به گزارش شیرازه، درختان کهنسال گاها بعنوان یک سند و شناسنامه ارزشمند برای یک محل و شهر و منطقه بحساب می آید که نشان از قدمت آن محل می باشد و وجود درختان کهنسال گوناگون در شهرستان بوانات نشان از قدمت و پیشینه تاریخی این شهرستان می باشد.

درخت بید کهنسالی که بیش از چند صد سال عمر داشته و در دهنه قنات روستای مهدی آباد شهرستان بوانات عمری می زیسته،  در سالیان دراز عمر خود پذیرای تن خسته بسیاری از مردم این روستا و خصوصا کشاورزان طی قرن ها بوده است امروز از ان تنها مشتی ریشه و گل مانده است.

دهیاری روستای مهدی آباد برای اجرای طرح بهسازی روستا این درخت کهنسال را از ریشه بدر آورده تا راه را برای مردم همراه کند اما این کار بیش از همه خشم مردم را برانگیخته است. اگر این درخت بید زیبا وسط خیابان و در کنار قنات مانده بود کجای قانون راهنمایی و رانندگی و آمد و شد و ترافیک را برهم می ریخت.؟؟؟

اگر این درخت و دیگر درختان کهنسال شهرستان بوانات در فهرست ثبت ملی رسیده بود قطعا این میراث گرانبها ماندگار خواهد شد.

قطع درخت بید روستای مهدی آباد زنگ خطری است برای دیگر درختان کهنسال شهرستان چون چنار محمد حنفیه، چنار امامزاده بزم، گردوهای قدیمی سوریان، سرو روستای محله اکبری، سرو روستای منج و... که اگر میراث فرهنگی بهوش نباشد و مراقب نباشد دیگر درختان نیز شاید به سرنوشت این درخت درایند.

این مساله آنقدر روح وران مردم این روستا را برهم ریخت که مصطفی محمدی شاعر خوش ذوق شعری در همین راستا سروده که در ذیل آمده است:

چرا افتاده بید مهدی آباد.؟                  در این ماه صفر ای داد و بیداد

به قرنی آبروی خاکمان بود                   نمادی از نژاد پاکمان بود

درختانی چنین حکم شهیدند                که نامردانه پایش را بریدند

یقین در چشمشان خار و نمک بود          همو که سایه اش خیلی خنک بود

چنین بیدی که پیری بی خطر بود            بگو آیا سزاوار تبر بود.؟

درختی بی ثمر بی غل و غش بود           دو چشمانش بدست صاحبش بود

که نگذارد کس آزارش رساند                 تبر را با لودر پایش کشاند

که گر این روزگار بی کس شود کس        به خاکش افکند نامرد نا کس

منبع:  حرف رسا