به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه به نقل از لامرود، یکی از مسائلی که باید رُک و پوست کنده با مسئولان عزیز شهرستان لامرد، در میان گذشت و با همدلی و هم زبانی برای آن راهکاری جستجو نمود، مسئله ای است به «عوارض» که به انگیزه های متفاوت از مردم گرفته شده اما متناسب با میزان اخذ عوارض، خدماتی به مردم ارائه نمی شود. مقاله حاضر به چند مورد از این گونه عوارض می پردازد:

1- عوارض لکه گیری خیابان (ترمیم معابر): بر اساس فرمولی که برای محاسبه عوارض لکه گیری یا همان ترمیم معابر وجود دارد و در شهرداری ها مورد استفاده  عملی قرار می گیرد، 15 درصد مساحت زمین مورد ساخت ضربدر قیمت منطقه بندی، به عنوان عوارض در هنگام گرفتن پروانه ساختمان از شهروندان اخذ می شود.
15% * مساحت زمین * قیمت منطقه بندی = عوارض ترمیم معابر 

بر اساس این از میانگین 50 تا 100 هزار تومان به عنوان عوارض ترمیم معابر در هنگام اخذ پروانه ساخت از مردم گرفته می شود. این در حالی است که چاله های کوچه ها و خیابان ها در نتیجه کند و کاو برای امور گاز رسانی، آبرسانی، توسعه مخابرات و امثال آن به حدّی زیاد است که تقریباً هیچ شهروندی از پیامدهای آن مصون و محفوظ نمانده است.

از یک سو این عوارض به قراری که عرض شد، از مردم گرفته می شود و از سوی دیگر ادارات آبفای شهری، مخابرات و اداره گاز موظفند برای لکه گیری مبالغی را به شهرداری پرداخت نمایند تا مجوز این کند و کاو به آنان داده شود. با این وصف شهرداری تخلّف می کند و علیرغم دریافت هزینه از مردم نسبت به لکه گیری خیابان و کوچه ها اقدام نمی کند و چه ادارات سه گانه نسبت به پرداخت هزینه به شهرداری کوتاهی می کنند، در هر دو صورت مردم بیچاره هیچ تقصیری ندارند و پولشان را زودتر از دریافت خدمت، پرداخته اند.

آنچه باقی مانده هم چاله هایی است که در خیابان و کوچه ها ایجاد شده و جلوبندی ماشین مردم را از بین می برد تا هزینه ای جدید به نام « هزینه اصلاح جلوبندی ماشین» نیز به آنان تحمیل کند.

نگارنده، در بعضی اخبار سایر  کشورها خوانده  و گاه دیده است که در برخی کشورهای اروپایی و حتی آسیایی، شب هنگام کار کابل کشی ، لوله گذاری انجام و تا قبل از ساعت اداری فردا، خیابان کاملاً ترمیم شده است. اگر بگویم وجدان کاری آنان بیش از ماست، شاید برخی ها بر من خُرده بگیرند. ولی اگر بگویم که باید در شهرداری و سایر ادارات مربوطه با روحیه جهادی کار انجام گیرد تا الگویی برای کشورهای دیگر شود، جای خرده گیری نیست.

 2- عوارض روشنایی معابر: علیرغم دریافت مبلغی از مردم تحت عنوان روشنایی معابر، متأسفانه برخی از معابر در شهر  و اغلب معابر در روستاها خاموش است. اگر چه در سالهای اخیر شاهد خیز بزرگی در این زمینه از سوی شورای اسلامی شهر و شهرداری با همکاری نماینده محترم مجلس و سایر اداراتی مانند فرمانداری بوده ایم و در نوع خود کار بزرگ و قابل تقدیری است، اما نباید از روشنایی معابر روستاها و برخی محلات شهر غافل ماند چه همه اینها عوارض روشنایی معابر را پرداخت می کنند و سابقاً مبلغ آن را در قبوض برق خود مشاهده می نمودند.

تصوّر کنید کوچه و خیابان با چاله و دست اندازهای زیاد و بدون روشنایی معابر. بنابراین باید تابلویی را نصب نماییم که عبور پیرمردان، پیرزنان و صاحبان عینک در هنگام شب ممنوع. البته یادمان باشد که لااقل بالای همین تابلو لامپی نصب و روشن کنیم تا پیام ما به اطلاع گروه هدف برسد!

3- آب بها به قمت تهران؛ آب چطور؟ در این که برخی هزینه های ما معادل تهران است اما خدمات کمتری دریافت می کنیم، مسئله خیلی واضح است. مسئله آن قدر بدیهی است که هیچ کس به فکر اصلاح آن بر نیامده است. واقعاً تفاوتی میان بهره مندی تهرانی ها از امکانات صدا و سیما با شهرستانی دور افتاده مانند لامرد نیست؟ همه کشور عوارضی یکسان می دهند، آیا خدمات دریافتی هم یکسان است؟

در موردآب هم قضیه همین است. ما ظاهراً در شهر لامرد همان آب بهایی را پرداخت می کنیم که تهرانی ها در آن شهر پرداخت می کنند امّا در مورد مقایسه کیفیت آب این شهر با آب تهران، بایدبه این شعر اکتفا نمود که :میان ماه من ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان است.

اگر چه در موارد دیگری مانند فضای سبز هم قضیه به همین شکل است، اما به دلیل پرهیز از طولانی شدن مطلب، از ذکر  تفصیل آن خودداری می کنیم .