به گزارش شیرازه  به نقل از سروستان ما، حدود سی سال از آغاز پروژه انتقال آب های سطحی شیراز به دشت سروستان گذشت و طی این مدت علیرغم ملی بودن این پروژه بزرگ اقتصادی نه تنها توجهی به آن نشده بلکه مورد بی مهری ها و بی تفاوتی های دولت های گوناگون قرار گرفته است.

طولانی شدن زمان اجرای این پروژه ملی از یک طرف و از طرف دیگر ورود موج خشکسالی به کشور طی ده سال گذشته و به تبع آن پایین رفتن سطح آب های زیر زمینی  باعث شد نام این پروژه از عنوان انتقال آب های سطحی شیراز به سروستان به انتقال پسآب تصفیه شده فاضلاب شیراز به دشت سروستان تغییر کند تا از این طریق هم مشکل فاضلاب کلان شهر شیراز حل شود و هم جلوی  ورود بی رویه فاضلاب به دریاچه نمک مهارلو  گرفته شود.

این تغییر نام اگر چه در طول نیمه دوم دهه  هشتاد و به دلیل حضور نماینده مردم سروستان در مجلس شورای اسلامی وارد فاز جدیدی شد و شاهد پیگیری، تکمیل و انتقال فاضلاب به سمت تصفیه خانه های مرکزی شیراز و سپس  احداث کانال های انتقال آب به سمت سروستان شد اما طولی نکشید که به  دلیل تکرار بی توجهی ها به این پروژه، دوباره این طرح بزرگ ملی متوقف و به حالت رکود سال های گذشته خویش باز گردد.

از اوایل سال 94 و به بهانه عدم توانایی دولت در جهت تامین هزینه های مالی این پروژه، زمزمه واگذاری طرح ملی انتقال پسآب تسویه شده فاضلاب شیراز به کشاورزان این شهرستان از طریق فروش سهام از سوی فرماندار سابق سروستان مطرح شد که این پیشنهاد قبل از اینکه گرهی از مشکلات کشاورزان و به ویژه باغداران این شهرستان که با بحران بی آبی مواجه شده اند را باز نماید، دست آویزی برای حضور شهرداری شیراز جهت استفاده از آب تصفیه شده این پروژه شد.

سکوت مسئولین شهرستان سروستان و عدم دفاع از  زارعین سروستانی از یک سو و فقرو بی پولی کشاورزانی که اکنون سالهاست به دلیل کم آبی و بی آبی متحمل خسارت های گوناگونی شده اند از سوی دیگر باعث شده که اندک کور سوی امیدی که جهت رسیدن آب به دشت در حال خشک شدن سروستان  دیده می شد نیز در هاله ای از ابهام قرار گیرد و حق مردم این شهرستان برای چندمین بار متوالی نادیده گرفته شود.

به راستی پاسخ مسئولین به باغدارانی که سالهاست ضمن انجام سرمایه گذاری های سنگین در راستای محقق شدن شعار تغییر الگوی کشت و حفظ منابع محدود آب در این شهرستان با دولت همکاری کرده و بیش از 4 هزار هکتار از اراضی زراعی خویش را به باغات تولید پسته تبدیل کرده اند و امروز در هجمه بحران بی آبی قرار گرفته اند، چیست؟

آیا این پروژه ملی پس از 30 سال که امروز با اعتباری  حدود صد میلیارد تومان ظرف مدت کمتر از پنج سال به بهره برداری می رسد به دست صاحبان واقعی آن یعنی مردم پر تلاش، بصیر و ولایت مدار و شهید پرور سروستان خواهد رسید؟