اسطوره‌ای تاریخ‌ساز که مدافعان بسیار دارد
آیینه صبر همچنان مدافع حرم دارد؛ همان‌هایی که عشق به «کلنا عباسک یا زینب» داشتند و برای اینکه باید دمشق آینه کربلا شود، تمام این لشکر از مدافعان بانوی حرم، مِهر سپرشدن برایش چون شهید "قاسم سلیمانی" به سینه داشتند.
به گزارش سرویس رصد فرهنگی شیرازه، فرنگیس حمزه‌یی ماشاری در یادداشتی به مناسبت میلاد حضرت زینب(س) یزرگ بانوی کربلا نوشت: حضرت زینب(س)، قهرمان و حماسه‌ساز کربلا، سومین فرزند مکتب علوی، یادگار امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) پنجم جمادی‌الاولی سال پنجم هجری مطابق با ۶۲۷ میلادی یا در سال ششم هجرت در شهر مدینه به دنیا آمد و زینب‌بخش خانه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و تاریخ اسلام شد.
عقیله بنی‌هاشم، تربیت‌یافته مکتب‌علوی که خود بزرگ‌ترین مدافع حرم اهل‌بیت(س) و پرچمدار ابلاغ پیام سرخ نهضت جاودان عاشورا است؛ با شهامت‌ترین مدافعانی دارد که با نبض عشق به قلب حادثه رفتند و پای مکتب زهرا(س) خطر کردند تا جهان بداند که این حریم ولایت، بسیار سرسپرده‌ها دارد.
حضرت زینب(س) آن سر أبیها که صبوری او دنیا چون او تاریخ سراغ ندارد، قهرمان انقلاب کربلا و اسطوره صبر و رضاست؛ چون نور مادرش زهرای اطهر در او ظهور کرده بود.
او که مادران شهدای مدافع حرمش چه فاطمیون و چه زینبیون وقتی اسم بانوی صبر می‌آمد فرزندانشان را به خود بانو می‌سپردند؛ مانند مادری که در مقام زینب(س) چنین خواند:« سر که زد چوبه ی محمل، دل ما خورد ترک، غربتش ریخت به زخم دل عشاق نمک، وچنان سوخت که بر سر در آن، این شده حک سر زینب به سلامت، سر نوکر به فلک».
آیینه صبر همچنان مدافع حرم دارد؛ همان‌هایی که عشق به «کلنا عباسک یا زینب» داشتند و برای اینکه باید دمشق آینه کربلا شود، تمام این لشکر از مدافعان بانوی حرم، مِهر سپرشدن برایش چون شهید "قاسم سلیمانی" به سینه داشتند.
آیینه صبر همچنان مدافع حرم دارد؛ از سخن‌شناسان و شاعران عرب گرفته تا معاصران و پارسی کهن، زیرا این سخن شناسان، فصاحت و بلاغت او را متأثر از بیان پدرش دیدند.
مانند آن‌چه دعبل خزاعی درباره‌اش سروده است: «چگونه آرام و قرار بگیرم، آنگاه که زینب(ع) در میان اسیران بود و از سوز تشنگی فریاد می‌کشید و می‌گفت: ای جد بزرگوارم! ای احمد!».
و سنایی غزنوی از شاعران وپیشگامان شعر آیینی ایران زمین که در شان نائبه الحسین(س) چنین سروده است:« شهربانو و زینب(ع) گریان، مانده در فعل ناکسان حیران».
واما در شان و فضیلت این بانوی آگاه، شجاع و پرهیزگار همین بس که ایشان نوه پیامبراکرم(ص)، فرزند فاطمه‌زهرا(ع) و علی مرتضی(ع)، خواهر فداکار امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، عمه گرامی و پرستار امام سجاد(ع) و مادر دو شهید است.
او بانوی قهرمان کربلا بود که بعد از پشت سرگذاشتن حوادث تلخ از دست دادن مادر و برادر بزرگش، یاور و همراه برادرانش امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) در کربلا و پناه اسیران شام شد.
عقیله القریش (بزرگتر بانوی قریش)، سیده العقائل (بزرگ بانوی بانوان)، سر أبیها (راز هستی پدر خود)، عالمه غیرمعلمه(دانای بی آموزگار)، نائبه الزهراء(جانشین حضرت زهرا)، نائبه الحسین( جانشین حضرت حسین علیه السلام)، حفره علی و فاطمه ( مرکز هستی علی و فاطمه)، ولیده الفصاحه (فرزند فصاحت)، شفیقه الحسن (همتای حضرت حسن علیه السلام)، عقیله خدر الرساله (بانوی حریم رسالت)، الصدیقه الصغری( زهرا کوچک)، عقیله الطالبین (بانوی بزرگ خاندان ابوطالب)، عابده آل علی( عابده خاندان علی علیه السلام)، ربیبه الفضل (دختر فضل و کمال)، عقیله النساء( خردمندترین زن در میان زنان)، ناموس رواق العظمه(شرف آسمان عظمت و بزرگی)، شریکه الشهید(سهیم و شریک در شهادت شهدا)، قرینه النوائب (همدم و همراه با مصیبت‌ها)، «ام المصایب» و بطله کربلا( قهرمان کربلا) بخشی از القاب حضرت زینب(س) است.
حضرت زینب‌کبری(س) پنجم جمادی‌الأولی سال پنجم(یا ششم) هجری قمری در مدینه منوره متولد شد و ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری در شام(دمشق) چشم از جهان فرو بست.
دختر امیرالمؤمنین (ع) چون به سن رشد رسید، عبدالله بن جعفر بن ابی طالب وی را به همسری برگزید. وی از تولد یافتگان حبشه و کسی است که پیامبر درباره اش دعای خیر فرمود. همه نویسندگانِ سیره، او را به بزرگواری، عزت نفس و بخشش فراوان ستوده اند. حضرت زینب (س) از عبدالله صاحب فرزندانی شد از جمله سه پسر و یک دختر معروف است پسران او عون و محمد در کربلا در رکاب امام حسین (ع) جهاد کردند و به شهادت رسیدند.
انتهای پیام/ م
نظرات بینندگان
