ظاهرا فعلا بازی، بازی مثلث‌هاست؛ فرقی هم نمی‌کند اعضای این مثلث‌ها چه کسانی باشند.

به گزارش شیرازه به نقل از فارس؛ در چند هفته اخیر مثلث هاشمی، ناطق و خاتمی شدیدا برای جریان اصلاح طلب روی بورس بود؛ تیترهای و مصاحبه‌ها از یک ائتلاف جدی خبر می داد، آنهم ائتلافی که قرار است مجلس آینده را در تسخیر اصلاح طلبان و حامیان دولت قرار دهد.

ولی ناگهان یکی از بازیگران اصلی ماجرا، آب پاکی را بر روی دست اصلاح طلبان می‌ریزد و حرف‌هایی می‌زند که برای اردوگاه اصلاح طلبان نگران‌کننده است.

ناطق نوری صریحا اعلام کرد که وارد صحنه انتخابات مجلس نمی شود و این همان زنگ خطری است که اصلاح طلبان را مجبور می کند که مثلث های جدیدی برای خود دست و پا کنند.

مثلث‌های بازی جدید اصلاح طلبان

اعضای مثلث جدید اصلاح طلبان برای کسب اکثریت در انتخابات مجلس دهم افراد ناشناسی نیستند: سید محمد خاتمی رئیس شورای سیاست گذاری مجمع روحانیون مبارز و رئیس جمهور اسبق، عبدالله نوری چهره نزدیک به مجمع روحانیون مبارز و وزیر کشور دولت هاشمی و آخرین ضلع نیز سید محمد موسوی خوئینی ها دبیر کل مجمع روحانیون مبارز و عضو سابق مجمع تشخیص مصلحت نظام است.

حلقه وصل هر 3 نفر این افراد، رابطه شان با مجمع روحانیون مبارز است و ظاهرا قرار است اینبار مجمع برای سرو سامان دادن به جریان اصلاحات وارد عمل شود.

رسانه های اصلاح طلب نیز زمینه سازی برای این مثلث جدید را آغاز کرده اند و همه چیز آماده است تا نام ناطق کم کم از ائتلاف بیرون برود و هاشمی رفسنجانی نیز با بهانه چهره‌ای فراجناحی خود را از ائتلاف کنار کشیده و 2 چهره جدید خود را وارد قاب وحدت! اصلاح طلبان کنند.

سید محمد خاتمی در این مثلث بازیگر اصلی خواهد بود. بدون شک وی نمی خواهد جایگاه رهبری اصلاحات را به فرد دیگری واگذار کند،

عبدالله نوری نیز به واسطه نزدیک بودنش به جریان کارگزاران و مجمع روحانیون سعی دارد از این قابلیت استفاده کند تا پیوندی میان این دو جریان ایجاد شود، کاری که چهره‌هایی شاخص تر از عبدالله نوری هم تاکنون در اجرای آن توفیق چندانی نداشته اند.

سید محمد موسوی خوئینی ها به عنوان دبیرکل مجمع روحانیون مبارز نیز سعی دارد در این حلقه جدید، جدی تر از قبل حضور داشته باشد.

او که طی 10 سال اخیر به واسطه کناره گیری از سمت های رسمی اش در نظام و عدم مصاحبه و بیان نظرات علنی در رسانه ها عنوان «مرد خاکستری اصلاحات» را گرفته، قطعا در جلسات خصوصی حرف های زیادی برای هدایت اصلاح طلبان خواهد داشت؛ حرف هایی که با وجود سابقه اختلاف میان وی و برخی چهره های اصلاح طلب مطمئنا زیاد به مذاق برخی از منسوبان به این جریان خوش نخواهد آمد.

از سوی دیگر راضی کردن موسوی خوئینی ها برای حضور پررنگ در انتخابات مجلس آینده نیز برای همراهان وی بی درد سر نخواهد بود.

درست در ایام انتخابات مجلس نهم و تلاش اصلاح طلبان برای حضور با چراغ خاموش در انتخابات، این موسوی خوئینی ها بود که زمزمه مخالفتش با حضور در انتخابات به گوش می رسید اگرچه خودش اظهارنظر رسمی در اینباره نکرد.

بنابر این گزارش، همگرا کردن طیف اصلاحات از سوی مجمع مثلث جدید که با اتکا بر مجمع روحانیون مبارز تشکیل شده بی درد سر نیست، چرا که دیگر جریانات اصلاح طلب مانند طیف محمدرضا عارف به این راحتی ها زیر بار تصمیمات طیف مجمع روحانیون مبارز به میدان داری خاتمی نخواهند رفت.

حال سوال اینجاست که آیا مجمع روحانیون مبارز می تواند در انتخابات آینده برای اصلاح طلبان پیروزی به بار بیاورد؟

بازی اصلاح طلبان با کارت سوخته مجمع روحانیون!

مجمع روحانیون مبارز از آغاز انشقاق از جامعه روحانیت مبارز در مجلس سوم تا امروز 7 انتخابات مجلس را تجربه کرده است که بررسی روند حضور مجمع در این انتخابات ها قابل توجه خواهد بود.

