روایت گام‌های استوار پدران و پسران جهادگر؛
گزارش «شیرازه» از مردانی که به تاسی از مولاشان بی‌منت به محرومان یاری می‌رسانند
«شیرازه» در این گزارش به سراغ پدران و پسران جهادی رفته که با هم، دست در دست هم و دوش‌به‌دوش در شرایطی که جامعه دچار ناملایمات و تلاطم‌های بسیار معیشتی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است، گوشه‌ای از این بار سنگین را بر دوش کشند تا شاید لبخندی بر لبان دخترکی بی‌پناه بنشانند و یا سرپناهی بسازند برای آنان که یار و یاوری ندارند.
به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه، امروز روز ولادت حضرت علی علیه‌السلام و مولای متقیان و حامی یتیمان و نیازمندان است روز ولادت بزرگمردی که تاریخ بشریت همانند او را به خود ندیده است، کسی که دست نوازش بر سر ایتام و محرومان کشید و شبانه در کوچه پس کوچه‌های تاریک کوفه توشه‌های غذا بر دوش بی آنکه رد پایی از خود و کمک هایش بر جای گذارد به در خانه نیازمندان میرفت تا مبادا نیازمند و یتیمی شب گرسنه سر بر بالین نهد.
روز ولادت این بزرگمرد شاید به این دلیل روز پدر نامگذاری شده که پدرانه دست بر سر تمام یتیمان و نیازمندان و محرومان می‌کشید، این روز به نام پدر نام نهاده شده که ما به به خاطر بیاوریم که هرچه داریم از سخاوت بزرگی فداکاری و منش مردان مردی است که از ابتدای خلقت تا انتهای زندگی همواره مثل کوه مقاوم و استوار ایستاده اند تا فرزندانشان آنگونه که شایسته انسانیت است رشد کنند.
به مناسبت این روز به سراغ پدرانی رفتیم که از ابتدا به فرزندان خود مشق ایثار و جهاد آموختند؛ کسانی که مردانه در مقابل تمام ناملایمات و تلاطم های زندگی ایستاده و مقاومت کردند تا ایستادگی را به دیگران بیاموزند و اکنون دست در دست فرزندان خود تلاش می‌کنند تا با جهادگری و کمک به محرومان به تأسی از مولاشان علی علیه‌السلام روزهای سخت زندگی را برای همنوعان خود به راحتی تبدیل کنند.
آری امروز به سراغ پدرانی رفتیم که مخلصانه و جهادگرانه پای اعتقادات اسلامی خود ایستادند تا فرزندانشان از آنها درست زندگی کردن را بیاموزند و قدم در راهی بگذارند که پدر انتخاب کرده و آنان نیز با الگو پذیری از قهرمان زندگی خود سبک و راه و روش و سیره درست زیستن را از پدر آموخته اند و این راه را ادامه داده اند.
در این گزارش گفتگو کرده‌ایم با پدران و پسران جهادی که با هم، دست در دست هم و دوش به دوش در شرایطی که جامعه دچار ناملایمات و تلاطم های بسیار معیشتی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است گوشه ای از این بار سنگین را بر دوش کشند تا شاید لبخندی بر لبان دخترکی بی‌پناه بنشانند و یا سرپناهی بسازند برای آنان که یار و یاوری ندارند.
آری این روزها که در هیاهوی پر فراز و نشیب زندگی، زیستن و زندگی کردن برای عده‌ای سخت و دشوار است هنوز هستند مردمانی که از آسایش و آرامش خود می زنند تا با جهادگری و همت خود آرامش را مهمان خانه های همنوعان خود کنند.
دعوت از مسوولین برای پیوستن به گروه‌های جهادی
محمدحسین همتی پدر 51 ساله ای که روز گار بازنشستگی خود را فرصتی برای بهتر زیستن برگزیده است، اگر چه از همان دوران دفاع مقدس جهادگر بودن را انتخاب کرده اما اکنون نیز در جبهه ای دیگر، جهاد را به مفهوم امروزی پنج سالی است که آغاز کرده و به همراه دو فرزند خود به نام های محمد و مصطفی در عرصه های مختلف عمرانی، فرهنگی، بهداشت و سلامت، اشتغال، مبارزه با کرونا، کمک های مومنانه و گفتمان سازی انقلاب اسلامی در قالب گروه جهادی فداییان زینب (س) مشغول به فعالیت است.
همتی در مورد حس و حالش از کار جهادی در کنار فرزندانش می گوید: شیرینی لبخند محرومان بعد از اینکه بخشی از نیازشان برطرف می‌شود قابل وصف نیست.
