رئیس هیأت مدیره گوگل:
ایرانی‌ها به دلایلی که ما نمی‌فهمیم در جنگ سایبری بسیار با استعداد هستند
پیامهای نگران کننده برای آمریکا و متحدانش درباره موفقیت های ایران از چند سال پیش واصل می شود.
پایگاه خبری تحلیلی روس "ایران رو" گزارشی را به قلم "نیکولای ایگوروف"
درباره سرنگونی پهپاد اسرائیلی در ایران منتشر کرده است که در ادامه
می‌آید:
به گزارش شیرازه به نقل از تسنیم؛ پهپاد اسراییلی که روز یکشنبه بر فراز واحد هسته ای ایرانی در شهر نطنز سرنگون شد، نمونه بارز آن است که جمهوری اسلامی ایران بر خلاف اظهارات صلح جویانه سیاستمداران غربی، همچنان هدف عملیات جاسوسی و تخریبی باقی مانده است. درعین حال، پهپاد «هرمس» که سرنگون شد، استدلال قانع کننده ای به نفع بی اساس بودن حد اقل دو افسانه درباره عقب ماندگی فنی ایران و تفوق نظامی و فناوری اسراییل می باشد.
پدافند هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که مسئول حفاظت از تأسیسات راهبردی است که از جمله با برنامه های موشکی و هسته ای جمهوری اسلامی ایران ارتباط دارند، این دفعه بر خلاف حادثه سال ۲۰۱۱ با پهپاد آمریکایی، برای به زمین نشاندن پهپاد اسراییلی تلاش خاصی به عمل نیاورد. رادار ها بعد از کشف ورود «هرمس» به ناحیه نطنز (واقع در ۲۴۰ کیلومتری جنوب تهران) به دسته توپخانه مشخصات هدف را مخابره کرده و توپخانه کار خود را به بهترین وجه انجام داد و محصول فناوری های بالای صنایع نظامی اسراییل را با اولین موشک زمین به هوای ساخت ایران سرنگون نمود.
سردار رمضان شریف رئیس اداره روابط عمومی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ضمن اعلام این خبر خاطرنشان کرد که برخی قطعات پهپاد سرنگون شده در محل سقوط آن سالم مانده است و اینکه متخصصین ایرانی هم اکنون مشغول مطالعه دقیق این قطعات هستند. به گزارش مطبوعات خارجی، «هرمس ۴۵۰»، هواپیمای چندین منظوره اکتشافی است که توسط شرکت اسراییلی Silver Arrow تابع شرکت Elbit Systems طراحی شد. پرواز اول آن در سال ۱۹۹۴ به عمل آمد. بهای این سامانه همراه با پایگاه زمینی، حدود ۱۰ میلیون دلار است و قیمت خود پهپاد معادل ۲ میلیون دلار تخمین زده می شود.
البته بهتر است که مشخصات فنی و تاکتیکی را برای کارشناسان امر بگذاریم. در قضیه سرنگونی این پهپاد چند نکته جالب وجود دارد که بعضی جوانب قضیه را مورد تأکید قرار داده و باعث بازنگری در این حادثه می شود. اولاً، بنا به بعضی اطلاعات، این پهپاد قادر به حمل موشک های هوا به زمین است که اسراییلی ها تا کنون از آن برای ترور «نقطه ای» رهبران حماس فلسطینی و ضربات به زیرساخت نظامی حزب الله لبنان استفاده کرده اند. ثانیاً، یک ویژگی جالب «هرمس» آن است که این پهپاد تنها در صورتی کاملاً مؤثر است که طرف مقابل از وسایل پدافند هوایی برخوردار نباشد. به گفته متخصصین، این «سامانه منطقه مشخص است زیرا حوزه کاربرد آن محدود است و مستلزم آسمان صاف و فقدان مقابله است».
