مسیری که گاه آنقدر تکرار می‌شود که تعداد آمدن‌هایش از دست عاشقان به اهل‌بیت در رفته و به قول زائری که پای برهنه در مشایه قدم گذاشته است، این مسیر جور دیگری است و هر بار مشتاق‌تر از قبل می‌شوی.


آری اینجا کربلاست، سرزمینی که روزگارانی میزبان حسین و یارانش بود تا میزان ایمان و اخلاص و اطاعت و بندگی را محک بزند و از میان آن همه همراه، تنها ۷۲ یار واقعی را برگزیند برای امامی که بزرگ‌ترین دغدغه‌اش دین بود.

و اکنون پس از این همه سال، هنوز هم این سرزمین و این مسیر میزان ایمان و بندگی عاشقان حسینی را عیار می‌زند تا بگوید ایمان یعنی چه؟

اینجا و در این راه ایمان یعنی هر آنچه با چشم میبینی و به یقین میرسی اما با گوش باورش سخت است.

اصلا بگذارید چند خطی در مورد زیارت اربعین و سفرم به این میعادگاه، بنویسم تا کسانی که فرصت همراهی بار کاروان اربعین را نداشتند، نَمی از آن یَم فیاض محبت حسینی را احساس کنند.
 هرچند بر حسب نیاز روایتی کوتاه از سفر به مسیبر عاشقی را می‌نگارم ولی معتقدم جنس زیارت اربعین، با زیارت‌های دیگر اباعبدالله‌الحسین(ع) متفاوت است.

زیارت اربعین را باید چشید، اصلا نمی‌توان آن را در قالب الفاظ و یا حتی شات‌های دوربین عکاسی یا فریم‌های دوربین تصویربرداری به تصویر کشید.

اصلا می‌خواهم حرف آخر را همین اول بگویم؛ کسی که زیارت اربعین را درک نکرده باشد، بخشی از معارف ناب حسینی را هیچ‌گاه درک نمی‌کند و اگر بخواهی بدانی حسین(ع) چه کاره است، باید کوله‌بارت را ببندی و سه روز مسیر نجف تا کربلا را ستون به ستون و عمود به عمود پیاده طی کنی و در مسیر، عشاقی را ببینی که برای زائرین حسین هم، سر و دست می‌شکنند.




 اینجا ایمان یعنی از شدت خستگی مسیر، ساعت سه نیمه شب بر روی زمین بنشینی و پا دراز کنی و از امام حسین بخواهی تا جایی برای استراحت یکی دو ساعته بیابی و ناگهان در تاریکی شب جوانی متواضع جلو بیاید و با زبان عربی بپرسد«منزل؟» و با او همراه شوی تا خانه‌ای که تا نیمه شب اهالی‌اش بیدارند به عشق میزبانی از زائرانی که خسته راهند و صبح وقتی هوا روشن شد، ببینی میزبانت یک درجه‌دار عراقی است که تمام دل‌خوشی‌اش این است که فقط یک شب هم که شده از زائران اباعبدالله پذیرایی کند.

اینجا ایمان یعنی پیرزنی که دو زانو بر زمین نشسته ظرفی خرما بر دست گرفته و التماس می‌کند تا حبه‌ای خرما برداری که شاید رسالتش به زائران حسین را به سرانجام رسانده باشد و با لبخندی بر لب تو را بدرقه می‌کند.


و اینجا ایمان یعنی کوچک و بزرگ، زن و مرد پیر و جوان همه و همه و از هر ملیت و نژاد و زبان و سرزمینی کنار هم، با هم و تنها با یک هدف در حرکتند تا همایشی را رقم بزنند که باورش ممکن نیست مگر با حضور در این راه.


کلام آخر:

زیارت اربعین یعنی خلسه حضور و اگر می‌خواهی این زیارت ناب و بی‌مانند را درک کنی، باید نیت کنی و از امروز تمام برنامه‌هایت رابرای اربعین سال بعد هماهنگ کنی و در تمام مدت یکسال باقی‌مانده از خدا بخواهی که توفیق این زیارت را به تو عنایت کند و وقتی یکبار توفیق حضور در این مسیر را یافتی، احساس می‌کنی که تازه همه چیز شروع شده است و این تو هستی که باید دوباره آغاز شوی...

آری امسال هم به لطف خداوند کربلا روزی دلم شد و به پایان آمد این دفتر اما حکایت همچنان باقی‌ست...

به گزارش خبرنگار شیرازه: در مسیر بیش از ۸۵ کیلومتری حرم امیرالمومنین(ع) تا حرم اباالفضل‌العباس (ع) هر ۵۰ متر تیرک چراغی وجود دارد که بر روی آن شماره‌ای نصب شده که مجموع این عمودها ۱۴۵۲ عدد است که بهترین مقیاس برای تعیین میزان مسیر طی شده توسط افرادی است که به سمت کربلا پیاده می روند.

انتهای پیام/224224