

نیاز است که عزاداری ها به گونه ای باشد که با یک برنامه ریزی هیئات مذهبی حتی الامکان دهه دوم و یا عصر های پنجشنبه ایام محرم را عزاداری کنند و در  طرفی دیگر در حسینیه ها نیز جلسات هفتگی عزاداری برپا باشد.

طولانی کردن عزاداری ها تا دیر وقت

 مسئله ای که بیشتر در هیئات عزاداری وجود دارد این است که در اغلب آنها عزاداری تا دیروقت ادامه پیدا می کند و متاسفانه برخی اوقات صدای بلندگو های هیئت برای همسایگان مزاحمت ایجاد می کند.

اگر خدای نکرده یک جوان بخاطر عزاداری تا دیروقت نماز صبحش که یک امر واجب است قضا شود در پیشگاه خداوند چه کسی پاسخگو است.

چه مشکلی دارد که عزاداری ها از بعد از نماز مغرب و عشا آغاز و در ساعات میانه شب به پایان رسد.

در پایان یک نکته مهم:

در پایان لازم است یادآور شویم که عزاداری ها در حسینیه ها نباید تنها به سینه زنی و شور خلاصه شود چرا که سخنرانی های طلاب تاثیر بسزایی در رفتار اجتماعی،فرهنگی و مذهبی جوانان و دیگر اقشار جامعه دارد.

متاسفانه تفکر غلطی که در برخی عزاداری ها دیده می شود این است که جوانان را تنها به عزاداری و سینه زنی سوق می دهند، این در حالی است که این منبرها بودند که مردمی انقلابی ساختند تا در سال۵۷ انقلاب اسلامی ایران را شکل دهند.

پس لازم است که جوانان هیئتی  دوعنصر اصلی (شور و شعور حسینی) را در عزاداری ها مکمل هم بدانند و به این نکته واقف باشند که شور حسینی که در آن شعور حسینی نباشد ارزشی ندارد.