اعزام هرمس به ایران چیزی جز حماقت محض نبود
هیچ احتیاج خاصی به اجرای پرواز شناسایی در ناحیه نطنز وجود نداشت. این منطقه که محل استقرار یکی از تأسیسات کلیدی برنامه هسته ای ایران است، به معنی واقعی کلمه توسط ناظران خارجی و ماهواره های جاسوسی مطالعه شده است. اگر تمام پولی که آمریکا، اسراییل و متحدان آنها بابت عملیات شناسایی در این منطقه خرج کرده اند، در آباد کردن این منطقه بیابانی سرمایه گذاری شده بود، امکان مجهز کردن یک واحد شکوفا با فواره ها و گلزارها وجود داشت. از سوی دیگر، سامانه پدافند هوایی ایران را به هیچ عنوان نمی توان ضعیف دانست. ایرانیان که نتوانستند سامانه های روسی اس-۳۰۰ را دریافت کنند، دستخوش یأس و نومیدی نشده بلکه برای ایجاد پدافند هوایی چندین سطحی با اتکا بر امکانات داخلی خود تلاش ها و پول قابل توجهی مبذول داشتند. با عنایت به این واقعیت که اسراییل از وجود پدافند هوایی ایران اطلاع کامل دارد، اعزام « پهپاد آسمان صاف» به منطقه ای که پدافند هوایی آن از مناطق دیگر تراکم بیشتری دارد، در وهله اول چیزی جز حماقت محض نیست.
نظامیان و مسئولین اطلاعاتی اسراییل را می توان بر حق به گناهان مختلف متهم کرد ولی آنها تا کنون به حماقت چندانی شهرت نیافته اند. لذا قضیه «هرمس» فقط بدان معناست که نظریه وارد کردن ضربات گسترده به تأسیسات راهبردی ایران به وسیله «دسته های پهپادها» (به گفته یکی از متخصصین نظامی اسراییلی) توسط ریاست نظامی و سیاسی اسراییل از دستور روز حذف نشده بلکه همچنان در چارچوب عملیات مشخص تمرین می گردد. این گونه پروازهای محکوم به شکست پهپاد ها هم جزء این تمرینات می باشد.
محاسبات اسراییلی در زمینه ادامه تمرین دکترین مذکور، بر پایمال کردن اصول و پررویی محض استوار است: روابط با تهران نمی تواند تیره تر از حالا شود و این حادثه چیزی را تغییر نمی دهد ولی اطلاعات لازم در باره سامانه پدافند هوایی ایران به دست می آید. اوضاع بین المللی هم برای این عملیات مساعد است: در حالی که رسانه‌های گروهی غربی مشغول تشدید غوغای خبری پیرامون صف اتومبیل های حامل کمکهای انسانی روسی به اوکراین بود و سیاستمداران غربی تا موقعی لحظه شماری می کردند که آدم کشان نیروهای ویژه روسی که لای دیوارهای دوجداره کامیون ها پنهان شده بودند، به زمین بپرند، تل اویو عملیات تحریک آمیز جدید خود را به عمل آورد. او به مجازات نشدن اعتقاد کامل داشت. نقض حقوق بین الملل، تجاوز به حریم هوایی کشور مستقل خارجی چه اهمیتی دارد در حالی که اسراییل مدتی قبل از آن مطابق با سنت های دسته های ویژه نازی های آلمانی به نوار غزه حمله سرکوب گرانه ای کرده و در ازای قتل غیر نظامیان فقط با نکوهش اخلاقی از سوی افکار عمومی جهان روبرو شد.
وزارت امور خارجه ایران تا کنون اعلام کرده است که از تخلف فاحش تل اویو از حقوق بین الملل و حق حاکمیت ایران به سازمان ملل و دادگاه بین المللی شکایت خواهد کرد. شخصیت های رسمی اسراییل حتی تفسیر این موضوع را برای خود کسر شأن دانستند زیرا نیک می فهمند که ایالات متحده در سازمان ملل از آنها پشتیبانی خواهد کرد و اینکه دادرسی در دادگاه بین المللی کاری طولانی با فرجام غیر قابل پیش بینی است زیرا برای سیاستمداران و قضات غربی اصل «اسراییل همیشه حق دارد» نه تنها موضوع پرستش بلکه شرط ترفیع رتبه در محیط خدمت است.
تهران به شیوه پاسخ‌های نامتقارن به تهدیدهای جنگی غرب مسلط شده است
تهران مدت‌هاست که در این مورد خیال های واهی ندارد و امیدوار نیست که به اصطلاح «جامعه بین المللی» به نحوی دست اسراییل را کوتاه کرده و جلوی رفتار تجاوزکارانه و گستاخانه شاهین های تل اویو را بگیرد. در جهان تک قطبی حقوق بین الملل بر اساس اصل «حق با کسی است که حقوق بیشتری دارد» یا به عبارت دقیق تر، حق با کسی است که از چماق نظامی – سیاسی بزرگتر و حامیان قلدرتر در سازمان های بین المللی برخوردار است، تنظیم می شود. ایران بر همین اساس به منظور دفاع از حق حاکمیت و امنیت ملی خود عمدتاً به توسعه امکانات دفاعی خود امید بسته است. تهران بر شیوه پاسخ های نامتقارن به تهدیدهای جنگی غرب مسلط شده است. این روش ها به لحاظ پولی برای آن به مراتب ارزان تر تمام می شود و کارآیی آن از فناوری های پیشرفته غربی کمتر نیست. نظریه آمریکایی – اسراییلی مبنی بر «دسته های پهپاد هایی» که به ایران ضربات وارد کنند، به چالش جدی برای امنیت جمهوری اسلامی ایران و تلاشهای دانشمندان ایرانی تبدیل شده است که زیر نظر سردار امیر علی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و مجتبی احمدی رئیس ستاد واحد سایبری سپاه که در سال گذشته جان باخت، کار می کنند.
