شعر: «مادر» فرشته ی زیبای خانه
غزلی برای فرشته های روی زمین ـ مادران
مادر، دلیل یک غزل بی بهانه است
اصلا که نام او لغتی شاعرانه است
در گوش من صدای لا لا لا لا لای او
اجرای سمفونیک شبی عاشقانه است
با تارهای حنجره اش عشق میزند
لا لایی شبانه ی او، یک ترانه است
زیباترین ترانه که چون او نظیر نیست
زیباترین ترانه که در این کرانه است
حوریه و ملائک زیبا ... همه کنار
مادر فقط فرشته ی زیبای خانه است
-------------------------------------------
چارپاره ای نثار زینت کل دنیا "حضرت زهرا (س)"
تحویل بهار، با تو چون زیبا شد
ماهی غزل مسافر دریا شد
پیچیده به دشت، عطر و بویی از یاس
این باغ که مرده بود باز احیا شد
تا دست کشید با نوازش بر دشت
رویید شکوفه های زیبا در دشت
قحطی جهنمی از اینجا رفت و
مانند بهشت شد سراسر هر دشت
یک بارقه از امید در شب آمد
مهتاب ترین ترانه بر لب آمد
زیبا شده خانواده ی پیغمبر
مامان حسن، حسین و زینب آمد
چشمک زده هر ستاره ای در بالا
خواندند تورا ستاره ی در دنیا
مادر که تورا گرفت در آغوشش
وا شد به لبش غنچه ی خندان بابا
هجده گل یاس نذر شب بیداریت
نذر تو و آن طرز ولایت داریت
آموخت به ما فدای مولا باشیم
جانم همه نذر تو و آن بیماریت
در سینه ی من هنوز دردت برجاست
در هر دو جهان به فخر، عشقم زهراست
چون با تو شروع گشته این فروردین
سالی که نکوست، از بهارش پیداست
اسماعیل علیزاده-لامرد
