به گزارش شیرازه به نقل از سراج استهبان؛ تنوع خوردنیهای بومی  یکی از مظاهر سنتی استهبان است. کمبود مراتع باعث محدودیت دامپروری و در نتیجه کمی مواد گوشتی در این منطقه  شده و از طرف دیگر توجه به کشاورزی و باغداری تولید محصولاتی مانند انار، انگور، غله، حبوبات و … را فراوان کرده بود. بر همین  اساس شرایط به گونه ای تنظیم شده بود تا از امکانات موجود در تهیه متنوع ترین خوراکها استفاده شود. بنابراین انواع آش ها، آبگوشت ها، تلیت ها (ترید)، حلواجات و شیرینی های محلی و خوراکی های سرد در میان غذاهای بومی منطقه قابل توجه اند .

از غذا های سنتی استهبان می توان به آش کشک، آش آب غوره، آش بادنجوبا، آش سبزی، آش ماست، آش آب انار، آبگوشت کلم، آبگوشت به، یخنی ، شیر برنج ، کوفته آلو، شوربا، دمپز، پاچه پلو، تلیت آب باقلا، تلیت آب بابینک، تلیت کله جوش قره، تلیت کله جوش رُب، تلیت کشک و کنجد، تلیت آب انار و بنه، تلیت آب غوره و گردو، تلیت ماست و جاشیر ، ارده و شیره و لور اشاره کرد.

در این بین  مردم استهبان علاقه زیادی به غذای سنتی "لور" دارند.

لور معجونی است از کشک تر، پوست نارنج، مغز بادام تلخ، آویشن، زیره و مقدای ادویه تند و معطر که معمولا این مواد را در ظرفی سفالین به نام "حصین" مخلوط نموده و تقریبا تا مدت یک ماه تا 40 روز آن را با دوغ ورز داده و در جای خنگ نگهداری می کنند تا زمانی که به اصطلاح برسد و طعم و مزه ی واقعی لور پیدا کند.

پوست نارنج و بادام تلخ و دیگر مواد مصرفی بعد از مخلوط شدن، شیرین و قابل خوردن می شود.

پس از اینکه لور به اصطلاح رسید آن را به قطعات کوچک تقسیم نموده و در آفتاب خشک میکنند و در جایی مناسب تا مدتها نگهداری می نمایند.

معمولا لور را بعد از کمی خیس کردن با نان خشک به اصطلاح "چنگال" کرده و با هندوانه یا خیار میخورند.

این محصول بسته به نوع مواد مصرفی و طعمی که دارد در قیمتهای مختلفی به فروش می رسد.