سایه دیوارنامهربانی برسر مردم نگین زاگرس
به گزارش شیرازه، دیوار مهربانی با رنگی شاد ، مکانی امن برای محرومینی است که لباسش رنگ سادگی و جنسش از رنج ها حکایت می کند.
این
دیوار شرایطی داشت که در ابتدای تشکیل آن مطرح شد، دیوارمهربانی باید
مکانی برای جمع آوری لباس های نو باشد تا محرومین بتوانند از آن استفاده
کنند، اما پس از چند روز از برپایی این دیوار دیده شد که هیچ کدام از افراد
به قانونی به نام لباس نو پای بند نبودند و دیوار را به مکانی برای لباس
های کهنه تبدیل کردند.
دیوار مهربانی یکی از طرح هایی بود که با شعار معروف نیاز داری بردار، نیاز نداری بذار آغاز بسیار خوبی در ایران داشت و روزی نبود که اخباری مبنی بر ایجاد یک دیوار مهربانی در شهرهای مختلف به گوشمان نرسد اما مثل خیلی چیزهای دیگر که آغاز خوبی دارند و استمرار آنها با اما و اگرهایی رو به روست، مدتی می شود که دیوارهای مهربانی مورد بی مهری قرار گرفته اند.
وقتی
به انگیزه اصلی تشکیل دیوارهای مهربانی نگاه می کنیم، به این نکته می رسیم
که روحیه همیاری و مشارکت بین مردم و ابراز همدردی با نیازمندان یکی از
اهداف آن بوده است اما حال روز بد برخی از این دیوارها درست خلاف آن چیزی
است که مورد نظر ما بود، بارها این کلام خداوند را از زبان بزرگان شنیده
ایم که هرگز به مقام نیکوکاران نخواهید رسید مگر از آنچه دوست می دارید در
راه خدا انفاق کنید ، بنابراین ذات اینکه انسان برای کمک به همنوع خود
همیشه دست خیر داشته باشد، خوب است اما چگونگی بخشش نیز اهمیت دارد؛ حداقل
فایده این مکان ها این بود که فرصت خوبی بودند تا آحاد جامعه به صورت
ناشناس آنچه را که نیاز نداشتند در اختیار دیگران قرار دهند.
اگر
تصاویر مربوط به دیوارهای مهربانی را در اینترنت جستجو کنید می بینید که
لباس ها بسیار شکیل و مرتب روی چوب لباسی آویزان بودند اما این روزها دیدن
یکی از دیوارهای مهربانی در سطح شهر اردکان و ریختن لباس های کهنه و مندرس
روی خاک بدجوری تو ذوقمان زده است و حسابی افسوس خوردیم که چرا دیوارهای
مهربانی ما اینقدر نامهربان شده اند.
امروزدرشهرهزار مسجد ودرپرترددترین نقطه شهر باپدیده ای تحت عنوان دیوارمهربانی روبروهستم که بیشتر لباسهای مندرسی برروی زمین پهن شده بود که بیشتر شبیه زباله بود تا هدیه .گمانم نام این دیوار؛ اگر دیوارنامهربانی بود بهتر می شد .اگر ماخودرابه جای این افرادی که میخواهند این لباس مندرس رابه تن کنند می گذاشتیم چه حال وروزی پیدا می کردیم .
لباسهایی که حتی نمی توان برتن کرد چه توقع داریم بردیگران باشد .بیائیم درکنارمهربانی هایماناگرمیخواهیم انفاق کنیم وبرای رضای خداگامی برداریم آنچنانی که دلمان میخواد باخودمان رفتارشود بادیگران برخورد کنیم .بیائیم با شناسایی افراد کم درآمد وبی باعت در خانه وفامیلمان آبروی مسلمانی رابخرم وبدون اینکه دیگران متوجه شوند برای آنها نان باشیم ونه اینکه بواسطه انها نامی برای خود دست وپاکنیم .
منبع: مارگون