به گزارش شیرازه، مسلمانان ایرانی به مردگان خود احترام می گذارند و معتقدند که ارواح درگذشته ها منتظر خیرات و دعاهای آنانند. به همین دلیل، روزهای پنجشنبه (عصر) را برای زیارت و دیدار اهل قبور می روند و با روشن کردن شمع و چراغ، آب پاشی کردن قبر و جارو کردن خاک و خاشاک روی قبر، دسته گل تازها ی بر روی آرامگاه می گذارند، قرآن می خوانند و با مرده خود، حرف میزنند و در غم او اشک می ریزند.

بخش عمدهای از ادبیات شفاهی اقوام ایرانی نیز اعم از مرثیه، حماسه، لالایی، مثل، اشعار مذهبی و... نیز به این امر اختصاص می یابد.

مرگ نابودکننده حیات و پایان زندگی دنیایی است. اقوام جهان به این پدیده با صورتهای گوناگون رویاروی شده اند، باورها، اشعار و... درباره مرگ در هر فرهنگ و کشوری نماد توجه و جایگاه مرگ در آن حوزه است.

مردم در عصر پنجشنبه یا در لفظ دیگر شب جمعه در تمامی مناطق کشور به یاد درگذشتگان خیرات می کنند و بر سر قبر عزیزانشان حاضر می شوند. اما در بین قشقایی ها علاوه بر شب جمعه،  دو روز دیگر نیز برای قدردانی از درگذشتگان در نظر گرفته شده که با مراسمات خاصی برگزار می شود.

این دو روز در واقع صبح یک روز پیش از شب عید و روز عرفه  است که در این زمان نیز مراسمی مانند شب جمعه آخر سال در بین قشقایی ها برگزار می شود و مردم با توزیع خرما، شیرینی یا غذای گرم محلی برای مردگان خود طلب فاتحه می کنند.

همچنین مردان به صورت دسته جمعی در خانه های اقوام حاضر می شوند و علاوه بر دید و بازدید برای مردگان طلب مغفرت می کنند. این دو روز نشان از قدرشناسی مردمان این سامان از اموات و گذشتگان خود است.

گفتنی است، قشقایی ها معتقدند روح درگذشتگان از بازماندگان انتظارهایی دارد، شاد یا ناشاد می شود، منتظر فرستادن ثواب، خواندن قرآن، فاتحه، دعا و یا پاداش نذر و حلوا و... هستند. در این ایل، پس از مرگ فرد، مراسم سوم، هفتم، چهلم، سال، دو سالانه و... می گیرند و خیرات می دهند و از این که کسی از خوراک آنها بخورد بسیار خوشحال می شوند.

منبع:  نورآنلاین

پایان گزارش