جمعه‌های مهدوی شیرازه؛
یاد امام‌زمان(عج) چگونه در زندگی همیشگی می‌شود؟
تلاش کنیم برای تربیت نسل مهدوی که فردا روزی جگرگوشه‌هایمان بلایی که عبدالله بن زبیر بر سر پدرش زبیر آورد را بر سرمان نیاورند و سرمایه اندوخته‌مان را به باد ندهند که در حکمت ۴۵۳ نهج‌البلاغه فرمود؛ از کارهای کوچک شروع کنیم.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه»، امروزه که ما غرق در دنیای ماشینی هستیم و رسانه‌های سمعی و بصری گوناگون و دلبستگی‌های نو به نو و شلوغی‌های سرسام‌آور مجال چشیدن خنکای یاد امام‌زمانمان را از ما ربوده‌اند، نیازمند تکنیک‌هایی هستیم که آهسته و پیوسته این یاد مقدس را آن‌چنان بر لوح دلمان حک کند که هیچ طوفانی نتواند تکانش دهد.
تقویم برای بعضی‌ها، برای دل بعضی‌ها، از نهم ربیع‌الاول شروع می‌شود، حوّل حالنا می‌خوانند و امام‌زمانشان را آرزو می‌کنند. همان‌ها که خوب می‌دانند خسارت خرج‌کردن از قلبشان، خیلی بیشتر است از خسارت خرج‌کردن از جیبشان، پس در بیعتی دوباره با امام عصرشان می‌خواهند قلبشان فقط برای امامشان و دوست‌داشتنی‌های امامشان به تپش بیفتد. گفتگوی ما با «حجت‌الاسلام بیاتانی» از همین رهگذر است.
دوران غیبت دوران بلاتکلیفی نیست!
هر کس در غیبت قائم ما بر دوستی و عقیده به امامت ما ثابت‌قدم باشد، خدای متعال اجر هزار شهید از شهدای بدر و احد به او عطا می‌کند. «کمال‌الدین، ج ۱، ص ۴۳۹» هر چند همین فرمایش امام سجاد علیه‌السلام به‌خوبی حکایت می‌کند سختی ثبات قدم در دوران غیبت را، اما قطعاً دوران غیبت دوران بلاتکلیفی نیست و عدم ظهور امام هم به معنای عدم حضور امام نیست.
حجت‌الاسلام بیاتانی دراین‌خصوص می‌گوید: «طبق روایتی از امام رضا علیه‌السلام که (آنّ الإمامةَ زِمامُ الدِّینِ، ونِظامُ المُسلِمینَ، وصَلاحُ الدُّنیا، وعِزُّالمُؤمِنینَ) ما برای دین و دنیا و عزتمان و بلکه طبق روایات دیگری برای حیاتمان لحظه‌به‌لحظه محتاج فیوضات ربانی امام هستیم. البته نور وجود امام به همه می‌تابد و امام فیضش را از کسی دریغ نمی‌کند همان گونه که اباعبدالله الحسین علیه‌السلام حتی در گودال قتلگاه هم به دنبال نجات قاتلینش بود که به فرموده امام کاظم (ع):امامت نور است و نوری که در آیه شریفه مأمور شده‌ایم در کنار ایمان به خدا و رسول به آن ایمان بیاوریم وجود مقدس امام است.
اما نکته اینجاست که این ماییم که گاهی گیرنده دلمان خاموش است یا اساساً پشت به امام ایستاده‌ایم. وظیفه اصلی ما در دوران غیبت این است که خودمان را هرچه بیشتر در معرض تابش نور هدایت امام قرار دهیم که این جز با روی کردن به امام و باز کردن دریچه‌های قلبمان ممکن نیست.»
در عمل و در سبک زندگی عملی ما، روی کردن به امام چگونه محقق می‌شود؟
اما اینکه روی کردن به امام در عمل به چه معناست و در زندگی‌های ماشینی پر دغدغه امروزی‌مان چگونه محقق می‌شود را در ادامه حجت‌الاسلام بیاتانی به‌خوبی روشن می‌کند: «روی کردن به امام کنایه است از توجه به ایشان و حضورشان در فضای یاد و ذهن انسان. بنده در این فرصت، آنچه را در این سال‌ها از بزرگان دراین‌رابطه شنیده یا دیده‌ام را با مخاطبین محترم در میان می‌گذارم. دقت کنید امروزه که ما غرق در دنیای ماشینی هستیم و رسانه‌های سمعی و بصری گوناگون و دلبستگی‌های نو به نو و شلوغی‌های سرسام‌آور و شیطنت‌های شیاطین سرکش و بدقلق آخرالزمانی مجال چشیدن خنکای یاد اماممان را از ما ربوده‌اند نیازمند تکنیک‌هایی هستیم که آهسته و پیوسته این یاد را آن‌چنان بر لوح دلمان حک کنند که هیچ طوفانی نتواند تکانش دهد.
