به گزارش شیرازه به نقل از فارس، با وجود بحران‌های مالی که گریبان‌گیر اکثر کشورهای جهان است باشگاه‌های بزرگ فوتبال همچنان سودآور و دارای تراز مالی بالا هستند.

این در حالی است که باشگاه‌های فوتبال در ایران هنوز درگیر مشکلات مالی شدید هستند و نتوانسته‌اند از ظرفیت‌های فوتبال کشورمان بهره گیرند و از صنعت فوتبال دور مانده‌اند.

راه‌های کسب درآمد در فوتبال پیشرفته دنیا حق پخش تلویزیونی و رادیویی بازی‌ها، نقل و انتقال بازیکنان و حامیان مالی را شامل می‌شود.

همچنین باشگاه‌های بزرگ اروپایی از محل فروش بلیت بازی‌ها و تورهای بازدید از ورزشگاه در کنار فروش محصولات فرهنگی ورزشی سالانه مبالغ بسیاری به جیب می‌زنند.

بر اساس گزارش فوریه سال 2012 گروه تجارت و ورزش فوتبال اروپا باشگاه رئال مادرید اسپانیا با 500 میلیون یورو درآمد سالانه، پردرآمدترین باشگاه فوتبال جهان است.

این باشگاه پرافتخار اسپانیایی سالانه از حق پخش تلویزیونی بازی‌هایش 183 میلیون یورو درآمدزایی می‌کند به طوری که در پنج سال گذشته بیشترین درآمدزایی را از حق پخش داشته است.

حامیان مالی بزرگ بخشی دیگر از منابع درآمدی این باشگاه هستند و بر طبق گزارش مالی سالانه، باشگاه رئال در سال 2011، 173 میلیون یورو از قرارداردهای مالی و تبلیغات اسپانسر بر روی پیراهن سود برده است.

همچنین شرکت تجاری حامی رئال سالانه 20 میلیون یورو برای درج نام تجاری شرکت بر روی پیراهن می‌پردازد.‌

ورزشگاه اختصاصی سانتیاگوبرنابئو دیگر راه کسب درآمد باشگاه رئال مادرید است و به طور متوسط در سال 66 هزار تماشاگر از بازی‌های خانگی رئال در لیگ اسپانیا، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا دیدن کرده که درآمد 128 میلیون یورویی را نصیب باشگاه می‌کنند.

فروش پیراهن و محصولات فرهنگی ورزشی باشگاه یکی دیگر از راه‌های درآمدزایی در فوتبال روز دنیا است.

پیراهن باشگاه رئال مادرید با داشتن 300 میلیون هوادار در سراسر جهان پرفروش‌ترین پیراهن ورزشی است که درآمد 100 میلیون یورویی را عاید این تیم می‌کند.

با مقایسه‌ای کوتاه بین فوتبال ایران و فوتبال روز دنیا متوجه می‌شویم که فوتبال کشورمان از صنعت فوتبال دنیا بسیار عقب مانده که یک تهدید بزرگ برای فوتبال باشگاهی است.

بر طبق اساسنامه فیفا و قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا از سال 2015 باشگاه‌های فوتبال حرفه‌ای بر اساس مالکیت خصوصی، حق پخش تلویزیونی، تراز مالی شفاف، حامیان و اسپانسر مالی و ورزشگاه‌های اختصاصی مجهز امتیازبندی می‌شوند که زنگ خطر برای باشگاه‌های ایرانی از هم‌اکنون به صدا درآمده است.

باشگاه‌های فوتبال ایران با اینکه نام حرفه‌ای به خود گرفته‌اند اما در عمل به همان شکل سنتی و قدیم اداره می‌شوند و همچنان به دولت و بودجه بیت‌المال وصل هستند.

بر طبق مقررات اصل 44 قانون اساسی که به خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی در ایران می‌پردازد، باشگاه‌ها نیز باید به بخش خصوصی واگذار شوند و بخش دولتی فقط به عنوان یک ناظر عمل کند.

باشگاه‌های بزرگ فوتبال کشورمان با داشتن هواداران بی‌شمار و علاقمند، به دلیل نداشتن زمین اختصاصی و کیفیت فنی بالا در بازی‌ها در جذب تماشاگران نیز ناکام بوده‌اند.

باشگاه‌های فوتبال ایران از محل درآمدهای حق پخش تلویزیونی و حامیان مالی نیز بهره‌ای نبرده‌اند که موجب مشکلات بزرگ مالی تیم‌های فوتبال شده است.

باشگاه‌های کشورمان در سال‌های اخیر از نقل و انتقال بازیکنان به خارج از کشور نیز سودی نبرده‌اند که می‌تواند دلایلی مانند کیفیت پایین لیگ برتر، عدم ارتباط مناسب با باشگاه‌های دنیا و عدم حضور مدیر برنامه قوی در فوتبال ایران باشد.

به هر حال لیگ برتر فوتبال ایران با حضور 18 تیم می‌تواند قابلیت‌ها و توانمندی‌های بیشتری در عرصه فوتبال آسیا و دنیا داشته باشد که عدم وجود مدیران با دانش و تجربه بین‌المللی، باشگاه‌ها را به این وضع بیمارگونه مبتلا کرده است.

خصوصی‌سازی باشگاه‌ها می‌تواند عامل مهم نجات‌بخش وضع فعلی باشد که باشگاه‌های معدودی مانند فولاد سپاهان اصفهان و فولاد خوزستان، گام‌های نخستین را به سوی خصوصی‌شدن برداشته‌اند که انتظار می‌رود باشگاه‌های دیگر کشور سریع‌تر به بخش خصوصی واگذار شوند و فوتبال باشگاهی ایران نیز به صنعت فوتبال دنیا بپیوندد.

/ک