پیامهای نگران کننده برای آمریکا و متحدانش درباره موفقیت های ایران در زمینه های مختلف فناوری های بالا از چند سال پیش واصل می شود. اواخر سال ۲۰۰۹ کشف ویدیوهای چندین ساعته استراق شده از پهپاد های آمریکایی در لپ تاپ های قیام کنندگان عراقی بازتاب وسیعی یافته بود. در همان سال منابع اروپایی از «کور شدن» ماهواره جاسوسی آمریکایی به وسیله اشعه لیزری از خاک ایران خبر دادند. در سال ۲۰۱۰ در پایگاه آمریکایی اداره پهپاد های جاسوسی در کشورهای خاورمیانه یک ویروس موسوم به «کی لوگر» کشف شد که همه موارد فشار دادن کلیدهای کیبورد را ضبط می کرد. همانطور که انتظار می رفت، فرماندهان نیروی هوایی آمریکا اعلام کردند که ویروس رایانه ای نتوانست سامانه اداره هواپیماها را مورد حمله قرار دهد. ولی بزودی معلوم شد که این عملیات ارتش سایبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود. در نتیجه این عملیات در سال ۲۰۱۱ در تهران نمایشگاهی برای خبرنگاران برپا شد که به حاضرین در آن هفت پهپاد جاسوسی آمریکایی (۳) و اسراییلی (۴) را که طرف ایرانی به دست آورده بود، نشان دادند.
ایرانیان به دلایلی که ما نمی‌فهمیم، در جنگ سایبری بسیار با استعداد هستند
رسانه‌های گروهی و «کارشناسان متخصص» غربی به منظور دست کم گرفتن موفقیت های آشکار جمهوری اسلامی، یک کارزار تبلیغاتی کامل راه انداخته و ادعا نمودند که هر چیزی که ایرانیان می گویند و نشان می دهند، ادعاهای جعلی است و اینکه هواپیما های مذکور چیزی جز مدل های چوبی نیستند، در حالی که ایران هرگز نمی توانست بر فناوری های اینقدر پیچیده مسلط شود. اریک اشمیت متخصص معتبر و رئیس هیأت مدیره شرکت «گوگل» دور این بحث خط کشید و در مصاحبه با شبکه CNN رک و راست اظهار داشت: « ایرانیان به دلایلی که ما به طور کامل نمی فهمیم، در جنگ سایبری بسیار با استعداد هستند». و اما سردار امیر علی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در فوق ذکر شد، ضمن اشاره به سرنگونی «هرمس ۴۵۰» در ناحیه نطنز اظهار داشت: «ما حق دادن هر جواب به تحریکات و از جمله مسلح کردن فلسطینی ها در اراضی اشغالی را برای خود محفوظ می کنیم». باید با شدت تمام با پررویی و سیاست تجاوزکارانه اسراییل برخورد کرد.
اسرائیل صلح را قبول کردن بی‌چون و چرای خواستهای خودش می‌داند
نادیده گرفتن کامل موازین حقوق بین الملل که اسراییل در حق ایران و کشورهای دیگر از خود نشان می دهد، فقط یک منشأ دارد و آن رژیم عدم مجازات تل آویو است که برای آن توسط حامیان بین المللی و لابی نیرومند اسراییلی در واشنگتن، بروکسل و حتی در مسکو ایجاد شده است: «غرب کارهای اسراییل را می پوشاند و دیگران صدایشان در نمی آید». بی بی نتانیاهوی «لجام گسیخته» ادعا می کند که اسراییل فقط صلح می خواهد. مسأله این است که صلح به تعبیر اسراییلی به معنی قبول کامل و بی چون و چرای خواست های اسراییل توسط دیگران است. تحریکات، جاسوسی و عملیات تخریبی از مدت ها پیش به تنها ابزار تل اویو برای دستیابی به این هدف تبدیل شده است.
