به گزارش شیرازه ؛ به نقل از صدای خرامه، با توجه به منابع سازمان میراث فرهنگی در حدود سی هزار لوح گلی در کاوش های خزانه تخت جمشید در سال 1316 کشف گردید که تاریخ نگارش این لوح ها در فاصله سال های 494 تا 509 قبل از میلاد میرسد خط و زبان این  لوح ها عیلامی است که شمار این لوحه‌ها در اصل بسیار بیشتر از این تعداد بوده است؛ اما به دلیل اینکه بر روی گل خامیان پخته نوشته شده بوده‌اند و قرار هم بر این نبوده که برای زمان‌های بسیار دوری از آنها نگهداری شود، به مرور زمان از بین رفته‌اند.

اما اینکه چرا همین تعداد از لوحه‌ها تاکنون سالم باقی مانده‌اند، داستان شگفتی دارد. پس از یورش سپاه اسکندر مقدونی به ایران‌زمین در سال 330 پیش از میلاد (تقریباّ 170 سال پس از نگارش لوحه‌ها) و غارت و سوزاندن تخت‌جمشید گرمای شدید ناشی از آتش‌سوزی کاخ خزانه و تالار صدستون موجب پخته‌شدن و استحکام بیشتر آن لوحه‌های گلی، و پایدار‌ ماندن آنها تا به امروز می‌شود.

کاوش های تخت جمشید توسط گروهی از باستان شناسان در دانشگاه شیکاگو به سرپرستی  "جرج کامرون " آلمانی انجام گرفت که نتیجه آن در کتابی به نام  "لو ح های خزانه تخت جمشید" در سال 1948 میلادی منتشر گردید.

محتوای برخی از این لوح ها در خصوص اسناد داخلی، حسابداری کارکنان و کارگران، بایگانی اداری و وضعیت جغرافیایی و شهرهای آباد آن دوران بوده است.

دکتر عبدالمجید ارفعی پژوهشگر و متخصص زبان های باستانی که خود از مهم ترین کتیبه خوانان ایرانی است و برخی از لوح های گلی تخت جمشید را خود ترجمه کرده است در مجله "فارس شناسی" فصل نامه  فرهنگی پژوهشی بنیاد فارس شناسی در مقاله "پارس و شهرهای پارس در گل نبشته های تخت جمشید" از وضعیت جغرافیایی و نام شهر های مهم پارس و آبادی های دوره هخامنشی را که از لوح های گلی خزانه تخت جمشید دسته بندی کرده است از خرامه به عنوان شهری آباد در دوره هخامنشی  به نام "پارمیزان" در شرق فارس نام می برد چرا که خرامه از یک طرف به خیر استهبان و از طرف دیگر به دشت کربال و آبادی های اطراف دریاچه بختگان قرار دارد  در نتیجه از خرامه در الواح گلی تخت جمشید بنام" پارمیزان" یاد شده است.

در کتاب اقلیم پارس نیز آمده که خرامه از شهرهای آباد در دوران هخامنشی و ساسانی  بوده است که از لحاظ تقسیمات کشوری جزیی از ولایت استخر فارس بوده است.

تحقیق و گزارش : منصور سلیمانی