او که انتخاب مسیر زندگی هر کسی را به عوامل متعددی از جمله لقمه حلال، حب به اهل بیت و اعتقادات دینی و قلبی و... مرتبط میداند، می گوید: همه اینها را ما از پدر به ارث برده و برای بچه‌های خود نیز به یادگار گذاشته ایم و این همان نکته طلایی است که تنها مشوق درونی هر آدمی برای قرار گرفتن در یک مسیر جهادی است
وی مادر و همسر خانواده را مشوق اصلی خود و فرزندانش برای ادامه این راه میداند و می‌گوید: نظام مقدس جمهوری اسلامی در برابر طوفان های سهمگینی قرار داشته و همواره پیروز میدان بوده است و اکنون نیز به فضل خدا و بانیت جوانان و میدان داری پیران جهادگر، از طوفان اقتصادی هم عبور خواهد کرد.
همتی در پاسخ به این سوال که چه توقعی از مسوولان در راستای حمایت از گروه‌های جهادی دارید؟ اظهار کرد: اجازه دهید به جای توقع، یک دعوت نامه از طرف همه بچه جهادی ها به مسئولین بفرستیم و آنها را دعوت به پیوستن به خیل بچه های جهادی کنیم چون در شرایط کنونی تنها علاج کشور تفکر وحرکت جهادی است.
و اما حسن ختام گفتگوی شیرازه با این پدر و پسران جهادی ذکر یک خاطره از فرزندش محمد از دوران جهادگر بودن و فعالیت در این مسیر است.
محمد می‌گوید: سال 94 به همراه جمعی از برادران و خواهران بسیج دانشجویی عازم اردوی جهادی به روستای اطراف شهر شدیم که فکر می‌کنم حدود 10 الی 15 روز این اردو طول کشید که در همان زمان اندک کارهای بسیار خوبی، هم به لحاظ سازندگی و هم فرهنگی و اجتماعی انجام شد.
و اما شیرین ترین یادگار این فرزند جهادی از آن زمان،آشنایی با همسرش بود که اکنون یک زوج جهادی هستند.
جهادگر بودن حتی بالاتر و مقدس تر از جنگیدن در میدان نبرد است
یداله حاتمی پدر جهاد گر دیگری که به همراه دو فرزندش، احسان 27ساله و سجاد 18ساله در این مسیر گام نهاده از سال 1395 فعالیت جهادی خود را در حوزه عمرانی با نام گروه جهادی شهید سلیمانی در شهر کازرون آغاز کرده اند و تا کنون این فعالیتها ادامه دارد.
او می‌گوید: در سال ۹۵ پس از این که از سوریه بازگشتیم به همراه چند تن از دوستان مدافع حرم این گروه را راه اندازی کردیم.
حاتمی می‌گوید: حس و حال من در خصوص فعالیت در این راه قابل توصیف نیست و حس و حالی شبیه جنگیدن در میدان نبرد دارم.
او جهادگر بودن در این مسیر را، حتی بالاتر و مقدس تر از جنگیدن در میدان نبرد میداند و بر این باور است که کمک کردن به افراد بی بضاعتی که هیچ پشت و پناهی ندارند و دستان شان از دارایی های روزگار کوتاه و تهی است کاری بس لذت بخش و خداپسندانه است.
این پدر از بودن فرزندانش در این راه بسیار خوشحال است و معتقد است که آنها با نگاه کردن به اقداماتی که ما انجام می دادیم و فعالیت‌های من، ترغیب به این کار شدند و اکنون حتی بهتر و بیشتر از خودم در این مسیر جهادی فعالیت می کنند.
حاتمی در ادامه از انگیزه خود برای ورود به این مسیر سخن می گوید و این انگیزه را در قالب یک خاطره تعریف می کند: روزی در یکی از روستاها مردی را دیدم که در میان حیاط حمام می کند ابتدا کمی با او شوخی کردم و بعد که فهمیدم چون حمام ندارند مجبور به این کار است، بسیار ناراحت شدم و برای همین تصمیم گرفتم برای آنها حمامی بسازم، سریع ماجرا را با چند تن از دوستان مدافع حرم در میان گذاشتم و کار را آغاز کردیم و اینگونه بود که این کار، نقطه آغاز فعالیت‌های جهادی ما بود و از آن پس در راستای عمران و آبادی روستاها و مناطق محروم کارهای متعددی انجام داده ایم.
وی با ابراز امیدواری از اینکه بتواند در سال‌های آتی نیز در کنار دوستان همرزمش و فرزندانش این راه را به خوبی و درستی ادامه دهد می گوید: گروه جهادی ما بسیار کوچک ولی شناخته شده است و افراد زیادی از ما تقاضای کمک می‌کنند که به دلیل بضاعت اندک گاهی ممکن است شرمنده آنها شویم پس خواسته من از مسئولان این است که در این راستا گروه جهادی ما و دیگر گروه هایی را که در این مسیر قدم گذاشته اند حمایت کند تا بتوانیم افراد بیشتری را تحت حمایت خود قرار دهیم.
