آقای «زحمتکش» بفرمائید استاندار فارس شوید!
اما سوال این است که آیا اینگونه مقایسهها، منصفانه است؟ به نظر حداقل دو عامل است که اظهار نظرات زحمتکش را خدشهدار میکند و عملا آنها را از دایره انصاف خارج میسازد:
بودجه عمرانی
بودجه عمرانی شهرداری شیراز از بودجه عمرانی کل استان فارس که در اختیار استانداری این استان است، بیشتر میباشد. این مسئله شاید کمی ثقیل بیاید اما واقعیت دارد. لذا زحمتکش وقتی میخواهد عملکرد شورای شهر سوم را که عمدتا هم در چارچوب هدف 90 بوده و عمرانی محسوب میشود، با عملکرد دولت فقط در شهر شیراز و آن هم فقط در حوزه عمرانی مقایسه کند، باید به این نکته اشاره کند که دقیقا شهرداری شیراز چه مقدار بودجه عمرانی دارد و به استانداری فارس برای کل استان و یا فقط شیراز چه مقدار بودجه عمرانی تخصیص یافته است. عمده بودجه شهرداریها به صورت کلی، عمرانی است در حالیکه استانداریها بیشتر بودجه خود را باید در حوزههای دیگر هزینه کنند.
اثرگذاری تحریمها
استانداریها از آنجا که نمایندگان ارشد دولت در استانها هستند، بالتبع به لحاظ مالی وابسته به دولت هستند. لذا خطراتی که بودجه دولت را در سطح کلان در معرض تهدید قرار میدهد عملا بودجه استانداریها را هم تحت تاثیر قرار میدهد. تحریمهای شدیدی که از سوی آمریکا و کشورهای غربی به ایران تحمیل شد، عملا بودجه عمرانی را تحت تاثیر قرار داد. این در حالی است که شهرداریها اگرچه از دولت، مبالغی را اخذ میکنند اما بخش مهمی از بودجه خود را از درآمدهای ناشی از عوارضهای مردمی و مواردی از این دست، دریافت میکنند. لذا طبیعی است که دست آنها برای هزنیه کردن، بازتر باشد.
شیرازه قصد دفاع کردن از عملکرد استاندار فارس را ندارد؛ کما
اینکه در زمانهایی تندترین انتقادات را به وی مطرح کرده است اما به نظر میرسد
برخی مشکلات درون استانی، برخی ناراحتیها از یکدیگر و مواردی از این دست، نباید
به گونهای شود که نیروهای این استان از دایره انصاف خارج شوند و بدون احتساب
شرایط کلی کشور که مطمئنا در استانها نیز قابل مشاهده است، به زیرسوال بردن عملکرد
دولت اقدام کنند. زحمتکش گفته است که مردم بر اساس عملکردها و آنچه مشهود است در
مورد ما قضاوت میکنند اما باید به ایشان گفت مردم ما فهیمتر از آناند که صرفا
بر اساس مشهودات قضاوت کنند، آنها تحریمها را بر سر سفره خود درک کردهاند فلذا
یک تصور نسبی نسبت به شرایط عمومی کشور دارند و آن را در قضاوت کردن وارد میکنند.
مردم علاوه بر مشهودات، به پولهایی که تحت عناوین مختلف به شهرداری میدهند هم
اهمیت میدهند و عملکرد شهرداری و شورای شهر را بر این اساس هم قضاوت خواهند کرد.
بگذریم از اینکه اساس هدف 90 که مورد افتخار جناب زحمتکش است و هم چنان موفقیت
خود و دوستانش در شورا را در محقق ساختن این طرح میداند، چقدر با مبانی عدالت
سازگاری دارد. امیدواریم که آقای زحمتکش با این قضاوت غیرمنصفانه و ناقص، در انتخابات ریاست جمهوری بعدی احساس تکلیف نکند که به خاطر عملکرد موفق در شورای شهر سوم، باید رئیس جمهور ایران شود، یا حداقل استاندار فارس!