سایت محلی فیروزنا گفتگویی را با وی انجام داده که در ادامه می آید:

شاطر جهانگیر بذرکار، اکنون 84 ساله است و از ابتدای شروع کار خود چنین می گوید: از «پادوکی» به «خمیرگیری» و سپس «نون واسون» رسیدم؛ تلاش و کوششم را دوچندان کردم تا این که شدم «شاطر»؛ آنقدر معروف شدم که حتی از شیراز هم پیشنهاد کار داشتم.

خدا استاد «حسن خبازی» را رحمت کند، از طرف اتحادیه نانوایی آمده بود، دنبال یک شاطر خوب بود برای شهر فیروزآباد، بنده را به وی معرفی کرده بودند، استاد حسن، ماهی 100 تومان به من پیسنهاد داد و راهی فیروزآباد شدم.

در اولین روزی کاری من در نانوای استاد حسن، شهردار که آمده بود از نانوایی نان بخرد، از نان من خوشش آمد و گفت که نمی گذاریم برگردی، استاد حسن هم گفت، آقای شهردار من روزی 5 تومان از همه شاطرها بیشتر حقوق می دهم تا اینکه 5 سال برای استاد حسن نان پختم.

سه سال برای سید ابراهیم موسوی کار کردم، سپس 3 سال هم برای سید ابراهیم. بعد از مدتی بیکاری 3 دنگ مغازه نانوایی شریک شدم تا اینکه سرانجام در خیابان بیمارستان قدیم، سال 57 نانوایی زدم. نانوایی در حال حاضر آسان است، در سالهای دور در شهر فیروزآباد 4 نانوایی وجود داشت هر نانوایی روزی  600کیلو آرد پخت می کرد و  من ساعتی 60 کیلو آرد باید می پختم.

شاگردانی بسیاری داشتم، خیلی از آنها اکنون در قید حیات نیستند و بعضی از آنها هم اکنون شاطرهای ماهری هستند. به هر حال از شاطرهای قدیمی فیروزآباد فقط من ماندم و بقیه فوت کرده اند.

در تمام طول زندگی، اطاعت خدا کردم و دنبال حرام نرفتم، من همیشه قبل از اذان صبح در نانوایی بودم و نمازم را آنجا می خواندم و تاکنون نگذاشته ام نمازم قضا شود. همه ماه های رمضان پای تنور بودم و روزه می گرفتم حتی تابستان؛ همه می گفتند شاطر! مریض می شوی، می گفتم کسی با عبادت خدا مریض نمی شود.

نماز و روزه انسان را از حرام دور می کند، راز این که من هنوز سالم هستم و کار می کنم این است که همیشه دنبال لقمه حلال بودم و از حرام دوری کردم

به همه جوانها توصیه می کنم، کار کنند و دنبال حرام نروند تا همیشه خدا به آنها روزی و سلامتی عطا کند.