درگیری «اصلاحات-اعتدال» ۳ ماه مانده به انتخابات
به گزارش شیرازه، روزنامه جوان نوشت: در دو سال اخیر بارها گفته شد که ماه عسل جریان تجدیدنظرطلب با دولت بهزودی به فراق و جدایی خواهد انجامید و این دو در آستانه انتخابات اسفندماه امسال طعم تخاصم و درگیری بین خود را تجربه خواهند کرد اما هر بار که از این موضوع سخنی به میان میآمد، شخصیتها و رسانههای منسوب به این جریان مسئله را انکار کرده و آن را تاکتیک انتخاباتی رقیب عنوان میکردند. اکنون سه ماه مانده به انتخابات مجلس دهم و خبرگان پنجم درگیری اصلاحات- اعتدال آنقدر بالا گرفته که برخی از روزنامههای زنجیرهای به ناچار آن را در صفحه نخست و تیتر یک خود پوشش داده و اقرار میکنند که چشم انداز روابط تجدیدنظرطلبان با دولت تیره و تار است.
روند تقابل تجدیدنظرطلبان با دولت و شخص روحانی که از هفتههای قبل از معرفی وزرای کابینه پیشنهادی دولت به مجلس برای رأی اعتماد آغاز شد در روزهای اخیر سرعت بیشتری گرفته و انتظار میرود در روزهای آینده نمود عینیتری به خود بگیرد. یکی از دلایل چنین فرضیهای را میتوان تیتر یک روز گذشته روزنامه آرمان مبنی بر « عبور از روحانی با رمز اعتدال؟» دانست که با ادبیات منحصر به فردی به جریان مدعی اصلاحطلب تاخته و آنها را متهم به سهم خواهی از دولت کرده است.
حمله رسانه هاشمی به اصلاحطلبان
این روزنامه نزدیک به خانواده آقای هاشمی همچنین جریان اصلاحطلب را فاقد پایگاه اجتماعی ممکن برای جلب آرای عمومی میداند که توانسته با نزدیک کردن خود به دولت و شخص روحانی ممات سیاسی خود را تنفسی ببخشد. «آرمان» در ادبیات قابل تأمل علیه اصلاحطلبان ادامه میدهد که رهبران این جریان در تلاش هستند به واسطه آبرویی که از قبل دولت روحانی بهدست آوردهاند، با تک روی رئیسجمهور و حامیان دولت را دور زده و در انتخابات لیستی جداگانه به نمایش بگذارند. در بخشی از این گزارش از یک ایجاد همگرایی مناسب در بین جریان اصولگرا اینگونه یاد شده و در مقابل انتقاد از جماعت تجدیدنظرطلب جلب توجه میکند: «اکنون طیف اصولگرا با وجود داشتن اختلافات زیاد در درون خود سعی میکند در سکوت با برگزاری جلسات وحدت با گروههایی که در سالهای گذشته به نوعی سفره خود را از آنها جدا کردند از جمله جبهه پایداری به وحدت برسد. اصلاحطلبان هم جلسات مستمری را برگزار میکنند تا در ترکیب مجلس دهم به نوعی مجلس ششم دیگری بسازند اما آنها یک موضوع را فراموش کردند و آن هم حامیان دولت است.»
آرمان: سهمخواهی و عبور از روحانی مشخصه مدعیان اصلاحطلب
نویسنده در ادامه سهم خواهی و عبور از روحانی را دو شاخصه فعلی مدعیان اصلاحطلب دانسته و اینگونه به آنها تاخت و تاز میکند: «اصلاحطلبان بهخوبی واقف هستند که رقیب پیش از دولت یازدهم اجازه فعالیت سیاسی به آنها نمیداد و از هر راهی سعی در کنار زدن آنها داشت اما شعار روحانی که همان اعتدال بود، آنها را با قدرت به عرصه سیاست بازگرداند، به عبارتی «اعتدال» رمز بازگشت اصلاحات بود... اما اکنون آنچه از اخبار اصلاحطلبان برداشت میشود، نشانی از این طیف همراه آنها در سال92 نیست و اصلاحطلبان تنها از جناح خودشان که در سالهای سال با هم همپیمان بودند سخن میگویند و لاغیر.»
