سوگواره‌هایی عاشورایی با نوای لوس آنجلسی!
به گزارش شیرازه دهه اول محرم كه مي شود بغض عجيبي روي سينه‌ام سنگيني مي‌كند و اشك‌هایی در چشمم دو دو مي‌زند و منتظر تلنگري است كه جاري شود ...
اما هنگامی که به برخی از هیئت‌هایی عزاداری برای تسکین آلام دردها می‌روی با صداها و آواهایی برخورد می‌کنی که درک آن‌ها برایت سخت و سنگین است.
آواهایی که تا دیروز در شبکه‌هایی لوس آنجلسی پخش می‌شد؛ این‌بار از درون پناهگاه بچه‌های حزب الهی و عاشق اهل بیت با اشعاری متفاوت شنیده می‌شود!
موسیقی مذهبی نسبت به دهه‌هایی گذشته (بعد از انقلاب مشروطیت) وضعیت مطلوبی ندارد هرچند که نسبت به هفت یا هشت سال قبل بهتر شده است.
در گذشته با این‌که رضا خان از برگزاری مراسم تعزیه جلوگیری می‌کرد، اما باز هم ملودی‌ها و ریتم‌هایی سینه زنی بکر، صادقانه، عالمانه و آگاهانه‌ای ساخته شد.
این روند مطلوب تا دهه 60 ادامه داشت به‌طوری‌که در هشت سال دفاع مقدس نیز کارهای ارزشمندی از هنرمندانی همچون صادق آهنگران تولید شد.
متاسفانه روند تولید آثار موسیقایی مطلوب مذهبی از نیمه دوم دهه 70 تا چند سال اخیر به سبب ناآگاهی برخی از جوانان مداح متوقف شد.
در این سال‌ها جوانان مداح بدون در نظر گرفتن مقام و جایگاه اهل بیت(ع) با الهام پذیری از موزیک‌هایی پاپ غربی و استفاده از این نوع ریتم در آهنگ‌هایی عزاداری می‌خواستند یک شبه ره صد ساله را بروند.
این در حالی بود که متاسفانه دیدگاه حاکم مسئولان فرهنگی در دهه 70 جذب جوانان «تحت هر شرایطی» بود.
آنان آگاه نبودند که جوان شیعی برای عزاداری سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) نیازی به این‌گونه اقدامات ندارد و بر همین اساس نیز نمی‌توان به هر شکل و تدبیری جوانان را جذب کرد چرا که عوام فریبی در فرهنگ عاشورایی بی معنا است.
کارشناسان معتقدند که مداحان برای ارائه آثار ماندگار و مطلوب نیازمند شناخت ردیف‌هایی آوازی و دستگاه‌هایی موسیقایی هستند و بر همین اساس بایستی نهادها و متولیان امر با برگزاری کلاس‌های ویژه‌ای با اساتید مجرب برای مداحان، ضمن واکاوی مفاهیم و ریتم‌هایی موسیقی‌هایی مذهبی نمونه‌های و الگوهای مناسبی را به جامعه عرضه کند.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صداوسیما و حوزه هنری باید هر کدام یک گوشه این کار بزرگ را بگیرند و با کمک سازمان تبلیغات اسلامی که موظف به حمایت در موضوعات دینی و مذهبی است به کسانی که در این زمینه استاد هستند، سفارش کار دهند.
یادآوری می‌شود مقام معظم رهبری در خردادماه سال گذشته در دیدار با مداحان اهل بیت (ع) در بخشی از فرمایشاتشان فرمودند: "البته آهنگ خوب به معناى تقليد از آهنگ موسيقى‌هاى لهوىِ مضلّ عن سبيل اللَّه نيست؛ اين را توجه داشته باشيد. بعضى از آهنگ‌ها، آهنگ‌هاى بدى است، آهنگ‌هاى غلطى است، آهنگ‌هاى لهوى است؛ اين را نبايد به وادى حرفه مداحى و خواندن مداحى كشاند. عيبى ندارد كه شكل‌هاى جديدى را در خواندن و قرائت اشعار و آهنگ‌سازى‌هاى گوناگون ابتكار كنيد؛ اما از اين تشابه و تداخل بپرهيزيد. البته آهنگ‌هاى لهوىِ مضلّ عن سبيل اللَّه را مي‌گويم، نه حالا هر آهنگى كه يك وقتى در يك مضمون ديگرى خوانده شده، آن را بخواهيم منع كنيم؛ نه، آهنگ‌هایى كه لهوى است و مضلّ عن سبيل اللَّه است؛ اينها را نياوريد. "
متاسفانه موسیقی مذهبی با وجود تاکیدات فراوان رهبر معظم انقلاب در سال‌هایی اخیر روند نامطلوبی را طی کرده به‌گونه‌ای که هم اکنون به ندرت آثارماندگاری (همچون موذن زاده اردبیلی) تولید می‌شود؛ این اتفاقات ناخوشایند درحالی به وقوع پیوسته که ریشه اصلی موسیقی ایرانی از مذهب سرچشمه گرفته است.
افسوس که موسیقی مذهبی کشور که برای گذشتگان و نیاکان ما بسیار مهم بوده، هم اکنون با آهنگ‌هایی لوس آنجلسی و گاها شرم‌آور درهم آمیخته است!
باز محرم آمد و دل شكستگي‌هایيش براي عباس؛ نکند آن روزی رسد که بوی مست کننده گل سرخ و لاله عاشورا به مشام ما برسد و ما را مست و هشیار نسازد.