نزدیک شدن به انتخابات مجلس سوم کم کم اختلافات در جامعه روحانیت مبارز را عمیق تر می کند. طیف چپ جامعه روحانیت مبارز به رهبری مهدی کروبی و سید محمد موسوی خوئینی ها به لیست انتخاباتی ارائه شده از سوی جامعه روحانیت اعتراض دارند.

در نهایت مجمع روحانیون مبارز راه خود را از جامعه روحانیت مبارز جدا می کند.

انتخابات مجلس سوم در فروردین ماه سال 67 برگزار می شود و اکثریت مجلس در اختیار مجمع روحانیون مبارز قرار می گیرد.

اما این آخرین پیروزی چشم گیر مجمع روحانیون در انتخابات مجلس پس از انشقاق بود و دیگر چنین پیروزی کسب نشد.

سیاست های طیف مجمع روحانیون مبارز نیز در مجلس، مبتنی بر انتقاد از سیاست های هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور وقت بود که از طیف جامعه روحانیت مبارز محسوب می شد.

اما در سال 1370 و در سال آخر مجلس سوم، حدود 100 نفر از نمایندگان که عمدتا از طیف مجمع روحانیون مبارز بودند به دیدار مرحوم منتظری رفتند؛ دیداری که به دلیل فضای آنروز جامعه و حواشی پیش آمده پس از عزل وی از قائم مقامی رهبری توسط امام خمینی (ره)، جنجال آفرین شد.

با مشخص شدن محتوای این دیدار و انتشار اخباری مبنی بر تقلید بسیاری از نزدیکان طیف چپ از مرحوم منتظری، به علت دید منفی جامعه نسبت به وی، مجمع روحانیون نیز مورد اتهام و بی اعتمادی قرار گرفت.

انتخابات مجلس چهارم اینبار عرصه تقابل جامعه روحانیت مبارز و مجمع روحانیون مبارز بود. تعدادی از اعضای مجمع روحانیون مبارز با نظر شورای نگهبان ردصلاحیت شدند و این جامعه روحانیت مبارز بود که توانست اکثریت مجلس را بدست آورد.

مجمع روحانیون مبارز پس از این واقعه با انتشار بیانیه ای از انتخابات کناره گیری کرد و این آغاز فصلی 4 ساله برای نیمه تعطیل شدن فعالیت مجمع بود.

اما انتخابات مجلس پنجم این فرصت را برای مجمع فراهم کرد تا دوباره وارد عرصه شود ولی تاکید بر حضور مجدد چهره هایی که حساسیت بر روی آنها زیاد بود، منجر شد تا شورای نگهبان تعدادی از اعضای مجمع روحانیون مبارز را رد صلاحیت کند.

یکی از دلایل این ردصلاحیت ها اعتراض گسترده اعضای مجمع به نظارت استصوابی شورای نگهبان بود.

با ظهور جریان دوم خرداد و رئیس جمهور شدن یکی از چهره های شاخص مجمع روحانیون مبارز، این طیف تمامی توان خود را معطوف به انتخابات مجلس ششم کرد.

اما در این انتخابات نیز با وجود رای آوری تعدادی از اعضای مجمع و تکیه دبیرکل آن بر کرسی ریاست مجلس، فضای اصلی مجلس در دست طیف نوظهور اصلاح طلبان یعنی جبهه مشارکت قرار داشت.

در انتخابات مجلس هفتم خبری از حضور مجمع روحانیون مبارز در عرصه انتخابات نبود چراکه این مجمع به بهانه ردصلاحیت کاندیداهای خود شرکت در انتخابات را تحریم کرد.

پس از 4 سال، انتخابات مجلس هشتم نیز نتوانست پیروزی چشم گیری برای مجمع روحانیون مبارز ایجاد کند.

انتخابات مجلس نهم نیز با استراتژی «نه تحریم و تائید حضور در انتخابات» از سوی اصلاح طلبان سپری شد.

حال اصلاح طلبان با توسل به مجمع روحانیون مبارز پس از نزدیک به 26 سال از آغاز فعالیتش، تلاش می کنند به پیروزی برسند؛ آنهم پیروزی از جنس تئوری فتح سنگر به سنگر.

اما کمی دقت در فضای سیاسی حاکم بر اصلاح طلبان نشان می‌دهد که طیف مجمع روحانیون نه تنها راه سختی برای رسیدن به وحدت در پیش دارد بلکه می توان نام غیرممکن را بر روی آن گذاشت.

غافلگیری اصلاح طلبان از اظهارنظر صریح ناطق نوری مبنی بر نیامدن به عرصه انتخابات، سایه سنگین عارف بر سر اصلاح طلبان در انتخابات مجلس و رفتار اپوزوسیونی مجمع در سال 88 و چندین دلیل دیگر همه و همه موضوعاتی است که عنوان «وحدت غیرممکن» را برای این ائتلاف مناسب می‌کند.

حال باید دید با توجه به نگرش های متفاوت در میان طیف اصلاحات، مجمع روحانیون مبارز می‌تواند از میان این چند دستگی، راه بهارستان را پیش بگیرد یا دوباره باید منتظر ناکامی جدی برای آن بود.