به گزارش شیرازه، نورآنلاین نوشت: اگر قرار باشد نقدی بر شورای کنونی شود لازم نیست حرفی به زبان بیاوریم و تنها تدبر در فضای شهری و بافت شهری نورآباد کافی است. متاسفانه در شورای دوره ی سوم شاهد کارنامه قابل قبولی نبودیم، چرا که افراد منتخب دارای شرایط و تخصص های کافی نبودند و تنها بر اساس طایفه گرایی و روابط عشیره ای به عنوان شورای شهر انتخاب شده اند و به علت متخصص نبودن در امور در حیطه ی وظایف خود کارایی لازم را نداشتند.
انتخاب مبتنی بر انگیزه های طایفه گرایانه عامل اصلی در عدم کارایی مناسب شورای شهر بود و باعث شد اعضای شورا از رسالت اصلی خود دور شوند.

اینک تنها چند روز باقی مانده تا شورای دوره چهارم شهر نورآباد بر سر کار بیایند و باید دید که روش کاری این اعضا به چه صورتی خواهد بود و آیا شورای جدید جا پای دوره های قبلی خواهند گذاشت؟ برای پاسخ به این سوال توجه به چند نکته ضروری است:

1- در شورای آینده شاهد حضور دو چهره ی سیاسی هستیم که هر دو تجربه ریاست شورای شهر نورآباد را در دوره سوم دارند. حال باید دید آیا ترازوی آرا بازهم به سمت این افراد تمایل خواهد داشت و ریاست را از آن خود خواهند کرد؟

2- همچنین می توان گفت تا حد قابل توجهی انتخاب افراد در این دوره نیز براساس همان تعلقات قبلی و بدور از شایسته سالاری دینی و تخصصی بود؛ بنابراین باید دید وقتی بر اساس روال سنتی قبلی در حالی که شایسته سالاری کمترین معنی و مفهوم  را داشته، عملکرد اعضای این دوره چگونه خواهد بود؟

 بزنگاه اصلی این شورا در نفی این ادعاها این است که کمتر شاهد انجام امور غیرکارشناسی شده باشیم و امور و مسائل شورا بر قاعده خرد جمعی و با هدف حل مشکلات عموم مردم و شهرستان استوار باشد نه تعصبات قومی و قبیله ای!

بنابراین مردم آگاه و بدور از تعصبات عشیره ای اجدادشان برای آباد کردن شهر خود باید پا در عرصه مطالبه گری گذارند و همواره عملکرد شورا را مورد نقد و بررسی قرار دهند. قشر دانشجو با توجه به نحوه ی برگزاری انتخابات کار بسیار سختی دارند و باید با روحیه دانشجویی و مطالبه گری اجازه ندهند فرهنگ غلط تعصبات طایفه گرایی ادامه یابد.

اگر مطالبه گری از طرف مردم نباشد و شورای شهر از تعصبات قومی و قبیله ای دوری نکند مطمئناً در همان دو جلسه ی اول شاهد شکست بزرگ دیگری خواهیم بود. انتخاب شهردار امتحان بزرگی برای اعضای شورا خواهد بود. امتحانی که در گذشته بسیاری از افراد از آن موفق بیرون نیامدند و نتیجه آن عقب ماندگی، محرومیت و گیر کردن در چاله چوله های شهری بود که با کلنگ تعصبات قومی و قبیله ای حفر شده است!