علت اصلی پیروزی روحانی حمایت اصلاحطلبان نبود
آرمان همچنین علت اصلی پیروزی روحانی در انتخابات 92 را حمایت اصلاحطلبان نمیداند بلکه فعالیتهای حزب اعتدال و توسعه عنوان میکند: «حزب اعتدال و توسعه مهمترین قطب پیروزی روحانی در انتخابات ریاستجمهوری بود. آیا شایسته نبود برای تقدیر از فعالیتهای این حزب و مشی میانهروی سیاسی آن افرادی هم از این حزب در لیست اصلاحات قرار گیرند تا لیست انتخاباتی اصلاحطلبان به تعادل انتخاباتی هم برسد و میانهروی در آن به عنوان یک شاخص عیانتر و آشکارتر باشد؟ همراهی نکردن برخی اصلاحطلبان با اعتدالطلبان تداعی معنای عبور از روحانی را به اذهان متبادر میسازد که بهظاهر رمز آن «اعتدال» خواهد بود که شایسته این گروه از فعالان سیاسی نیست.»
تناقض آشکار ابتکار- آرمان در کمتر از 3 روز
در حالی رسانه اختصاصی خانواده هاشمی اینگونه از خجالت تجدیدنظرطلبان برمیآید که شنبه «ابتکار» یکی از روزنامههای مدعیان اصلاحطلبی عبارت «اعتدال و اصلاحات سلیقه روز ملت ایران» را به عنوان تیتر یک خود انتخاب کرده بود که در آن القا شده بود اصلاحات- اعتدال هیچ گونه مشکلی با هم ندارند و قطع به یقین در انتخابات پیش روبا هماهنگی و یک لیست مشترک شرکت خواهند کرد، آن هم در حالی که دو روز بعد روزنامه آرمان اینچنین همه امید و آمال جماعت تجدیدنظرطلب را به یأس و ناامیدی بدل میکند.
همانطور که اشاره شد درگیری میان تجدیدنظرطلبان با دولت طی دو سال اخیر به اشکال مختلف شکل بیرونی به خود گرفت - هر چند تا به این حد مبرهن و آشکار نشده بود- و تیتر یک روزنامه آرمان این گمانه را بیش از هر موضوع دیگری تقویت کرد که اصلاحات- اعتدال با دو لیست در انتخابات پیش رو شرکت خواهند کرد.
رهامی: مگر ما مرض داشتیم که هزینه دادیم
با بازخوانی برخی از مواضع چهرههای مطرح منسوب به جماعت مدعی اصلاحطلبی میتوان پی برد که سیاست واحد رهبران و مطبوعات تحت مدیریت اتاق فکر تجدیدنظرطلبان این است تا در رویکردهای کلی «تقابل با دولت» را برجسته نساخته و به ظاهر از سیر حرکت دولت - به خصوص آنجایی که همخوانی با اهداف حزبی آنها داشته- حمایت کرده و در شرایطی مساعد انتقادات توأم با توهین و تخریب روحانی را ابراز کنند. نمونههای بسیاری را میتوان برای رفتار مورد اشاره جماعت تجدیدنظر طلب یادآور شد اما آخرین نمونه از آن را میتوان اظهارات بحثبرانگیز و بهتآور محسن رهامی رئیس کمیته انتخابات اصلاحطلبان دانست که در سخنانی توهینآمیز نسبت به حجتالاسلام روحانی در چند هفته گذشته بیان کرده بود: «اگر این کشتی سوراخ شود، تمام ایرانیان غرق خواهند شد، یک شخص با رأی احزاب، اشخاص و انجمنها بالا میآید و رئیسجمهور میشود، اینکه آن آقا بگوید من به هیچ حزبی وابسته نیستم نشان از بی(...) اوست، از کجا آوردید؟ ما ده به ده و شهر به شهر گشتیم و آرا را به حساب جاری شما حواله کردیم، مگر ما مرض داشتیم که هزینه دادیم، اگر کمک نمیکردیم، جلیلی به روی کار میآمد.» اظهارات رهامی ناخودآگاه ذهنها را متوجه یادداشتی میکند که هفتهنامه صدا چندی پیش چاپ کرد و در آن شخص روحانی را فردی دروغگو خطاب و تقابل دولت- تجدیدنظرطلبان را وارد مرحله تازهای کرده بود. هفتهنامه «صدا» ارگان مطبوعاتی حزب کارگزاران در یکی از شمارههای خود به بهانه بازتاب نظرات برخی از کاربران در صفحه فیسبوک این نشریه درباره سخنان حجتالاسلام روحانی با کریستین امانپور، وی را «دروغگو» خطاب و زمینه را برای «موج توهین»های تازه به وی در ماههای آینده مهیا میکند.
اصغرزاده: دولت ناچار است زمینهساز بازگشت اصلاحطلبان به قدرت باشد؟!
