به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه، محمد کریم کمالی متولد برازجان حدود 45 سال است که در منطقه نورآباد ممسنی مشغول به کار خیاطی است. وی که قدیمی ترین خیاط شهرستان ممسنی است در گفتگو با نورآنلاین از وضعیت خیاطی در شهرستان گلایه هایی داشت و معتقد بود ورود اجناس خارجی و عدم استقبال مردم از تولیدات بومی برکار خیاطی ضربه زده است.

کمالی در پاسخ به سوال "وضعیت خیاطی و درآمد زایی این شغل در اوایل کاری شما چگونه بود؟" پاسخ داد:

من با شاگردی کردن در بوشهر آن هم با روز مزد 5 قرون شروع به کار خیاطی کردم تا برای خودم استاد کار شدم بعد از آن مدت کوتاهی در شهر کازرون مشغول به کار شدم و در سال 1350 در شهر نورآباد اولین مغازه خیاطی را با کمک شرکای خودم آقای معین و صحافی راه اندازی کردم.  

در آن زمان با وجود شراکتی کار کردن خیاطی رونق بسیار خوبی داشت و من توانستم مسکن و مغازه خریداری کنم.

تنوع مدل ها در دهه 50 چگونه بود؟ مدل های ایرانی با استقبال مردم روبرو بود؟

 آن زمان با این حال که مدل ها زیاد نبود رونق و برکت کار زیاد بود تنها مدل شلوار پاچه گشادی بود و مردم تا سال 54 فقط همین مدل را می پوشیدند.

البته فکر نکنم مدل خود ایران بود فکر می کنم این مدل از خارج آمده بود و اصلاً مدل لباس ایرانی نداشتیم. بعد از 54 شلوار مدل راسه وارد بازار شد که این مدل هم خارجی بود که جنس کتون ولی پاچه های تنگی داشت. بعد از شلوار راسه مدل شش جیب که خیلی طرفدار داشت وارد بازار شد. از سال 54 به بعد تیپ ها و مدل ها زیاد شد چون که شلوار از خارج وارد می شد و خیاط ها یاد می گرفتند و می دوختند.

الان وضعیت در آمدزایی خیاطان چگونه است؟

الان خیاطی چندان درآمد زایی ندارد؛ کم رونقی خیاطی به دلیل گرانی پارچه  و ورود جنس های نامرغوب خارجی به بازار است. الان در بازار مدل ها زیاد شده و شلوار های ارزان چینی و بی کیفیت وارد شده اند که این بزرگترین ضربه را به خیاطان زده است. خیاطان الان با وجود اجناس زیاد و متنوع چینی نمی توانند کار کنند و در واقع در بین این اجناس اسیر شده اند و کسب و کارشان از رونق افتاده است.

به نظر شما فقط ورود اجناس چینی درآمد زایی خیاطان را کم کرده است؟

پارچه چینی یا هر پارچه خارجی هیچ فرقی ندارد؛ اصلاً ورود اجناس خارجی به کشور باری سنگین بر دوش ملت ایران گذاشته است. اگر ما خیلی به واردات توجه نکنیم می توانیم با تولید برای بسیاری از جوانان اشتغال ایجاد کنیم. در بحث خیاطی ما دارای پارچه های با کیفیت ایرانی هستیم. این پارچه های ایرانی قدمت بسیار زیادی دارند و هیچ پارچه خارجی نمی تواند با آنها رقابت کند. وقتی این پارچه در کشور است مسئولین باید در تولید پوشاک اجازه بدهند تولیدات داخلی بیشتر شود واقعاً پارچه های ایرانی ظرفیت بسیار بالایی را برای تولید ایجاد کرده اند و بهتر است از این فرصت استفاده شود.

مردم هم از اجناس ایرانی و پوشاک ایرانی استقبال نمی کنند خیلی ها نمی دانند پارچه ایرانی چه کیفیتی دارد و اصلاً پارچه های ایرانی را نمی شناسند. مثلا من یکبارهم جایی تبلیغات پارچه های ایرانی را ندیده ام حتی در تلویزیون.

البته مردم خیلی به جنس ها و پارچه های خارجی علاقه دارند من بارها به آنها توصیه کرده ام از پارچه ایرانی استفاده کنید اما معمولا قبول نمی کنند اصلاً در فکر مردم جا افتاده پارچه خارجی بهتر است.

اگر ملت ایران بدانند پارچه ایرانی چقدر از جنس های خارجی بهتر است اصلا به طرف پارچه های خارجی حتی ترکیه ای هم نمی روند. چون مردم نمی دانند از پارچه ایرانی استقبال نمی کنند.

از دوره قدیم همیشه مردم به دنبال پارچه های خارجی بودند مثلاً همیشه پارچه انگلیسی سفارش می دادند اصلا این توی فکر ملت ایران است که جنس خارجی بهتر از جنس ایرانی است.

البته مسئولین کشور سهل انگاری هم کردند همین ورود جنس های چینی خیلی به پارچه های ایرانی و تولیدات ایرانی ضربه زد در 7 یا 8 سال اخیر ورود اجناس چینی اینقدر زیاد شد که هم به پارچه های اصیل ایران هم به خیاطها  ضربه زد تازه این جنس های چینی یک درصد کیفیت تولیدات ایرانی را هم ندارند.

قدمت پارچه ایرانی به چه زمانی برمی گردد؟

تا جایی که من یادم هست پارچه های ایرانی از سال 1345 در کشور تولید می شد. البته در آن زمان یادم هست که کیفیت بسیار بالایی داشتند. امروز هم کیفیت بالایی دارند. اما مثل گذشته نیست، الان موادی که به پارچه می زنند روی پارچه تاثیر می گذارد البته من هنوز به مردم توصیه می کنم پارچه ایرانی بخرند علاوه بر کیفیت عالی آن قیمت مناسبی هم دارند.

همین تحریم ها قیمت پارچه های خارجی را دوبرابر کرده اما جالب این است که هنوز مردم از پارچه های خارجی بیشتر استقبال می کنند.

وی در پایان این گفتگو از مسئولین خواستار شد: بیشتر به صنف خیاطان توجه کنند و سعی شود امتیازات مناسبی به خیاطان داده شود.