مسوولین فقط به فکر مردم مظلوممان باشند و خون شهدا را در عدم تمکین به ولایت پایمال نکنند
و اما حکایت احمد نریمانی پدر۶۰ ساله ای که بازنشسته آموزش و پرورش است، حکایت همانند شمع سوختن و ساختن جامعه است.
روایت پدری جهادگر که در کنار آموزش و تربیت فرزندان خود، درست زیست را فرزندان این مرز و بوم نیز آموخته است.
آقای نریمانی می گوید: من و پسرانم مسلم و محمد رضا ساکن زرقان و عضو گروه جهادی اباصالح المهدی عجل الله زرقان هستیم، این گروه متشکل از پیشکسوتان،جوانان و نوجوانان محله المهدی زرقان است که از سال ۸۵ به صورت رسمی فعالیت های خود را با ساخت ۲ طبقه مهدیه ، دو طبقه خانه عالم و کانون فرهنگی، صحن جدید شبستان و حیاط مسجد و... آغاز و تا همین امروز فعالیت های این گروه در قالب های مختلف در راستای محرومیت زدایی، مقابله با فقر و ویروس کرونا و دفن و تغسیل اموات کرونایی ادامه دارد.
وی ادامه داد: حقیقتا هر کسی که طعم خدمت در گروه های جهادی را چشیده باشد ،این مساله جزء لاینفک زندگانی اش شده و مخصوصا اگر کار به نتیجه برسد و شاهد آن باشد، یک شعف غیر قابل وصفی درون انسان حاکم می شود.
این جهادگر فرهنگی، علت اصلی حضور فرزندانش را در این عرصه ها چیزی جز توفیق نمی داند، و بر این باور است که آشنایی با مکتب سید و سالار شهیدان و مکتب جهادی حضرت اباعبدالله علت اصلی این توفیق عظیم است.
وی ادامه داد: با تربیت صحیح همسرم ، فرزندانم چه آنکه مشغول کار اداری یا آزاد و چه آنکه در لباس مقدس روحانیت مشغول خدمت است همه با تاکید و هدایت همسر در این مسیر قدم برداشته و حتی وقتی فرزند روحانی ام ، آشیخ محمد رضا پیشنهاد تدفین و تغسیل اموات کرونایی را پذیرفته بود خانواده، یکی از حامیان او بودند.
این پدر جهادگر در ادامه می گوید: اینکه بگویم با نیت تمام و اخلاص وارد عرصه شدم شاید ادعایی گزاف باشد اما شهدالله نیتی جز خدمت به هم محله ای های عزیز در سر نداشتم.
وی در پیامی به دیگر جهادگران این عرصه، گفت: پیام من به گروه های جهادی فقط همین است که همچون سردار شهید جهادگر حاج قاسم سلیمانی تمام تلاشمان را در مسیر خدمت به مردم به کار ببندیم و ملامت هیچ ملامتگری ما را مایوس نکند.
او خطاب به مسئولان اظهار کرد: مسئولین فقط به فکر مردم مظلوممان باشند و خون شهدا را در عدم تمکین به ولایت پایمال نکنند.
نریمانی در پایان مجروح شدن یکی از فرزندانش را در این مسیر، خاطره ای فراموش نشدنی عنوان کرد و گفت: آسیب دیدگی یکی از فرزندانم که منتهی به عمل سنگین چند مهره کمر اش شد و ناملایمتی هایی که در این مسیر چشیدیم من و فرزندانم را در این مسیر مایوس نکرد.
حرف آخر اینکه:
طبق فرمایش مقام معظم رهبری:«کار جهادی، به معنی کار برخاسته از ایمان و به کارگیرنده‌ی هر چه بیشتر از ظرفیّت وجودی انسان است؛ و این دو هیچ یک، نقطه‌ی پایان ندارد؛ پس کار جهادی امروز شما می‌تواند ده‌ها و صدها برابر، کیفیّت و ارتقا و گسترش یابد.
انتهای پیام/ س / م
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
خدمات جهاد در دهه اول انقلاب هم در جنگ هم در آبادی روستاها بسیار چشمگیر بود
باید اشکالات آن را بر طرف می کردند نه اینکه با کشاورزی ادغامش می کردند
به نظر می زسد برای عمران مناطق محروم باید سازمانی ایجاد شود
و گرنه در شان جمهوری اسلامی نیست که هنوز مناطق محروم داشته باشد