اگر چه گاهی دشمنان به کشور و تاریخ ما تجاوز می‌کنند، اما برخی مواقع خودمان نیز به کشور، فرهنگ، تاریخ و آثار تاریخی مان حمله می‌کنیم.

در سفر‌ها و بازدید از یادمان‌های تاریخی چه بسیار آثاری که با یادگارنویسی تخریب می‌شوند، حال برخی از این یادگار‌ها آگاهانه نوشته شده اند همچون یادگارنویسی‌هایی که از مقامات و شخصیت‌های مذهبی، فرهنگی و سیاسی در مجموعه جهانی پارسه دیده می‌شود و از جمله آن‌ها می‌توان به یادگاری‌های مونت کمری، سر جان ملکم، شلن برگ، کاستانیبر، استنلی، کمپانی هند شرقی (سنترال ایندیا هورس) اشاره کرد.

برخی متعلق به دوران اسلامی و معاصر هستند مانند کتیبه‌هایی که به خط کوفی، ثلث و نستعلیق نوشته شده اند.

برخی دیگر از خطوط بسیار قدیمی هستند همچون کتیبه‌ای مربوط به دوره ساسانیان از شاپور سکان شاه در تخت جمشید.

اما بعضی‌ها نیز ناآگاهانه و با خط و خطوط کج و معوج یادگار‌هایی بر این یادمان‌های تاریخی نگاشته اند یادگارنویسی‌های برم دلک، ارگ کریم خان زند و مجموعه جهانی پارسه از آن جمله هستند.

سیروس زارع کارشناس مرمت در خصوص علت یادگارنویسی گفت: افرادی که خواهان ماندگاری اسم خود هستند اقدام به نوشتن یادگاری می‌کنند.

وی در خصوص پاکسازی آثار از یادگارنویسی بیان کرد: کسانی که با رنگ یا با ماژیک بر آثار تاریخی می‌نویسند و یا به هر شکل کار‌های تبلیغاتی را در جا‌های مختلف انجام می‌دهند، خیلی سخت است که آن‌ها را پاک کنیم.

زارع افزود: برخی مواقع پاکسازی این یادگاری‌ها غیرممکن است بخصوص یادگاری‌هایی که در مجموعه جهانی پارسه یا تخت جمشید وجود دارد، چون بیشتر کنده شده اند اگر ما آن‌ها را پاک کنیم صدمات پاک کردن بیشتر از نوشتن است.

یکی از بازدیدکنندگان از آثار تاریخی گفت: من نمی‌توانم افرادی را که اقدام به یادگارنویسی بر آثار تاریخی می‌کنند درک کنم چرا که این افراد سرمایه ملی را نابود می‌کنند.

یکی دیگر از گردشگران نیز بیان کرد: باید مکان خاصی در یادمان‌های تاریخی در نظر گرفته شود تا هر کسی بتواند در آن جا یادگاری بنویسد و از طرفی دوربین‌های مدار بسته بگذارند و نگهبانان را بیشتر کنند.

بصیری کارشناس فنی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس نیز گفت: مسیر بازدید گردشگران در مکان‌های تاریخی به صورت اصولی مشخص شده است و ورود افراد به قسمت‌های مختلف تحت کنترل قرار دارد.

وی تصریح کرد: موضوعی که در بحث یادگارنویسی تاثیرگذاری بیشتری دارد فرهنگ سازی و آموزش است که از طریق سازمان‌های فرهنگی اطلاع رسانی و آموزش داده می‌شود.

بصیری افزود: برای حفاظت از آثار ملی، توسعه صنعت گردشگری و کسب درآمد مناسب از این آثار، مردم باید همراه دولت وارد عمل شوند.

حفظ و نگهداری از آثار تاریخی نیاز به تلاش ملی و همگانی دارد.

مرمت و بازسازی آثار تاریخی در مواردی ناممکن است، این آثار نشانگر تاریخ و تمدن ایران کهن هستند و ما باید آن‌ها را در کمال صحت به آیندگان انتقال دهیم.