عصر مرودشت گزارش داد: اوایل سال ۹۰ و با تغییر کاربری تنها زمین ورزشی شهرداری در جنوب شهر توسط شهرداری و اقدام به احداث شهربازی بزرگ مرودشت در ضلع جنوبی پارک ملت، امید به رفع این مشکل در دل مردم ایجاد شد.

در همین راستا و بر اساس روش های مشارکت و جذب سرمایه از بخش خصوصی، پیمانکاری انتخاب شد و قرارداد احداث این مجموعه منعقد گردید.

محتوی این قرارداد و میزان سهمی که برای پیمانکار و شهرداری در نظر گرفته شده بود، با انتقادات فراوان مردم و کارشناسان مواجه شد چرا که طبق این قرار داد، ۹۴ درصد سود در سال اول و ۸۰ درصد سود از سال دوم تا سال پانزدهم به پیمانکار می رسید.

نحوه انعقاد قراردادی با این مضمون، حواشی فراوانی برای شهردار سابق مرودشت ایجاد کرد و اصطلاح ”نسخه محلی قرارداد ترکمانچای” عنوانی بود که به قرارداد شهربازی مرودشت اطلاق شد.

با این حال غلامعلی خسروانی شهردار سابق مرودشت و معاون فعلی اداره آموزش و پرورش شهرستان مرودشت به دفاع تمام قد از عملکرد خود و سازمان متبوعش برآمد.

خسروانی معتقد بود که برای جذب سرمایه گذار از بخش خصوصی، ناگزیر به انعقاد چنین قراردادی شده است و اگر این اقدام صورت نمی گرفت شاید تا سالهای متمادی، زمین مورد ساخت برای شهربازی، بلا استفاده می ماند.

وی مدعی بود که حداقل پس از اتمام قرارداد، شهرداری مرودشت مالک تمام قد این مجموعه خواهد شد. در آن زمان این قرارداد مجادله های فراوانی بین شهرداری و شورای شهر به وجود آورد و با ورود رسانه ها به این موضوع، حاشیه های آن به اوج خود رسید.

در همین خصوص شنیده شد که سه نفر از ۵ نفر اعضای شورای شهر که به تصویب این قرارداد رأی مثبت داده بودند، خواستار لغو این مصوبه و یا تجدید نظر در آن شدند.

با این حال موضوعی که امروز از گوشه و کنار شنیده می شود و نگرانی های فراوانی را به دنبال خواهد داشت، موضوع تداخل زمین مورد ساخت شهربازی با تقاطع غیر همسطحی است که قرار است جایگزین میدان عاشورا بشود که اگر واقعیت داشته باشد قسمتی از شهربازی مرودشت در حالی که هنوز افتتاح نشده است تخریب خواهد شد مگرآنکه چاره ای اندیشیده شود.

چنین اتفاق تلخی در روزهایی که شهرداری مرودشت سخت با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کند، تاسف بارتر می نماید و نشان می دهد داستان هدر رفتن سرمایه های عمومی و بیت المال در مرودشت، همچنان ادامه دارد.

شکی نیست مسببان این مسئله را گزندی نخواهد بود، با این حال واکاوی این گاف بزرگ اجرایی و اقتصادی لازم و مفید خواهد بود و ریشه یابی آن برای مردم مهمترین مسئله است.

عدم بازنگری در طرح تفصیلی شهر مرودشت از سال ۱۳۸۵ که ۷ سال به طول انجامید، می تواند یکی از دلایل این اتفاق باشد.

 شاید سوال امروز برخی مخاطبان راجع به طرح تفصیلی و توضیح در رابطه با آن باشد.

طرح جامع شهری طرحی است که چشم انداز آینده یک شهر را رقم می زند. در این طرح تمامی پارامترهای شهرسازی یک شهر مطابق نیازها و استانداردهای روز و بر اساس برنامه تعیین می شود به عنوان مثال طول و عرض خیابانها و ایجاد بافتهای جدید شهری و الحاقات شهر از جمله آن می باشد.

این طرح در سال ۱۳۷۵ در مرودشت به تصویب رسید و بر اساس برنامه بایستی هر ۱۰ سال یک بار مورد بازنگری قرار می گرفت که بازنگری اول به سال ۱۳۸۵ بر می گردد اما این بازنگری، بنا بر دلایلی که برای ما نیز مشحص نیست، با ۸ سال تاخیر و در سال ۱۳۹۲ انجام قرار گرفت (در همین روزهای اخیر در مرحله نهایی تصویب می باشد).

شاید تأخیر در بازنگری طرح تفصیلی، یکی از دلایل فاجعه شهربازی مرودشت باشد و شورای سوم و شهرداران وقت بایستی پاسخگوی آن باشند که این نشریه آمادگی دارد تا پاسخ آنها را به سمع و نظر مردم برساند.

با این تفاسیر به سبب اجرای پروژه مذبور در دوران شهرداری غلامعلی خسروانی و علیرغم اینکه در سال ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ هنوز بازنگری طرح تفصیلی انجام نشده بود، شهردار وقت مرودشت و تیم همکاران وی، می توانستند با در نظر گرفتن ملاحظات لازم و استعلام از مشاور طرح تفصیلی، می توانستند از وقوع چنین رخداد تلخی جلوگیری کنند.

از آنجایی که آینده نگری و پیش بینی، جزء لاینفک اداره هر مجموعه ای است، شهرداری مرودشت موظف بود چنین اقدامی را انجام دهد.

برنامه ریزی در سازمانهای زیرساخت محور و عمرانی، مانند شهرداری ها و هزینه کردن در آن نیاز به تخصص، تحقیق و مطالعات فراوان دارد و یقینأ نبود افراد متخصص در کادر مدیریتی شهرداری و تشکیلات شورای شهر، یکی از عوامل بروز چنین حادثه تاسف باری است، با این حال باید منتظر بمانیم و واکنش شفاف شهرداری مرودشت را در این خصوص ملاحظه نماییم.