به بهانه اربعین حسینی؛
در سایه حسین (ع) همه‌جا امن است
شنیده بودم در اوج کرونا، مردم کشور عراق پیاده‌روی اربعین را همانند گذشته برگزار کردند، اما تا الان که با چشم خودم دیدم، باورم نمی‌شد؛ در سایه حسین(ع) و اهل بیت(ع) آن همه جا امن است.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه»، هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم آنچه که می‌شنوم حقیقت داشته باشد؛ شنیده بودم حماسه‌ای در عراق رقم می‌خورد، اما اینکه این حماسه چگونه است را نمی‌دانستم.
وقتی به عراق رسیدم و حال و هوای اربعینی را به چشم دیدم، نظرم تغییر کرد و تنها در این تأمل می‌کردم که چگونه چنین حماسه‌ای رقم می‌خورد.
یک خانواده را دیدم که تمام زندگی‌اش را می‌گذارند تا فقط به زائران حسین (ع) خدمت کنند، در محله‌ها و کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر کربلا که می‌گشتم، هر خانه و خانواده هر چه که داشتند، در طبق اخلاص تقدیم می‌کرد و هر کسی هر کاری که از دستش برمی‌آمد برای زائران اربعین حسینی انجام می‌داد.
کسانی را می‌دیدم که خانوادگی موکبی برپا می‌کنند و خالصانه در آن هزینه می‌کنند تا به زائران اباعبدالله (ع) بد نگذرد؛ با التماس از آن‌ها پذیرایی و خواهش می‌کردند تا در موکب لحظه‌ای وقت بگذرانند و از غذای آن‌ها میل کنند تا در ثواب آن‌ها شریک باشند.
این صحنه‌ها حماسه نیست، یک واقعه‌ای وصف‌ناشدنی و بالاتر از حماسه است؛ اهل‌بیت امام حسین (ع) ۱۴۰۰ سال قبل، پای در مسیری گذاشتند که امروز آثار آن اتحاد یکپارچه شیعیان در کشور عراق و بزرگ‌ترین اجتماع انسانی در جهان است که مانند آن را هیچ جایی به جز مسیر پیاده‌روی اربعین نخواهیم دید.
جمعیتی که به‌دور حرم اباعبدالله الحسین (ع) می‌گردند را نمی‌توان وصف کرد، ازدحام جمعیت آن‌گونه است که هر کجای دنیا بود می‌گفتند خطرناک است، اما اینجا، در کربلا جان‌ها دور ضریح می‌چرخند و گریه می‌کنند و به برکت این امام عزیز، هیچ اتفاقی نمی‌افتد.
آدم‌هایی را دیدم که با پاهای زخمی آمده بودند تا از این اجتماع عظیم جا نمانند، جانباز ۷۰ درصدی را دیدم که عصازنان می‌آمد تا نام خود را در این جماعت ثبت کنند.
اینجا حماسه‌ای در ایام اربعین رقم می‌خورد که در دنیا بی‌نظر و زبانزد است و حتی نمی‌توان درک کرد که چطور چندین میلیون نفر به کربلا می‌آیند.
آری، اینجا حماسه‌ای وصف‌ناشدنی رقم می‌خورد که دلیلش دلدادگی حسین (ع) است، عاشقانی که پادررکاب امام (ع) نهادند می‌آیند تا هم‌پای اهل‌بیت او عزای حسین بن علی را به جا آورند.
همه می‌آیند که تسلای دل زینب باشند و برای کسی که روی مزارش نوشته شده «این قبر کسی است که تشنه‌لب شهید شد» گریه کنند؛ خدا را هر لحظه شکر می‌کنیم که ما هم از این غافله جا نماندیم و آمده‌ایم که با خیل عظیم زائران لبیک یا حسین (ع) بگوییم و پرچم این عزاداری مرسوم را همچون بیش از ۱۴۰۰ سال گذشته بالا نگه داریم.
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
