به گزارش سرویس سیاسی شیرازه، سوء‌استفاده از نجابت مسلمانان؛ «شارلی ابدو» همان نشریه‌ طنزی که هفته قبل مورد حمله تروریستی قرار گرفت، حالا از قِبَل این شهرت، به نان و نوایی رسیده است؛ پنج میلیون نسخه به پنج زبان دنیا، درآمد هنگفتی عاید این نشریه خواهد کرد. اما این اصل ماجرا نیست. ماجرا زمانی قابل تامل‌تر می‌شود که کاریکاتورهای موهنی که به پیامبر مهربانی‌ها گستاخی کرده بود، دوباره بازنشر داده شده‌اند. این یعنی هرچه مسلمانان حمله تروریستی به دفتر شارلی را محکوم کردند، او با لجبازی و پنهان شدن پشت شعار آزادی بیان و اندیشه، به مقدسات اسلام توهین می‌کند.

واکنش مسلمانان به این توهین‌ها که به نظر طی روزهای آتی دامنه بیشتری خواهد داشت، امری قطعی است. در این میان، فارغ از نزاع «ما» با «آن‌ها»، می‌شود به یک سوال از درون خود «ما» پرداخت؛ «ما مسلمان‌ها، ما شیعه‌ها».

رفتار جریان شیرازی که مدتی است به جریان حامی آیت‌الله سیدصادق شیرازی گفته می‌شود، در میانه این محکومیت‌ها، احتمالا شنیدنی‌تر باشد. صادق شیرازی از جمله کسانی است که برخلاف نص صریح روایات، لعن علنی به مقدسات اهل سنت را دامن می‌زند. شبکه‌های ماهواره‌ای منتسب به او، چهره‌های شاخص و تفرقه‌افکنی چون یاسر الحبیب و هدایتی با افتخار دهان به لعن خلفای اهل سنت می‌گشایند تا شرایط را برای نفوذ دشمن اسلام فراهم‌تر سازند. حالا که دشمن صریحا به اصلی‌ترین نماد اسلام یعنی شخص پیامبر(ص) اهانت کرده است، آیا شیرازی حاضر خواهد شد تا از حامیان خود بخواهد تا زبان به لعن علنی حامیان «شارلی ابدو» اعم از فرانسه، انگلیس و آمریکا بگشایند؟

جریانی که این روزها به «شیعه انگلیسی» نیز شناخته می‌شود، آیا حاضر است تا به زغم خود برای رفع اتهام از این نسبت، علنا از پلیدی‌های غرب در اهانت به رسول‌الله(ص) بگوید؟ کسانی که خلفا را لعن علنی می‌کنند و بر طبل تفرقه می‌کوبند، آیا حاضرند دشمنان قطعی و همیشگی اسلام را ملعون بدانند؟ این روزها باید گوش به زنگ بود که از بیت صادق شیرازی در قم و شبکه‌های ماهواره‌ای منتسب به او در باره فرانسه و انگلیس چه بیرون می‌آید. آیا باید باز هم منتظر سکوت بود؟