اما نگاه توهینمحور سیاسیون مدعی اصلاحطلبی در برخی از اوقات شکل تحمیل توأم با زورگویی - مطالبات حزبی- به شخص رئیسجمهور به خود گرفت. ابراهیم اصغرزاده در بخشی از گفتوگوی خود با روزنامه آفتاب یزد عنوان میکند: «دولت ناچار است زمینهساز بازگشت اصلاحطلبان به عرصه قدرت باشد. امیدواری من به تلاش دولت جهت برگزاری انتخابات خوب و سالم زیاد است!»
تاجیک: روحانی، مستأجری 4 ساله است
محمدرضا تاجیک فعال سیاسی اصلاحطلب نیز در نخستین روزهای اردیبهشت ماه سال 93 در گفتوگو با روزنامه شرق با تأیید پروژه «مستأجر چهار ساله» اصلاحطلبان اظهار میکند که امروز از شدت و گستره حمایت اصلاحطلبان به دولت کاسته شده است. مشاور رئیسجمهور و رئیس «مرکز بررسیهای استراتژیک ریاست جمهوری» در دوران خاتمی در این گفتوگو تأکید کرده که دولت «اعتدال» در حال تبدیلشدن به دولت «اختلاط» است و باید سریعتر خود را جمعوجور و گرایشهای متفاوت و گاه متضاد درونی خود را تعدیل کند و تا دیر نشده کلید تدبیر خود را بهکار گیرد. وی درباره راهبرد حمایت اصلاحطلبان از دولت اعتدال از ابتدا تا به حال و ادامه آن در آینده میگوید: اگرچه معتقدم از شدت و گستره این حمایت کاسته شده، اما جریان اصلاحات با نگرشیعقلایی و با تحلیلی ناظر بر شرایط حال و آینده کشور و نیز با حفظ فاصله انتقادی خود، کماکان از دولت حمایت میکند اما مطمئنم این «حمایت» امری زمان- پرورده و شرایط- پرورده است و چنانچه دولت تدبیر و امید نتواند برای چالشهای پیشروی جامعه، تدبیری درخور و بهنگام بیندیشد، کلیدش بسیاری از درها را به روی خودش خواهد بست و حامیانش را پشت درهای بسته رها خواهد کرد.
اگر اصلاحطلبان پشت دولت را خالی کنند دولت چگونه میتواند اداره شود!
رسول منتجب نیا قائم مقام حزب اعتماد ملی هم یکی دیگر از چهرههای تجدیدنظرطلب در پاسخ به سؤال سایت نماینده مبنی بر اینکه روحانی بین لاریجانی و اصلاحطلبان کدامیک را انتخاب میکند، اختلافات زیربنایی بین جریان متبوع خود با دولت یازدهم را اینگونه آشکار میکند: « قطعاً وزنه جناح اصلاحطلب میچربد زیرا هم آنها بودند که آقای روحانی را کاندیدا کردند و زمانی که هیچ یک از جناحها از ایشان در انتخابات حمایت نمیکرد، تنها اصلاحطلبان از آقای روحانی حمایت کردند و اصولگرایان حامی ایشان انگشتشمار بودند. در این مدت نیز اصلاحطلبان بودند که به شدت از ایشان حمایت کردند. اگر اصلاحطلبان پشت دولت را خالی کنند، معلوم نیست که دولت چگونه میتواند اداره شود و به کجا اتکا داشته باشد! البته هماهنگی با آقای لاریجانی و نزدیک بودن مواضع و اندیشهها مسئلهای است که وجود دارد اما به معنای این نیست که دولتیها میتوانند از اصلاحطلبها جدا شوند و به طیف آقای لاریجانی متکی شوند. هر چند طیف آقای لاریجانی هم در مجلس به دولت کمک کرده است ولی جبهه اصلاحات یک جبهه قدرتمند مردمی عظیم را در سطح کشور تشکیل میدهد که دولت نمیتواند به آن متکی نباشد. قائم مقام یکی از سران فتنه در ادامه با ادبیات تندتری از رویکرد دولت و شخص روحانی یاد میکند و تأکید مینماید: «اصلاحطلبان زمانی بودند که دولت آقای روحانی نبود. دولت آقای روحانی را اصلاحطلبان به وجود آوردند، بنابراین کانون پیدایش و تفکر جریان دولت، اصلاحطلبها بودند و دولت به اصلاحطلبها متکی است. اصلاحطلبان یک تفکر قدرتمند در کشور هستند اما دولت یک مجموعهای است که چهار یا هشت سال مدیریت اجرایی کشور را برعهده خواهد داشت.» حال در شرایطی دولت و مدعیان اصلاحطلبی به زد و خورد آن هم از نوع رسانهای مشغول هستند که کمتر از 90 روز به برگزاری انتخابات زمان باقی است و با این شرایط شکست اصلاحات- اعتدال بیش از هر زمان دیگری است.