همه استقبال کنندگان حدود ۳۰ دقیقه بعد از گیت امنیتی عبور کرده و در پاویون فرودگاه منتظر ورود جناب وزیر و استاندار جدید بودند. اغلب مدیران استانی و مدیران پایین دستی حتی همکاران آن‌ها حضور داشتند و به نظر می‌رسید تمام استان تعطیل شده و همه مدیران کل و کارمندان جزء هم آنجا جمع بودند!

بالاخره بعد از حدود یک ساعت و نیم انتظار و کلافگی وزیر کشور وارد فرودگاه شد؛ اما بر خلاف گذشته که همه میهمانان کشوری که در فرودگاه یک نشست خبری هر چند مختصر با خبرنگاران داشتند نه تنها خبری از نشست خبری نبود بلکه حتی از نیم نگاهی به جمعیت خبرنگارانِ منتظر دریغ شد.

جماعت خبرنگار با چشمانی پرسشگر بعد از اینکه از برگزار شدن نشست خبری ناامید شدند با چانه زنی‌های بسیار جلوی در ورودی سالن جلسات منتظر ماندند اما باز هم جناب وزیر آن‌ها را ندیدند و وارد سالن شدند!

خستگی به تن همه مانده بود وقتی به رغم این همه انتظار می‌دیدند تلاش برخی همراهان معطوف به نادیده گرفتن آنهاست. خصلت خبرنگار سماجت است و با همین اصالت در پایان مراسم تودیع و معارفه مجدانه تلاش کردند از میان انبوه جمعیت خود را به وزیر برساندند تا بلکه جناب رحمانی فضلی که چند دقیقه قبل از آن گفته بود: «توجه به مردم، محور تمام فعالیت‌های مدیران دولت یازدهم باشد»، شاید در این دقایق آخر پاسخگوی نمایندگان مردم در رسانه‌ها باشند؛ که البته باز هم نشد!

ایشان به محض دیدن دوربین و میکروفن صداو سیما و دیگر خبرنگاران سریع از سن پایین رفت!

آنچه در ذهن ما از اولین روز کاری نماینده دولت تدبیر و امید که بنا به قول رئیس کابینه اش بناست ارتباط تنگاتنگی با رسانه ها داشته باشد ماند این بود که جناب وزیر از کدامین سوال فراری بود؟ از سرانجام طرح الحاق فارس به دریا یا از چرایی تفاوت تاکیدات آقای روحانی مبنی بر استفاده از ظرفیت جوانان و میانگین سنی ۵۷ سال استانداران؟! یا از جملات آقای روحانی مبنی بر فراجناحی بودن دولت و انتخاب بیش از نیمی از استانداران با گرایش اصلاح طلبانه؟

سوال از چرایی انتخاب دکتر احمدی به عنوان کلید دار استانداری فارس و برنامه های وزارت کشور در انتصاب فرمانداران و بخشداران جوان همچنان در ذهن خبرنگاران به عنوان چشمان آگاه و بیدارجامعه ماند!