نیروهای مقاومت در منطقه خاورمیانه، به انتظار آمریکائیان نشسته اند/ تک تک نفرات در خاورمیانه، دشمن آمریکا هستند
دکتر سید محمدهاشم پوریزدان پرست استاد دانشگاه شیراز در
گفتگو با شیرازه در بررسی جریانات اخیر عراق، با اشاره به جنایات صدام در حق ملت
عراق اظهار داشت: قتل عام صدهاهزار نفر از مردم بخصوص شیعیان، این زمینه حضور
آمریکا به عنوان یک منجی را در عراق ایجاد کرد و یک حکومت آمریکایی به رهبری یکی
از فرماندهان نظامی خود تشکیل داد؛ اما اینقدر
جنایت و تعرض به مال و ناموس مردم در این دولت کوتاه مدت زیاد بود که شیرینی سقوط
صدام را از میان برد؛ در همین ایام با استارت تنفری که ایجاد شد، و با دعوت دولت
عراق از شهید سلیمانی برای مذاکراتی جهت بیرون رفتن آمریکا از عراق، آمریکا
چندماهی عراق را ترک کرد، تا متولد شدن داعش و جنگ نیابتی که آغاز شد، خود را به
عنوان ناجی مردم، به عراقیها تحمیل کرد؛ اما دیری نپائید که باز هم مردم عراق
فهمیدند همه این جریانات از آمریکاست. پس مردم بسیج شدند و جریان "حشد
الشعبی" را در مقابله با داعش بوجود آوردند.
وی با بیان اینکه شهادت و ترور شهید بزرگ "ابومهدی" و "شهید حاج قاسم سلیمانی"، تنفر ایجادشده در دل مردم عراق از آمریکا خودش را نشان داد تصریح کرد: این دو نفر با محبوبیتی که در میان اهل سنت، کردها و ترکمن های عراق داشتند، باعث شد که همه گروه ها و دسته ها و فرقه های قومیتی و سیاسی به این فکر بیفتند که آمریکا باید از عراق بیرون برود. این اتفاق البته قابل پیش بینی بود که روزی این تقابل انجام خواهد شد و مردم عراق برای جلوگیری از دخالت آمریکا در امور داخلی کشور، آمریکا را بیرون برانند.
به گفته پوریزدان پرست، روحیه استکباری آمریکا در عراق با دخالت در امور داخلی کشور و ترور یک شخصیت ملی که معاون نخست وزیر هم هست به همراه مهمان رسمی این کشور برای جلسه با نخست وزیر، بیشتر نمایان می شود و بارزترین نمونه دخالت در امور داخلی یک کشور است.
این استاد دانشگاه شیراز، مردم عراق را یک ملت دردکشیده و دردمندی دانست که در سالهای گذشته، واقعا فداکاری و ایثار از خود نشان دادند و داعش را شکست داده و الآن نیازمند حفظ عزت و احترام خودشان در عرصه بین المللی هستند.
وی همچنین به نمونه ای دیگر از دخالت های آمریکا در امور داخلی عراق اشاره کرد و گفت: اینکه آمریکا بگوید من این انتخابات را قبول ندارم و دوباره باید برگزار شود، روشن ترین نمونه دخالت آمریکا در امور داخلی عراق است.
این دانشجوی پیرو خط امام با تصریح بر اینکه مردم دیگر این دخالت های آمریکا در امور کشورشان را نمی پذیرند، اظهار داشت: مردم عراق در این سالها با ایرانیان ارتباط برقرار کردند و با روحیه عزتمندی آنان آشنا شدند و عزت و احترام و وحدتشان را بازیافتند؛ پس دیگر این دخالت های نابه جا را نمی پذیرند؛ اما آمریکائیها این چیزها را نمی فهمند.
استاد دانشگاه شیراز با تأکید بر اینکه سرانجام این اتفاقات، پیروزی مردم عراق و بیرون راندن متجاوزان آمریکایی از کشورشان است یادآور دش: از جهت قانونی، مجلس عراق خروج آمریکا از عراق را به تصویب رسانده است و هر نوع استقامت در مقابل خواست مجلس عراق، که خواست مردم این کشور است، عملی غیرقانونی است و عراقی ها را محق می کند و قانونا به آنها این اجازه را می دهد که با آمریکا هرجوری که می خواهند رفتار کنند.
پوریزدان پرست با تأکید بر اینکه با یک ملت نمی شود جنگید توضیح داد اگر ملتی پراکنده باشد و اتحادی میان اقشار مختلف وجود نداشته باشد، تحت سلطه می رود. اما با یک ملت متحد نمی توان جنگید. مثلا آمریکا در ویتنام، با تمام تکنولوژی و علم و سلاح های نظامی وارد شد اما نتوانست کاری کند و در آخر مجبور به ترک آنجا شد.
وی ادامه داد: در عراق هم آمریکا هرچه بیشتر بماند، با خفت بیشتری مجبور به ترک ایم کشور می شود.
به گفته این استاد دانشگاه، آمریکا برای حفظ ماندن در عراق، قطعا مجبور به جنایات بیشتری می شود. عراق دیگر زیرساختی برایش نمانده، اما همین زیرساخت کم هم نابود خواهد شد. اما اگر ملتی خواست مقاومت کند، با همه سختی ها مقاومت می کند و این چیزها برایش بی اهمیت می شود. مثلا در فلسطین، تعدادی جوان از ابتدای مقاومت این جریان را بوجود آوردند و با سنگ ایستادگی کردند تا امروز که به موشک دست یافته اند، اما شهرکی در حد مساحت شهر شیراز را اسرائیل سالهاست محاصره کرده و نتوانسته مقاومتشان را سرکوب کند؛ ملت عراق که آزادند و با دیگر کشورها از جمله ایران هم ارتباط دارند و ایران و جریانات مقاومت در منطقه هم از آنان حمایت می کند. اما نتیجه این ایستادگی، فرار مفتضحانه آمریکا از این کشور است.
پوریزدان پرست گفت: در هر نقطه ای از این منطقه عظیم، نیروهای مقاومت با حجم عظیمی به انتظار آمریکاییها نشسته اند و هر نفرشان دشمن آمریکاست. پس آمریکا توان مقابله با جریانات مقاومت در منطقه خاورمیانه را ندارد و هرچه زودتر از منطقه برود، عزتش را بیشتر حفظ می کند. ماندنش به خفت و ذلت بیشتر منجر خواهد شد.