به گزارش شیرازه به نقل از تسنیم؛ پهپاد اسراییلی که روز یکشنبه بر فراز واحد هسته ای ایرانی در شهر نطنز سرنگون شد، نمونه بارز آن است که جمهوری اسلامی ایران بر خلاف اظهارات صلح جویانه سیاستمداران غربی، همچنان هدف عملیات جاسوسی و تخریبی باقی مانده است. درعین حال، پهپاد «هرمس» که سرنگون شد، استدلال قانع کننده ای به نفع بی اساس بودن حد اقل دو افسانه درباره عقب ماندگی فنی ایران و تفوق نظامی و فناوری اسراییل می باشد.
پدافند هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که مسئول حفاظت از تأسیسات راهبردی است که از جمله با برنامه های موشکی و هسته ای جمهوری اسلامی ایران ارتباط دارند، این دفعه بر خلاف حادثه سال ۲۰۱۱ با پهپاد آمریکایی، برای به زمین نشاندن پهپاد اسراییلی تلاش خاصی به عمل نیاورد. رادار ها بعد از کشف ورود «هرمس» به ناحیه نطنز (واقع در ۲۴۰ کیلومتری جنوب تهران) به دسته توپخانه مشخصات هدف را مخابره کرده و توپخانه کار خود را به بهترین وجه انجام داد و محصول فناوری های بالای صنایع نظامی اسراییل را با اولین موشک زمین به هوای ساخت ایران سرنگون نمود.
سردار رمضان شریف رئیس اداره روابط عمومی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ضمن اعلام این خبر خاطرنشان کرد که برخی قطعات پهپاد سرنگون شده در محل سقوط آن سالم مانده است و اینکه متخصصین ایرانی هم اکنون مشغول مطالعه دقیق این قطعات هستند. به گزارش مطبوعات خارجی، «هرمس ۴۵۰»، هواپیمای چندین منظوره اکتشافی است که توسط شرکت اسراییلی Silver Arrow تابع شرکت Elbit Systems طراحی شد. پرواز اول آن در سال ۱۹۹۴ به عمل آمد. بهای این سامانه همراه با پایگاه زمینی، حدود ۱۰ میلیون دلار است و قیمت خود پهپاد معادل ۲ میلیون دلار تخمین زده می شود.
البته بهتر است که مشخصات فنی و تاکتیکی را برای کارشناسان امر بگذاریم. در قضیه سرنگونی این پهپاد چند نکته جالب وجود دارد که بعضی جوانب قضیه را مورد تأکید قرار داده و باعث بازنگری در این حادثه می شود. اولاً، بنا به بعضی اطلاعات، این پهپاد قادر به حمل موشک های هوا به زمین است که اسراییلی ها تا کنون از آن برای ترور «نقطه ای» رهبران حماس فلسطینی و ضربات به زیرساخت نظامی حزب الله لبنان استفاده کرده اند. ثانیاً، یک ویژگی جالب «هرمس» آن است که این پهپاد تنها در صورتی کاملاً مؤثر است که طرف مقابل از وسایل پدافند هوایی برخوردار نباشد. به گفته متخصصین، این «سامانه منطقه مشخص است زیرا حوزه کاربرد آن محدود است و مستلزم آسمان صاف و فقدان مقابله است».
اعزام هرمس به ایران چیزی جز حماقت محض نبود
هیچ احتیاج خاصی به اجرای پرواز شناسایی در ناحیه نطنز وجود نداشت. این منطقه که محل استقرار یکی از تأسیسات کلیدی برنامه هسته ای ایران است، به معنی واقعی کلمه توسط ناظران خارجی و ماهواره های جاسوسی مطالعه شده است. اگر تمام پولی که آمریکا، اسراییل و متحدان آنها بابت عملیات شناسایی در این منطقه خرج کرده اند، در آباد کردن این منطقه بیابانی سرمایه گذاری شده بود، امکان مجهز کردن یک واحد شکوفا با فواره ها و گلزارها وجود داشت. از سوی دیگر، سامانه پدافند هوایی ایران را به هیچ عنوان نمی توان ضعیف دانست. ایرانیان که نتوانستند سامانه های روسی اس-۳۰۰ را دریافت کنند، دستخوش یأس و نومیدی نشده بلکه برای ایجاد پدافند هوایی چندین سطحی با اتکا بر امکانات داخلی خود تلاش ها و پول قابل توجهی مبذول داشتند. با عنایت به این واقعیت که اسراییل از وجود پدافند هوایی ایران اطلاع کامل دارد، اعزام « پهپاد آسمان صاف» به منطقه ای که پدافند هوایی آن از مناطق دیگر تراکم بیشتری دارد، در وهله اول چیزی جز حماقت محض نیست.
