امام کاظم، باب حاجات ماست
هیچ گرفتار و یا اندوه رسیده ای رو به امام کاظم(ع) نیاورد، مگر این که خداوند به واسطه باب الحوائج گرفتاری ها و غم های او را برطرف ساخت.
به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه، امام موسی کاظم (ع)، ملقب به کاظم و باب الحوائج در سال ۱۲۸ هجری قمری، متولد شد و در سن ۲۰ سالگی پس از شهادت پدرش به امامت رسید.
دوران امامت امام کاظم ع ۳۵ سال طول کشید و امامت او با خلافت منصور، هادی، مهدی و هارون عباسی همزمان بود.
عبودیت، سخاوتمندی، صبر و بردباری، بلند نظری از فضائل برجسته امام کاظم (ع) است.
در روایت آمده است که این امام بزرگوار تمام شب‌های عمرشان به نماز شب مشغول بودند و نماز شبشان را به نماز صبح متصل می‌فرمودند و بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب به تعقیبات و خواندن ادعیه ماثور اشتغال داشته‌اند و عبادت آن حضرت و راز و نیازشان همگان را مجذوب خودش کرده بود.
امام مانند اجداد خود همواره به دنبال دستگیری از قشر ضعیف جامعه و مستمندان بودند و همچون علی بن ابی طالب شبانه و به صورت ناشناس در کوچه ها عبور کرده و به افراد محتاج کمک کرده و با کیسه های پول و غذا یاریگر نیازمندان بودند
هر کس به درب خانه ی این امام بزرگوار مراجعه می کرد دست خالی بر نمی گشت و به همین دلیل، امام کاظم ع به باب الحوائج شهرت دارد. حضرت موسی‌بن‌جعفر(ع)، در واقع باب الحوائج الی الله بود و از طرف خدا مشکلات مردم را حل می‌کرد.
امام هفتم بیش از هر لقبی به این لقب یاد می شود و از همه ی القاب آن بزرگوار مشهورتر و معروف تر است. در میان عام و خاص مشهور است که هیچ گرفتار و یا اندوه رسیده ای رو به آن حضرت نیاورد، مگر این که خداوند گرفتاری ها و غم های او را برطرف ساخت، هیچ کسی به ضریح مقدس او پناهنده نشد جز این که حاجاتش برآورده شده و با دلی شاد و فکری آسوده از رنج ها و بلایای روزگار و حوادث دوران به میان خانواده اش بازگشته است و همه ی شیعیان آن حضرت بلکه توده ی مسلمان با اختلاف طبقات و درجاتی که دارند به این مطلب معتقدند.
حضرت موسی‌بن‌جعفر علیه السلام در دوران امامتشان گرفتار چهار خلیفه بنی‌عباس بودند، در دوران منصور دوانیقی، مهدی عباسی، هادی عباسی و در دوران هارون الرشید عباسی زندگی کردند و خیلی به ایشان سخت گذشت. مخصوصاً در دوران هارون که حضرت زندان رفتند و در زندان طولانی به سر بردند. در روایات ذکر شده که ایشان هفت یا ده سال در زندان بودند.
امام موسی‌بن‌جعفر(ع) در علم و دانش سرآمد همه مردم بودند و در همان دوران کودکی هم پاسخگوی سوالات فقهای مشهور زمان خویش نظیر ابوحنیفه بودند و از همان کودکی در مجلس درس پدرشان، روح و جانشان را از سرچشمه علوم و معارف اصیل اسلامی سیراب می‌کردند. حضرت امام کاظم(ع) در بحث‌های علمی حضور داشتند و اهل بحث، منطق و قادر به اثبات مباحث دشوار و معضلات علمی بودند، این مسئله موجب محبوبیت آن بزرگوار نزد پدرشان حضرت امام صادق علیه‌السلام شده بود.
یادگار‌های علمی و فکری امام کاظم(ع) در کتاب‌های حدیث، فقه، کلام و تفسیر ثبت‌شده که یکی از بهترین و غنی‌ترین میراث‌های علمی است.
حضرت امام کاظم(ع) پیرامون سبک زندگی، معارف اسلامی و علوم ماوراءالطبیعه نکات بسیار ارزنده‌ای را بیان فرموده و اسرار آفرینش را با عالی‌ترین بیان توضیح دادند و امروز با توجه به پیشرفت و ترقی علم، هنوز از سخنان آن بزرگوار نتوانسته‌اند گامی فراتر بگذارند.
حضرت وقتی‌که بغداد بودند پیوسته از یک زندان به زندان دیگر منتقل می‌شد تااینکه هارون الرشید حضرت موسی‌بن‌جعفر را به زندان مخوف و تاریک سندی بن شاهک یهودی منتقل کرد. او سخت امام موسی کاظم (ع) را مورد آزار و اذیت قرار داد و بعد هم طبق دستوری که به او رسیده بود، خرمای مسمومی را در اختیار امام موسی کاظم(ع) قرار داد و حضرت را مجبور کردند که آن خرما را بخورد. حضرت سه روز مسموم بودند و بعد از سه روز شهید شدند. سندی بن شاهک برای ظاهر سازی چند نفر را فرستاد تا حضرت را ببینند و گواهی بدهند که حضرت حالشان بد نیست یک قاضی و چند نفر دیگر که از افراد مورد وثوق و افراد عادل بودند برای گواهی آمدند که بگویند موسی‌بن‌جعفر مشکل و مریضی خاصی ندارد تا امام متوجه این‌موضوع شد، فرمودند که‌ای مردم گواهی ندهید که من سالم هستم من سه روز است که توسط این‌ها مسموم شده‌ام و بر اثر همین سم هم از دار دنیا می‌روم نقل‌شده که بعد از سه روز امام موسی کاظم (ع) شهید شدند.
انتهای پیام/ر
نظرات بینندگان