تأکید می‌کنم آهسته و پیوسته! همه ما کارهای ثابت و مشترکی در شبانه‌روز داریم که گره‌زدن زلفشان به این یاد مقدس، تا حد زیادی می‌تواند به جریان‌یافتن این یاد زلال در بیابان تشنه زندگی ماشینی ما کمک کند. مثل نمازخواندن، خواب‌وبیدار شدن، دعاکردن، صدقه دادن، مهمانی گرفتن و مهمانی رفتن و...باقی مثال‌ها برای کارهای روزمره زندگی‌تان با خودتان.»
چند تکنیک پیشنهادی برای چشیدن خنکای یاد امام‌زمان در زندگی روزمره
ارتباط قلبی‌اش با امام‌زمان (عج) خیلی قوی بود و می‌گفت، یک‌قدم به طرفشان برداری صد قدم به طرفت برمی‌دارند. این شهید عاشق امام‌زمان بود و هنگامی که نام مبارک آن حضرت را می‌شنید به‌عنوان احترام بلند می‌شد و ارادت خاصی به آن حضرت داشت. همیشه توصیه می‌کرد در قنوت نماز بخوانید: «اللهم اجعلنی من المحبین المهدی و المنتظرین المهدی (عج)». اینها را درباره شهید دوران دفاع مقدس، شهید عبدالحمید حسینی خوانده بودم.
از همین رهگذر و در راستای تقویت ارتباط قلبی با امام زمان در زندگی‌های روزمره‌مان، پیشنهادات حجت‌الاسلام بیاتانی به‌صورت مصداقی و روشن خواندنی است: «طبق شنیده‌ها و دیده‌ها از بزرگان، پیشنهاد این حقیر برای گره‌زدن برخی کارهای روزمره به یاد مقدس امام عصرمان این است که اول؛ قبل از خواب یا بعد از بیداری دست بر سینه بگذاریم و باادب به محضر مبارک حضرت بقیةالله یک سلام بدهیم با یک (السلام علیک یا صاحب‌الزمان) یا با هر عبارت دیگر مورد پسندتان.
دوم؛ قبل از نماز یک توسل مختصر به محضر مبارکشان داشته باشیم و بگوییم (یا صاحب‌الزمان ادرکنی) که از بزرگانی شنیده‌ام که راهکار کسب حضور قلب در نماز نیز همین است. سوم؛ هروقت و برای هر چیزی که می‌خواهیم دعا کنیم دعایمان را با یک (اللهم عجل لولیک الفرج) همراه کنیم و زینت ببخشیم.
چهارم؛ در مهمانی‌ها در حدی که فضای مهمانی بطلبد یادی از امام‌زمانمان کنیم. مثلاً همیشه در بین پذیرایی‌هایمان، پذیرایی مخصوصی هم به نیت نذر سلامتی و خشنودی قلب نازنین مولای‌مان داشته باشیم، یا حتی غذای مهمانی‌مان را با نیت نذر سلامتی اماممان بپزیم، یا اگر فضای مهمانی می‌طلبد به‌صورت دسته‌جمعی زیارت آل یاسین بخوانیم، یا حداقل تمنای صلواتی کنیم. خلاصه به‌نوعی هنرمندانه و ظریف و دل‌پسند، با یاد امام‌زمانمان در مهمانی‌ها، هم حیات بگیریم و هم حیات‌بخش شویم. پنجم؛ صدقاتمان را به نیت سلامتی ایشان بدهیم.»
