شکست کامل خصوصی سازی در استان فارس
خصوصی سازی در استان فارس به‌طور کامل شکست خورد و صنعت استان را زمین گیر کرد. دولت فقط از تصدی گری دست کشید اما نظارتی بر روند اداره شرکتهای اقتصادی صورت نگرفت. کارخانه هایی که متعلق به همه مردم بود به بهانه خصوصی سازی به افرادی فروخته شد که قصد و توان تولید نداشتند.
به گزارش سرویس اقتصادی شیرازه، منظور از خصوصی سازی واگذاری بنگاه ها و مراکز اقتصادی دولتی به بخش خصوصی است. هدف از این انتقال کوچک سازی و چالاک شدن دولت، کاهش تصدی گری بخش دولتی و تغییر جایگاه آن از مدیریت مستقیم به نظارت و راهبری است. مسئولان و کارشناسان این اتفاق را عامل افزایش بهره وری نیروی کار و افزایش تولید و خلق ثروت تعبیر کرده و معتقد به رها کردن اقتصاد در مسیر طبیعی خود بودند.با این توجیهات خصوصی سازی در ایران از ابتدای سال ۱۳۷۰و دوره دولت سازندگی آغاز شد. و در سالهای ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۵ حدود ۳۳۲ میلیارد تومان سهام شرکتهای دولتی واگذار شد.
تا سال 84 که سیاستهای اصل 44 قانون اساسی از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ گردید بخش زیادی از بنگاه های اقتصادی کشور واگذار شده بود.
در استان فارس در همین سالها ابتدا در سال 78 کارخانه قند ممسنی به بخش خصوصی واگذار شد، مخابرات راه دور (آی تی آی) سال 83 در چرخه خصوصی سازی قرار گرفت. سال 1384 کارخانه آزمایش از سرپرستی بخش دولتی خارج شد.
۱)الف- شامل واگذاری سهام متعلق به دولت و سازمان‌ها و شرکتهای دولتی در شرکتهای مندرج در فهرست شماره (یک) پیوست خواهد بود. بدین منظور نمایندگان دولت در مجامع عمومی شرکتهای مزبور اقدمات لازم را برای انجام تشریفات مربوط به واگذاری سهام به عمل می‌آورند…
شرکت سهامی روغن نباتی نرگس شیراز شرکت صد و چهارم در فهرست شماره (یک) بود. که بنظر می‌رسد سال 72 در چرخه خصوصی سازی قرار گرفت.
آزمایش
مصایب کارخانه آزمایش از همان ابتدای واگذاری آغاز و در اواخر 1387 پدیدار شد کارخانه ای که در هنگام واگذاری با 456 کارگر به تولید لوازم خانگی مشغول بود و گفته میشد ظرفیت تولید بیش از یک میلیون دستگاه لوازم خانگی مختلف را داشت در سال 88 با آشکار شدن بدهی های کلان شرکت تعداد کارگران به 160 نفر کاهش یافت و اصلی ترین سهامدار شرکت با وجود پرونده باز قضایی به جرم اخلال در بورس به ناگاه از کشور خارج و به لندن مهاجرت کرد و دیگر به کشور بازنگشت.
روزهای بحرانی آزمایش اوج گرفت و در سال 91 با اعتراضات شدید کارگری همراه شد. در سال 95 کارخانه آزمایش تهران تعطیل و گفته شد لوازم آن به مرودشت منتقل شده است، اما در مرودشت نیز نه تنها تولیدی انجام نشد بلکه بنظر میرسید با دور شدن از مرکز، گرد فراموشی بر وضعیت کارخانه آزمایش پاشیده شد و مدیران آن در سال 97 با درج اطلاعیه ای در روزنامه های رسمی کشور، انحلال کارخانه را اعلام کردند.
پس از آن چیزی شبیه غارت در کارخانه رخ داد؛ ماشین آلات، خطوط تولید و هرآنچه امکان فروش آن وجود داشت توسط مالکان فروخته شد، به گفته یکی از کارگران، حتی ورق های فلزی سقف بریده و فروخته شد، سیم های برق ساختمان را بیرون کشیدند و فروختند. برند با سابقه و قدرتمند شرکت اجاره داده شد.
قند ممسنی
کارخانه قند ممسنی به فردی به نام محمدرضا یوسفی واگذار شد که یک دهه بعد با عنوان «سلطان شکر» تیتر رسانه های کشور شد و نقشه های وی برای زمین زدن صنعت قند کشور آشکار شد. پس از فوت وی کارخانه توسط شرکت افق ریحانه گستر خریداری شد و علیرغم اینکه در قرارداد تملیک ذکر شده خریدار اجازه تعطیلی کارخانه را ندارد، قند ممسنی از سال 93 به‌طور غیرقانونی در تعطیلی به سر می برد و به یک کارخانه متروکه تبدیل شده است.
بدهی های کلان و بیکاری کارگران و تعطیل شدن تنها کارخانه منطقه بسیار محروم رستم و ممسنی بود.
آی تی آی
کارخانه آی تی آی از همان ابتدای واگذاری با مشکلات متعدد روبرو شد. سال 85 اعتراضات کارگران که حقوق عقب مانده خود را مطالبه می کردند آغاز شد، سال 88 با تداوم ناتوانی مدیران بار دیگر به بخش دولتی و هیئت حمایت از صنایع کشور بازگشت اما هیچ گاه به تولید بازنگشت و کارگرانی که به زور بازنشسته شدند 16 سال است دنبال حق و حقوق خود هستند. در این مدت بیش از 100 نفر از کارگران بدون دریافت حقوق خود درگذشته اند.
روغن نباتی نرگس
حسین کشتکار، دبیر مجمع مطالبه گران استان فارس در خصوص مشکلات شرکت روغن نباتی شیراز به خبرنگار ما می‌گوید: متاسفانه این شرکت مشکلات متعددی دارد. کشتکار می‌افزاید: این کارخانه از ۷۰۰ نیرو به ۱۷۶ پرسنل رسیده و هر کارگری بازنشسته می‌شود، نیروی جدید جایگزین نمی‌کنند.
نرگس در حال حاضر تعطیل است و هیچ فعالیتی ندارد.
خصوصی سازی در استان فارس کاملا شکست خورد
صنایع مادر و باسابقه ای که شناسنامه استان بودند به این ترتیب یکی پس از دیگری از چرخه تولید خارج شده وبه زمین خوردند. خصوصی سازی در استان فارس به‌طور کامل شکست خورد و صنعت استان را زمین گیر کرد. دولت فقط از تصدی گری دست کشید اما نظارتی بر روند اداره شرکتهای اقتصادی صورت نگرفت.
کارخانه هایی که متعلق به همه مردم بود به بهانه خصوصی سازی به افرادی فروخته شد که قصد و توان تولید نداشتند. نتیجه آخرین جلسه استاندار فارس با هدف بررسی شرایط این کارخانه ها، تنها این بود که تقریبا همه کارخانه ها برای بازگشت به تولید و دادن حقوق بر زمین مانده کارگران باید به مزایده گذاشته شوند و این هزینه ای است که خصوصی سازی بر استان فارس تحمیل کرده است.
نظرات بینندگان
