شبی برتر از هزار ماه؛
لیالی قدر هنگامه راز و نیاز و استجابت دعا
در فرهنگ اسلامی، شب قدر یکی از شبهای سال است که ویژگی و قداست خاصی دارد. بنابر منابع اسلامی هر ساله در این شب تقدیر سال آینده انسان نوشته می‌شود.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری شیرازه، در فرهنگ اسلامی، شب قدر یکی از شبهای سال است که ویژگی و قداست خاصی دارد. بنابر منابع اسلامی هر ساله در این شب تقدیر سال آینده انسان نوشته می‌شود.
وقوع برخی حوادث در این شب، بر اهمیت آن افزوده است از جمله گفته‌اند که در این شب قرآن کریم به صورت یکجا بر قلب پیامبر(ص) نازل شده است.
لَیلَةُ القَدر با فضیلت‌ترین شب سال در فرهنگ اسلامی است. هر چند به صورت دقیق مشخص نیست که شب قدر، کدامین شب سال است، اما در باور شیعیان، یکی از شبهای ۱۹یا ۲۱ و یا ۲۳ ماه رمضان و بنا بر برخی روایات، شب نیمه شعبان است.
ضربت خوردن حضرت علی بن ابی طالب (ع) در روز ۱۹ ماه رمضان و به شهادت رسیدن ایشان در روز ۲۱ ماه رمضان بر اهمیت این شبها نزد شیعیان افزوده است.
شبی که محرومان و یتیمان کوفه بار دیگر یتیمی را با جان و دل چشیدند.
به خدا سوگند در این شب و با شهادت امیرالمومنین علیه‌السلام ستون‌هاى هدايت در هم شکست و نشانههاى تقوى محو شد و دستاويز محکمى که ميان خالق و مخلوق بود گسیخته گردید و یاور یتیمان و مظلومان ،علی مرتضی به شهادت رسید و بدبخت‌ترین اشقیاء او را شهید نمود.
آری باید دانست که در این ایستاده زیستن و «در سجده مردن» چه رازی نهفته است؟
باید پی به این راز برد که چرا کعبه زادگاه کسی می شود و مسجد، شهادتگاهش؟
بی شک آنکه نخستین نفس را در خانه خدای خویش فرو دارد، آخرین را نیز شایسته است در خانه خدا بازدم کند که اینگونه زیستن و این چنین به شهادت رسیدن، عین، رستگاریست.
پس حقیقت گفت که: فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَه( او رستگار شد)، اما بدا به حال قومی که بی علی علیه‌السلام شده‌اند.
وای بر قافلههای بی قافله سالار!
عنان کاروان آیا زین پس به دست چه کسی خواهد افتاد؟! وای بر همه یتیمانی که جز علی، پدری نمی شناختند!
زین پس آیا چه کسی نان و خرمایی بر ایشان خواهد آورد؟
وای بر همه چاههایی که زین پس، غریب میشوند. خلیفه تنها و چاه‌های تنها، عمری باهم از تنهایی بیرون میآمدند.
زین پس خلیفه نیست؛ پس چاهها تنها مانده‌اند. آیا چه کسی عطش آبها را آبی خواهد نشاند؟
و اکنون پس از صدها و هزاران سال، طعم تلخ بی علی بودن را حتی امروز میتوان چشید؛ طعمی که قرنهاست زاده می‌شود.
اما نگاه کنید که پیامبر، چگونه پرشور به استقبال وصی بزرگ خویش آمده است و خاتون بزرگ عرش نیز که دست در دست پدر، انتظار میکشد.
مهتاب، ردّ پرواز مولا را مفروش کرده است.
آری، این علی علیه‌السلام است که پس از سالها، دوباره در کنار فاطمه(س) ایستاده است؛ آنچنان که به پاس دیدار دوباره، پیامبر بزرگ را در آغوش مهر خویش میفشارد.
و حالا پس از سالیان سال هنوز در شبهای قدر که به گفته خداوند از هزاران ماه بهتر و برتر است، بشریت در سوگ نبودنش چه بی‌تابانه زجه می‌زنند و به گستره صورت اشک جاری می‌نمایند و شبهای قدر را با نام و یاد مولایی به صبح می‌رسانند که پدر یتیمان، دستگیر بیچارگان و یاور مظلومان بود.
به گزارش شیرازه، هنگام شهادت سن شريف امیرالمومنین على عليه السلام 63 سال و مدت امامتش نزديک سى سال و دوران خلافت ظاهريش نيز در حدود پنج سال بود.
انتهای پیام/224224
نظرات بینندگان