نظامیان و مسئولین اطلاعاتی اسراییل را می توان بر حق به گناهان مختلف متهم کرد ولی آنها تا کنون به حماقت چندانی شهرت نیافته اند. لذا قضیه «هرمس» فقط بدان معناست که نظریه وارد کردن ضربات گسترده به تأسیسات راهبردی ایران به وسیله «دسته های پهپادها» (به گفته یکی از متخصصین نظامی اسراییلی) توسط ریاست نظامی و سیاسی اسراییل از دستور روز حذف نشده بلکه همچنان در چارچوب عملیات مشخص تمرین می گردد. این گونه پروازهای محکوم به شکست پهپاد ها هم جزء این تمرینات می باشد.
محاسبات اسراییلی در زمینه ادامه تمرین دکترین مذکور، بر پایمال کردن اصول و پررویی محض استوار است: روابط با تهران نمی تواند تیره تر از حالا شود و این حادثه چیزی را تغییر نمی دهد ولی اطلاعات لازم در باره سامانه پدافند هوایی ایران به دست می آید. اوضاع بین المللی هم برای این عملیات مساعد است: در حالی که رسانه‌های گروهی غربی مشغول تشدید غوغای خبری پیرامون صف اتومبیل های حامل کمکهای انسانی روسی به اوکراین بود و سیاستمداران غربی تا موقعی لحظه شماری می کردند که آدم کشان نیروهای ویژه روسی که لای دیوارهای دوجداره کامیون ها پنهان شده بودند، به زمین بپرند، تل اویو عملیات تحریک آمیز جدید خود را به عمل آورد. او به مجازات نشدن اعتقاد کامل داشت. نقض حقوق بین الملل، تجاوز به حریم هوایی کشور مستقل خارجی چه اهمیتی دارد در حالی که اسراییل مدتی قبل از آن مطابق با سنت های دسته های ویژه نازی های آلمانی به نوار غزه حمله سرکوب گرانه ای کرده و در ازای قتل غیر نظامیان فقط با نکوهش اخلاقی از سوی افکار عمومی جهان روبرو شد.
وزارت امور خارجه ایران تا کنون اعلام کرده است که از تخلف فاحش تل اویو از حقوق بین الملل و حق حاکمیت ایران به سازمان ملل و دادگاه بین المللی شکایت خواهد کرد. شخصیت های رسمی اسراییل حتی تفسیر این موضوع را برای خود کسر شأن دانستند زیرا نیک می فهمند که ایالات متحده در سازمان ملل از آنها پشتیبانی خواهد کرد و اینکه دادرسی در دادگاه بین المللی کاری طولانی با فرجام غیر قابل پیش بینی است زیرا برای سیاستمداران و قضات غربی اصل «اسراییل همیشه حق دارد» نه تنها موضوع پرستش بلکه شرط ترفیع رتبه در محیط خدمت است.
تهران به شیوه پاسخ‌های نامتقارن به تهدیدهای جنگی غرب مسلط شده است
تهران مدت‌هاست که در این مورد خیال های واهی ندارد و امیدوار نیست که به اصطلاح «جامعه بین المللی» به نحوی دست اسراییل را کوتاه کرده و جلوی رفتار تجاوزکارانه و گستاخانه شاهین های تل اویو را بگیرد. در جهان تک قطبی حقوق بین الملل بر اساس اصل «حق با کسی است که حقوق بیشتری دارد» یا به عبارت دقیق تر، حق با کسی است که از چماق نظامی – سیاسی بزرگتر و حامیان قلدرتر در سازمان های بین المللی برخوردار است، تنظیم می شود. ایران بر همین اساس به منظور دفاع از حق حاکمیت و امنیت ملی خود عمدتاً به توسعه امکانات دفاعی خود امید بسته است. تهران بر شیوه پاسخ های نامتقارن به تهدیدهای جنگی غرب مسلط شده است. این روش ها به لحاظ پولی برای آن به مراتب ارزان تر تمام می شود و کارآیی آن از فناوری های پیشرفته غربی کمتر نیست. نظریه آمریکایی – اسراییلی مبنی بر «دسته های پهپاد هایی» که به ایران ضربات وارد کنند، به چالش جدی برای امنیت جمهوری اسلامی ایران و تلاشهای دانشمندان ایرانی تبدیل شده است که زیر نظر سردار امیر علی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و مجتبی احمدی رئیس ستاد واحد سایبری سپاه که در سال گذشته جان باخت، کار می کنند.