در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن، شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
می‌دانیم که دام‌های شیطان برای افراد مختلف بر اساس روحیات و عقایدشان، متفاوت است؛ اما به‌هرحال همیشه هست. حجت‌الاسلام بیاتانی دراین‌خصوص می‌گوید: «اگر اوایل گاهی فراموش کردید دلسرد و نگران نشوید و بدانید که شیاطین انس و جن در کمین شما نشسته‌اند تا مبادا به این گوهر قیمتی که یاد مقدس حجت خداست دست یابید؛ لذا توقع نداشته باشید همان روزهای اول آنچه گفته شد برایتان ملکه و سیره شود که به قول شاعر: در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن/شرط اول قدم آن است که مجنون باشی. بعد از روکردن به امام و احیاء یاد مقدسشان در بستر کارهای روزمره‌مان، باید دریچه‌های قلبمان را به روی آن نور عالم‌تاب بگشاییم تا بدون هیچ مانعی ظلمت‌های درونمان را بزداید. باز کردن دریچه‌های قلب کنایه است از زمینه‌سازی برای رسوخ فرهنگ و سیره مهدوی به زندگی‌مان که فراتر از یادکردن ایشان و گام بعد از آن است.»
چند پیشنهاد برای رسوخ سیره مهدوی در زندگی‌مان
خب طبیعی است که یاد محبوب و زندگی بر مدار محبوب، باید همراه باشد با تلاش برای اینکه ریزبه‌ریز زندگی‌مان هم بشود به‌گونه‌ای و در جهتی که محبوب می‌پسندد. حجت‌الاسلام بیاتانی ادامه می‌دهد: «برای اینکه زندگی‌مان رنگ و بوی مهدوی بگیرد این حقیر به فراخور مطالعات و تجربه‌های شخصی و آنچه از اهلش دیده و شنیده پیشنهاداتی دارم که عبارت‌اند از: اول مطالعه مستمر به‌منظور افزایش معرفت به ساحت حضرت بقیةالله (طوری که ملول و خسته نشویم که در حکمت ۴۳۶ نهج‌البلاغه فرمود قَلِیلٌ مَدُومٌ عَلَیْهِ خَیْرٌ مِنْ کَثِیرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ) برخی کتاب‌های پیشنهادی عبارت‌اند از: منتظریم (بیانات مقام معظم رهبری)؛پیام امام زمان (بیانات آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانی)؛حضرت حجت (بیانات آیت‌الله‌العظمی بهجت)؛قیام و انقلاب مهدی (آیت‌الله شهید مطهری)؛فصل سوم از جلد پنجم مدینة المعاجز.
دوم؛ تلاش برای تربیت نسل مهدوی که فردا روزی جگرگوشه‌هایمان بلایی که عبدالله بن زبیر بر سر پدرش زبیر آورد را بر سرمان نیاورند و سرمایه اندوخته‌مان را به باد ندهند که در حکمت ۴۵۳ نهج‌البلاغه فرمود؛ از کارهای کوچک شروع کنیم.
مثلاً به بچه‌ها در اعیاد و جشن‌ها و روز تولدشان از طرف امام عصر ارواحنافداه به‌صورت مستمر هدیه دهیم؛ شعرها و سرودهای مهدوی با مضامین صحیح را به کودکان آموزش دهیم. از مهربانی امام با آنها زیاد حرف بزنیم و به آنها این واقعیت را القا کنیم که امام چقدر دوستشان دارد. از دنیای زیبا و بدون نقص دنیای بعد از ظهور برای بچه‌ها بگوییم و به آنها بفهمانیم که همه کم و کاستی‌ها از غیبت امام است تا عطش ظهور در آنها به‌تدریج شکل بگیرد. همین‌طور که به‌تدریج شهد محبت ولی‌عصر را در کام کودکان می‌ریزیم به آنها یاد دهیم برای ایشان نامه بنویسند و اگر مدرسه نمی‌روند از آنها بخواهیم احساسشان را بگویند که ابراز کلامی و نوشتاری عواطف به عواطف عمق و استحکام می‌بخشد.
سوم؛ هر روز در یک‌زمان مشخص (مثلاً بعد از یک نماز خاص یا قبل از خواب) چند دقیقه با زبان ساده و صمیمی و مثل گفتگوی فرزند با پدرش با امام سخن بگوییم و از خودشان برای شکل‌گیری و تداوم حیات مهدوی‌مان و برای باز شدن دریچه‌های قلب خودمان و عزیزانمان به روی انوار هدایتش یاری بخواهیم و بدانیم که او اُذُنُ الله الواعیة است و تک‌تک کلماتمان را می‌شنود.»
انتهای پیام/
منبع: فارس
نظرات بینندگان
