شهرستان ها >> آباده
بیماری پوستی تهدید جدی برای کودکان پاسارگاد+عکس
موضوع نگهداری دام در روستاهای شهرستان پاسارگاد رفته رفته به یک معضل تبدیل می شود.
به گزارش شیرازه به نقل از طنین پاسارگاد،به
طور کلی رعایت تمیزی و بهداشت در محیط های روستایی به دلایل کمبود امکانات، آگاهی کم و فعالیتهای خاص زندگی روستایی مشکل می باشد. در محیط های روستایی معمولا حیوانات اهلی و در راس انها مراقبت از گوسفندان که یکی از منابع اصلی انواع آلودگیها می باشند در قسمتی از خانه که فاصله زیادی با محل زندگی انسان ندارد، نگه داشته می شوند.
به دلیل صنعتی نبودن دامداری در اکثر روستاهای ایران، انسانها مجبورند هر روز چندین ساعت از وقت خود را در ارتباط نزدیک و مستقیم با حیوانات اهلی سپری کنند که همین مدت کافی است تا انواع حشرات، انگلها و ویروسهای آلوده موجود در محل نگهداری حیوانات اهلی، به آنها منتقل شده و از این طریق به محیطهای انسانی نیز وارد شود.
جدا سازی محل زندگی دامها از خانوار روستائی سالهاست که مورد بحث و بررسی می باشد و هنوز متاسفانه این مساله در غالب روستاها به نتیجه ای نرسیده است و این مشکل وجود دارد.
نگهداری دام در محیط زندگی روستائیان باعث بیماری های مرتبط با دام و کود حیوانی می شود،این موضوع یعنی موضوع نگهداری دام در روستاهای شهرستان پاسارگاد رفته رفته به یک معضل تبدیل می شود.
معضلی که اگر به آن رسیدگی نشود باید منتظر عواقب سنگینی بود. با توجه به اینکه اکثر روستائیان شهرستان پاسارگاد همانند روستائیان سراسر کشور به شغل دامداری مشغول می باشند،تقریبا همگی روستائیان این شهرستان دام خود را در روستا ونزدیک محل زندگی خود قرار دادند.
چند تن از روستانشینان شهرستان پاسارگاد در تماس با خبرنگار ما از حمله کک ها و حشراتی ناشناخته که علت همه انها دامها هستند به کودکان زیر ده سال خبر دادند و ادعا کردند که اکثر بچه های زیر ده سال دراین روستاها همین مشکل را پیدا کردند و گویا این مسله به یک معضل پوستی برای کودکان تبدیل شده است.
اکبری که اهل روستای اکبر اباد پاسارگاد هست در این باره می گوید:اینکه چه اسراری وجود دارد که دامها در کنار منازل مسکونی ودر قلب روستاها نگهداری شود سوالی است که ذهن من و بسیاری از روستا نشینان را به خود مشغول کرده است،در روستای اکبر اباد تقریبا همه کودکان دچار بیماری پوستی شده اند.
یوسفی که خودش دامدار است می گوید:بنده خودم دامدار هستم ولی دوست ندارم دام خودم را در روستا نگهداری کنم ولی در حا حاضر چاره ای ندارم ،اگر مسولان امر فکری بکنند وزمین و امکاناتی را درخارج از روستا برای نگهداری دام ها تعبیه کنند، داوطلبانه دام خود را از روستا خارج خواهم کرد.
طنین پاسارگاد،امیدواریم مسولان امر در این زمینه پیگیر مساله به وجود آمده در روستاهای شهرستان پاسارگاد باشند چرا که سلامت کودکان روستانشین در معرض خطر جدی می باشد.
طور کلی رعایت تمیزی و بهداشت در محیط های روستایی به دلایل کمبود امکانات، آگاهی کم و فعالیتهای خاص زندگی روستایی مشکل می باشد. در محیط های روستایی معمولا حیوانات اهلی و در راس انها مراقبت از گوسفندان که یکی از منابع اصلی انواع آلودگیها می باشند در قسمتی از خانه که فاصله زیادی با محل زندگی انسان ندارد، نگه داشته می شوند.به دلیل صنعتی نبودن دامداری در اکثر روستاهای ایران، انسانها مجبورند هر روز چندین ساعت از وقت خود را در ارتباط نزدیک و مستقیم با حیوانات اهلی سپری کنند که همین مدت کافی است تا انواع حشرات، انگلها و ویروسهای آلوده موجود در محل نگهداری حیوانات اهلی، به آنها منتقل شده و از این طریق به محیطهای انسانی نیز وارد شود.
جدا سازی محل زندگی دامها از خانوار روستائی سالهاست که مورد بحث و بررسی می باشد و هنوز متاسفانه این مساله در غالب روستاها به نتیجه ای نرسیده است و این مشکل وجود دارد.
نگهداری دام در محیط زندگی روستائیان باعث بیماری های مرتبط با دام و کود حیوانی می شود،این موضوع یعنی موضوع نگهداری دام در روستاهای شهرستان پاسارگاد رفته رفته به یک معضل تبدیل می شود.
معضلی که اگر به آن رسیدگی نشود باید منتظر عواقب سنگینی بود. با توجه به اینکه اکثر روستائیان شهرستان پاسارگاد همانند روستائیان سراسر کشور به شغل دامداری مشغول می باشند،تقریبا همگی روستائیان این شهرستان دام خود را در روستا ونزدیک محل زندگی خود قرار دادند.
چند تن از روستانشینان شهرستان پاسارگاد در تماس با خبرنگار ما از حمله کک ها و حشراتی ناشناخته که علت همه انها دامها هستند به کودکان زیر ده سال خبر دادند و ادعا کردند که اکثر بچه های زیر ده سال دراین روستاها همین مشکل را پیدا کردند و گویا این مسله به یک معضل پوستی برای کودکان تبدیل شده است.
اکبری که اهل روستای اکبر اباد پاسارگاد هست در این باره می گوید:اینکه چه اسراری وجود دارد که دامها در کنار منازل مسکونی ودر قلب روستاها نگهداری شود سوالی است که ذهن من و بسیاری از روستا نشینان را به خود مشغول کرده است،در روستای اکبر اباد تقریبا همه کودکان دچار بیماری پوستی شده اند.
یوسفی که خودش دامدار است می گوید:بنده خودم دامدار هستم ولی دوست ندارم دام خودم را در روستا نگهداری کنم ولی در حا حاضر چاره ای ندارم ،اگر مسولان امر فکری بکنند وزمین و امکاناتی را درخارج از روستا برای نگهداری دام ها تعبیه کنند، داوطلبانه دام خود را از روستا خارج خواهم کرد.
طنین پاسارگاد،امیدواریم مسولان امر در این زمینه پیگیر مساله به وجود آمده در روستاهای شهرستان پاسارگاد باشند چرا که سلامت کودکان روستانشین در معرض خطر جدی می باشد.
نظرات بینندگان
