به گزارش شیرازه،   امیر رنجبر مخترع روشن‌دل و جوانی است که شاید اختراع او در آینده‌ای نه چندان دور در کشور و حتی در جهان به تولید انبوه برسد.

گفتگوی خبر نگار ما با این مخترع جوان را در ادامه بخوانید:

خودتان را معرفی کنید و از دوران تحصیل خود بگویید.

امیر رنجبر هستم، سال 1370در صفاشهر متولد شدم. برای تحصیل در مقاطع ابتدایی و راهنمایی به مدرسه شوریده شیرازی رفتم که مدرسه خاص نابینایان بود، اما برای تحصیل در مقطع دبیرستان به صفاشهر برگشتم و به صورت تلفیقی در دربیرستان تربیت و مرکز پیش دانشگاهی سعدی در کنار دوستان عزیز و همشهری خودم مشغول به تحصیل شدم.

پس از گذراندن دوره دیپلم و پیش دانشگاهی، از طریق آزمون سراسری در رشته کارشناسی روانشناسی دانشگاه اصفهان پذیرفته شدم. در سال 91 موفق به دریافت مدرک کارشناسی و بلافاصله در مقطع کارشناسی ارشد همان دانشگاه هم مشغول به تحصیل شدم و تقریبا یک ماه قبل با دفاع از پایان نامه، دوره کارشناسی ارشد را با موفقیت گذراندم.

در حال حاضر شاغل هستید؟

خدا را شکر از آنجایی که علاقه بسیار زیادی به آموزش و پرورش داشتم و دارم زمینه ای فراهم شد که در آزمون استخدامی شرکت کنم و پس از پذیرش و گذراندن دوره‌های تخصصی در حال حاضر به عنوان مشاور مدرسه در صفاشهرمشغول به کار هستم.

از شغلتان راضی هستید؟

بله کاملا راضی هستم و همیشه تلاش می‌کنم که با پیشرفت و افزایش توانایی خودم به همه ثابت کنم «معلولیت محدودیت نیست» و امیدوارم بتوانم این زمینه را فراهم کنم که با جلب اعتماد جامعه به تمام معلولین فضا برای رشد و شکوفایی این عزیزان بیشتر فراهم شود.

در مورد اختراع خودتان توضیح دهید، چه طور به فکر این ایده افتادید؟

این طرح از سال 91 در ذهن من شکل گرفت اما به این دلیل که باید از نظر فنی و مهندسی هم اجرا و طرح ریزی می‌شد و من سررشته‌ای از آن نداشتم منتظر شدم تا یک همراه خوب در زمینه فنی این طرح پیدا کنم و بتوانم از او کمک بگیرم و طرح ذهنی خودم را به صورت عملی پیاده کنم، تا اینکه با یکی از دوستانم در رشته مهندسی پزشکی آشنا شدم و با همکاری او توانستیم طرح را به سرانجام برسانیم و به صورت عملی اجرا کنیم.

طرحتان را بیشتر معرفی کنید؟

همان‌طور که می‌دانید برای یک فرد نابینا مهم‌ترین توانایی و مهارت برای برقراری ارتباط و زندگی آسوده‌تر در جامعه مهارت جهت‌یابی و تشخیص جهت‌ها است که هر چه فرد در این زمینه قوی‌تر باشد می‌تواند خیلی راحت‌تر زندگی کند. اما با تمام تمرین‌ها و مهارت‌هایی که وجود داشت در برخی موارد من و افرادی که مثل من نابینا هستند با مشکلاتی مواجه بودیم و هستیم. نمونه این مشکلات عبور از چهار راه‌ها بود.

البته قبلا اقداماتی برای کمک به نابینایان انجام شده بود، مثلا در شهر اصفهان چراغ‌های راهنمایی  در برخی از مناطق و چهار راه‌ها مجهز به دکمه‌هایی است که افراد نابینا می‌توانند آن دکمه را بزنند و با سبز شدن چراغ راهنما به راحتی از خیابان و چهار راه عبور کنند، اما خب این دکمه ها به نوعی مورد سوء استفاده افراد عادی واقع شد. با توجه به این مشکل من به فکر افتادم تا یک وسیله خاص برای این افراد بسازم که به راحتی قابل استفاده باشد و سوءاستفاده هم تا حد قابل توجهی پایین بیاید و به نوعی غیر ممکن شود.

بالاخره پس از مدت زمان زیادی فکر و تحقیق و بررسی طرح‌های قبلی به این نتیجه رسیدم که یک سنسور داخل عصای سفید افراد نابینا و یک سنسور هم در پایه چراغ راهنما نصب شود. با نزدیک شدن فرد نابینا به چراغ راهنما، توسط این سنسورها با سیستم صوتی به فرد نابینا اطلاع داده می‌شود که چراغ چه رنگی است و با سبز شدن چراغ فرد نابینا می‌تواند به راحتی و بدون هیچ خطری از خیابان عبور کند.

به نظر شما ممکن است این تکنولوژی هم مورد سوءاستفاده قرار بگیرد؟

به دلیل اینکه قطعات این وسیله در عصا و چراغ راهنما به صورت داخلی نصب است امکان سوء استفاده بسیار کم می‌شود.

آیا همان دکمه که در حال حاضر هم وجود دارد و استفاده می‌شود کارایی بهتری ندارد؟

خب با این وسیله هم ما تمام کنترل‌هایی که فرد نابینا با استفاده از آن دکمه داشت قابل دستیابی است. به عنوان مثال فرد می‌تواند چراغ راهنما را هم کنترل کند و در صورت نیاز چراغ را سبز و از خیابان عبور کند.

پس به نوعی می‌شود گفت یک وسیله کامل و جامع را ساختید. آیا برای ثبت و تولید انبوه این اختراع اقدامی انجام دادید؟

خدا را شکر سوم مهرماه امسال توانستم این اختراع را با نام «چراغ راهنمای گویا» با شماره ثبت اختراع 93674 به ثبت برسانم و حتی شهرداری اصفهان قول مساعدت و همکاری به داده است که حداقل 100 تا از چهار راه‌های این شهر را به این دستگاه مجهز کند. در حال حاضر هم در حال برنامه ریزی برای پیش تولید اولین نسخه از این دستگاه هستیم که ان‌شاءالله بعد از تست نهایی بتوانیم به تولید انبوه برسانیم.

چه انگیزه‌ای باعث این اختراع شد ؟

با دیدن وضعیت هم نوعان خودم که از بعضی از نعمت‌های الهی محروم هستند به خصوص آن‌هایی که مانند خودم نابینا بودند و با توجه به اینکه شاید خیلی جاها با بی‌اعتمادی به این افراد در حق آنان کم لطفی می‌شود، خواستم به جامعه ثابت کنم که معلول، به دلیل مشیت الهی معلول است اما مثل هر انسان عادی از حق و حقوقی برخوردار است و چه بسا اگر به امثال من اعتماد شود و میدان کار داده شود می‌توانند با ایده‌های خود به جامعه کمک‌های مهمی کنند.

و اما کلام آخر

از سایت خبری  شما برای تهیه این گزارش تشکر می‌کنم، همچنین روز معلولین را به تمام دوستان عزیزم در هرجای ایران اسلامی و دنیا که هستند تبریک می‌گویم. امیدوارم روزی شاهد پیشرفت همه جانبه تمام دوستانم در تمام زمینه‌ها باشم و از همین جا اعلام می‌کنم که تلاش و پشتکار در هر شرایطی انسان را به نتیجه می‌رساند.

منبع:  بام فارس

پایان پیام/آ