انتهای یادداشت/ص
به گزارش شیرازه دهه اول محرم كه مي شود بغض عجيبي روي سينه‌ام سنگيني مي‌كند و اشك‌هایی در چشمم دو دو مي‌زند و منتظر تلنگري است كه جاري شود ...
اما هنگامی که به برخی از هیئت‌هایی عزاداری برای تسکین آلام دردها می‌روی با صداها و آواهایی برخورد می‌کنی که درک آن‌ها برایت سخت و سنگین است.
آواهایی که تا دیروز در شبکه‌هایی لوس آنجلسی پخش می‌شد؛ این‌بار از درون پناهگاه بچه‌های حزب الهی و عاشق اهل بیت با اشعاری متفاوت شنیده می‌شود!
موسیقی مذهبی نسبت به دهه‌هایی گذشته (بعد از انقلاب مشروطیت) وضعیت مطلوبی ندارد هرچند که نسبت به هفت یا هشت سال قبل بهتر شده است.
در گذشته با این‌که رضا خان از برگزاری مراسم تعزیه جلوگیری می‌کرد، اما باز هم ملودی‌ها و ریتم‌هایی سینه زنی بکر، صادقانه، عالمانه و آگاهانه‌ای ساخته شد.
این روند مطلوب تا دهه 60 ادامه داشت به‌طوری‌که در هشت سال دفاع مقدس نیز کارهای ارزشمندی از هنرمندانی همچون صادق آهنگران تولید شد.
متاسفانه روند تولید آثار موسیقایی مطلوب مذهبی از نیمه دوم دهه 70 تا چند سال اخیر به سبب ناآگاهی برخی از جوانان مداح متوقف شد.
در این سال‌ها جوانان مداح بدون در نظر گرفتن مقام و جایگاه اهل بیت(ع) با الهام پذیری از موزیک‌هایی پاپ غربی و استفاده از این نوع ریتم در آهنگ‌هایی عزاداری می‌خواستند یک شبه ره صد ساله را بروند.
این در حالی بود که متاسفانه دیدگاه حاکم مسئولان فرهنگی در دهه 70 جذب جوانان «تحت هر شرایطی» بود.
آنان آگاه نبودند که جوان شیعی برای عزاداری سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) نیازی به این‌گونه اقدامات ندارد و بر همین اساس نیز نمی‌توان به هر شکل و تدبیری جوانان را جذب کرد چرا که عوام فریبی در فرهنگ عاشورایی بی معنا است.
کارشناسان معتقدند که مداحان برای ارائه آثار ماندگار و مطلوب نیازمند شناخت ردیف‌هایی آوازی و دستگاه‌هایی موسیقایی هستند و بر همین اساس بایستی نهادها و متولیان امر با برگزاری کلاس‌های ویژه‌ای با اساتید مجرب برای مداحان، ضمن واکاوی مفاهیم و ریتم‌هایی موسیقی‌هایی مذهبی نمونه‌های و الگوهای مناسبی را به جامعه عرضه کند.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صداوسیما و حوزه هنری باید هر کدام یک گوشه این کار بزرگ را بگیرند و با کمک سازمان تبلیغات اسلامی که موظف به حمایت در موضوعات دینی و مذهبی است به کسانی که در این زمینه استاد هستند، سفارش کار دهند.
یادآوری می‌شود مقام معظم رهبری در خردادماه سال گذشته در دیدار با مداحان اهل بیت (ع) در بخشی از فرمایشاتشان فرمودند: "البته آهنگ خوب به معناى تقليد از آهنگ موسيقى‌هاى لهوىِ مضلّ عن سبيل اللَّه نيست؛ اين را توجه داشته باشيد. بعضى از آهنگ‌ها، آهنگ‌هاى بدى است، آهنگ‌هاى غلطى است، آهنگ‌هاى لهوى است؛ اين را نبايد به وادى حرفه مداحى و خواندن مداحى كشاند. عيبى ندارد كه شكل‌هاى جديدى را در خواندن و قرائت اشعار و آهنگ‌سازى‌هاى گوناگون ابتكار كنيد؛ اما از اين تشابه و تداخل بپرهيزيد. البته آهنگ‌هاى لهوىِ مضلّ عن سبيل اللَّه را مي‌گويم، نه حالا هر آهنگى كه يك وقتى در يك مضمون ديگرى خوانده شده، آن را بخواهيم منع كنيم؛ نه، آهنگ‌هایى كه لهوى است و مضلّ عن سبيل اللَّه است؛ اينها را نياوريد. "
متاسفانه موسیقی مذهبی با وجود تاکیدات فراوان رهبر معظم انقلاب در سال‌هایی اخیر روند نامطلوبی را طی کرده به‌گونه‌ای که هم اکنون به ندرت آثارماندگاری (همچون موذن زاده اردبیلی) تولید می‌شود؛ این اتفاقات ناخوشایند درحالی به وقوع پیوسته که ریشه اصلی موسیقی ایرانی از مذهب سرچشمه گرفته است.
افسوس که موسیقی مذهبی کشور که برای گذشتگان و نیاکان ما بسیار مهم بوده، هم اکنون با آهنگ‌هایی لوس آنجلسی و گاها شرم‌آور درهم آمیخته است!
باز محرم آمد و دل شكستگي‌هایيش براي عباس؛ نکند آن روزی رسد که بوی مست کننده گل سرخ و لاله عاشورا به مشام ما برسد و ما را مست و هشیار نسازد.
انتهای یادداشت/ص
