به گزارش شیرازه؛ به نقل از زرنوشت مزایجان (زرین‌دشت)، روستایی از توابع بخش ایزدخواست شرقی شهرستان زرین‌دشت در استان فارس ایران است. فاصله آن تا مرکز شهرستان 50 کیلومتر است. در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲٬۱۱۶ نفر (۴۵۴خانوار) بوده‌ است. از مهم ترین آثار این روستا به آتشکده ی مرزو، برکه سفید، غار نمکی و قلعه مزایجان نام برد.

چنان که مرحوم حسین آزما در کتاب خود «شهرمن داراب» در مورد تاسیس قلعه مزایجان آورده است: در عهد باستان «اورات» نامی که حاکم بوده، از ترس سام نریمان از «تنجه» فرارمی کند (تنجه محلی بوده نزدیک افغانستان) و در شانزده فرسنگی شمال لارستان قلعه ای بنام قلعه مزایجان یا مزاجان در بالای کوه بنا می کند و با خانواده خود همین جا سکونت اختیار می کند. از اورات فرزندی به نام کهزاد در همین قلعه پا می گیرد و او پهلوانی نامدار می شود و بعد از فوت پدرش سرپرستی خانواده را به عهده می گیرد. این قلعه از قلاع محکم این نواحی بوده و پناهگاه شورشیان بوده است.

در متون تاریخی از این قلعه به عنوان دژ تسخیرناپذیر نام برده شده‌است. به این قلعه، دژ خدا آفرین یا دژ تسخیر ناپذیر لقب داده اند.

پنــاه دلیــران ایـران زمیـن         گل است و گلاب و ستخر و گزین

در بیت فوق، گل، گلاب، ستخر و گزین نام چهار دژ محکم در این نواحی است که منظور از گزین، قلعه مزایجان است.

علت تسخیر ناپذیری آن بدپایی و راه صعب آن است که ورود به این دژ را دشوار کرده است. به همین خاطر بدان لقب گزین داده اند؛ چراکه گزین همه قلعه ها در تسخیر ناپذیری بوده است. این قلعه زیبا و تاریخی در روستای مزایجان حاجی آباد، جلوه ای باشکوه را به منظره تاریخی این روستا داده است که چشم هر گردشگری را به خود جلب می کند.