به گزارش شیرازه به نقل از مار گون  بارسیدن ماه مهر؛ تب خرید نوشت افزارهای گوناگون بالا می‌گیرد و نام برندهای مختلف لوازم التحریر با فهرستی بلند بالا از کیف و دفتر و مداد و خودکار  برای چند ماهی در روغن افتاده و حسابی جنس می‌فروشند به خلق الله.

این روال، روال همیشگی مردم ما است تا که بچه ها را راهی مدرسه کنند؛ اما از یکی دو سال قبل یک تغییر جدی و جالب در روند خرید لوازم التحریر شکل گرفت و موج بزرگی از تولید نوشت افزارهای ایرانی سراسر کشور را فرا گرفت.

طراحی تعداد زیادی دفتر، دفترچه، خط کش، کیف و جامدادی با طرح های ایرانی – اسلامی طی چند ماه و رونمایی از اولین نسل این محصولات وطنی، اتفاقی بود که گر چه خیلی دیر رخ داد اما باید آن را به فال نیک گرفت؛ باید این گام ها را برنامه ریزی شده برداشت نه واکنشی گذرا و هیجانی به خلا موجود.

نگاه به اقتصاد فرهنگ و صنایع فرهنگی راهی است که ما را در پیشبرد تلاش های اخیر کمک خواهد کرد، در اقدامات اخیر بخش خصوصی شانه به شانه بخش های وابسته به دولت حرکت کرده اند و این موردی است که می تواند رقابت بازار را بهبود بخشد و کیفیت را ارتقا دهد.

بازار فعلی در این رقابت نیازمند است تا به کمیت، کیفیت، سیستم توزیع، قیمت، طرح و محتوای محصولات نظر داشته باشد، با ارائه راهکار در مقابل هجمه فرهنگی باید برای مقابله با حملات فرهنگی دشمن به سراغ متفکران انقلابی داخل برویم و هنر خلاق این متفکران را پیاده سازی کنیم ، اما متاسفانه زمینه حمایت از گرافیست ها، برنامه نویسان، نویسنده های انقلابی متعهد وجود ندارد و همین امر موجب میشود که شکست خورده تبلیغات دشمن  باشیم.

با مقایسه جنگ نرم و سخت؛ در  جنگ نرم برخلاف جنگ سرد باید مهاجم و پیش قدم بود و در صف اول هجمه باشیم و محتوای انقلابی را صادر کنیم، برای مقابله با چنین حملات فرهنگی؛ رشد، آگاهی و بصیرت افزایی در چند حوزه لازم است ازجمله؛ آموزش و پرورش ، رشد حلقه های صالحین، والدین، رسانه ملی و موارد این چنینی از طرفی هم دولت با فراهم کردن زمینه رقابتی تولیدات خوب، با محصولات وارداتی، رقابت و مقابله کند و از طرفی هم دستگاه های نظارتی باید بر بازار کنترل داشته باشند و از ارائه محصولات غربی و با سبک زندگی غیر اسلامی ممانعت کنند.
 

با ایمن سازی فکری مناسب بر روی کودکان، آنان را می توان از حملات فرهنگی دشمن نجات داد و در مدارس با بیان کودکانه و قابل هضم؛ میل و رغبت کودکان را از خریدن محصولات غربی کمرنگ کرد.

شاید پیش از ورود محصولات ایرانی  و اسلامی به بازار، این نهادهای فرهنگی ما هستند که نیازمند عملکردی گسترده و هماهنگ هستند، نیاز است که رسانه های ما با نگاه بومی و در جهت ترویج ارزش های ملی و دینی، کاراکترهای محبوب و تاثیر گذار تولید کنند تا خوراکی شوند برای تولید محصولات و اقلام فرهنگی، و ذائقه کودکان را در خرید لوازم التحریر و سایر کالاهای مورد استفاده آنان به سمتی غیر از فضای حاضر و بومی تغییر دهند.

بعد از لوازم التحریر، کیف، پوشاک، کتاب های داستان، انیمیشن و بازی های رایانه ای نیز هر کدام پتانسیلی اند که باید با توجه به درجه اهمیت آنها با نگاه بومی به سراغشان رفت.