پیامهای نگران کننده برای آمریکا و متحدانش درباره موفقیت های ایران در زمینه های مختلف فناوری های بالا از چند سال پیش واصل می شود. اواخر سال ۲۰۰۹ کشف ویدیوهای چندین ساعته استراق شده از پهپاد های آمریکایی در لپ تاپ های قیام کنندگان عراقی بازتاب وسیعی یافته بود. در همان سال منابع اروپایی از «کور شدن» ماهواره جاسوسی آمریکایی به وسیله اشعه لیزری از خاک ایران خبر دادند. در سال ۲۰۱۰ در پایگاه آمریکایی اداره پهپاد های جاسوسی در کشورهای خاورمیانه یک ویروس موسوم به «کی لوگر» کشف شد که همه موارد فشار دادن کلیدهای کیبورد را ضبط می کرد. همانطور که انتظار می رفت، فرماندهان نیروی هوایی آمریکا اعلام کردند که ویروس رایانه ای نتوانست سامانه اداره هواپیماها را مورد حمله قرار دهد. ولی بزودی معلوم شد که این عملیات ارتش سایبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود. در نتیجه این عملیات در سال ۲۰۱۱ در تهران نمایشگاهی برای خبرنگاران برپا شد که به حاضرین در آن هفت پهپاد جاسوسی آمریکایی (۳) و اسراییلی (۴) را که طرف ایرانی به دست آورده بود، نشان دادند.
ایرانیان به دلایلی که ما نمی‌فهمیم، در جنگ سایبری بسیار با استعداد هستند
رسانه‌های گروهی و «کارشناسان متخصص» غربی به منظور دست کم گرفتن موفقیت های آشکار جمهوری اسلامی، یک کارزار تبلیغاتی کامل راه انداخته و ادعا نمودند که هر چیزی که ایرانیان می گویند و نشان می دهند، ادعاهای جعلی است و اینکه هواپیما های مذکور چیزی جز مدل های چوبی نیستند، در حالی که ایران هرگز نمی توانست بر فناوری های اینقدر پیچیده مسلط شود. اریک اشمیت متخصص معتبر و رئیس هیأت مدیره شرکت «گوگل» دور این بحث خط کشید و در مصاحبه با شبکه CNN رک و راست اظهار داشت: « ایرانیان به دلایلی که ما به طور کامل نمی فهمیم، در جنگ سایبری بسیار با استعداد هستند». و اما سردار امیر علی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در فوق ذکر شد، ضمن اشاره به سرنگونی «هرمس ۴۵۰» در ناحیه نطنز اظهار داشت: «ما حق دادن هر جواب به تحریکات و از جمله مسلح کردن فلسطینی ها در اراضی اشغالی را برای خود محفوظ می کنیم». باید با شدت تمام با پررویی و سیاست تجاوزکارانه اسراییل برخورد کرد.
اسرائیل صلح را قبول کردن بی‌چون و چرای خواستهای خودش می‌داند
نادیده گرفتن کامل موازین حقوق بین الملل که اسراییل در حق ایران و کشورهای دیگر از خود نشان می دهد، فقط یک منشأ دارد و آن رژیم عدم مجازات تل آویو است که برای آن توسط حامیان بین المللی و لابی نیرومند اسراییلی در واشنگتن، بروکسل و حتی در مسکو ایجاد شده است: «غرب کارهای اسراییل را می پوشاند و دیگران صدایشان در نمی آید». بی بی نتانیاهوی «لجام گسیخته» ادعا می کند که اسراییل فقط صلح می خواهد. مسأله این است که صلح به تعبیر اسراییلی به معنی قبول کامل و بی چون و چرای خواست های اسراییل توسط دیگران است. تحریکات، جاسوسی و عملیات تخریبی از مدت ها پیش به تنها ابزار تل اویو برای دستیابی به این هدف تبدیل شده است.
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
کاظم
پنجشنبه ۰۶ شهريور ۱۳۹۳
بروقوی شو اگرراحت جهان طلبی-که درنظام طبیعت ضعیف پامال است.
پاسخ
