در بحبوحه زندگی‌های صنعتی  امروزی و تنفس هوای خاکستری شهر‌نشینی، اهمیت فضای سبز و محیط‌زیست روز به روز بیشتر می‌شود. ترس از دست دادن اندک یادگارهای به جا مانده از نخلستان‌های جهرم این روزها در ابعاد وسیع‌تری حس می‌شود و جا دارد هر‌ کس به نوبه خود بکوشد تا رنگ سبزی بر چهره رنگ پریده شهر بپاشد.
 
آنچه همواره وظیفه اصلی مسئولان فضای سبز و محیط‌زیست به شمار می‌آید، حفظ و گسترش فضاهای سبز به‌عنوان ریه‌های تنفسی و یکی از بارزترین ارکان زیبا سازی شهر است.

میانگین سرانه فضای سبز در ایران برای هر نفر کمتر از 15 سانتی‌متر و در جهرم 8 سانتی‌متر است و توسعه فضای سبز به شکل‌های مختلف در قالب فضاهای محله‌ای، مناطق و فضاهای سبز خطی از وظایف مدیریت شهری جهرم است که باید برای دستیابی به آن قدم بردارد.

عوامل مختلفی از جمله آلودگی محیط، بیماری‌های قارچی و ویروسی، کرم چوب خوار، کرم سفید ریشه و سایر میکرو ارگانیسم‌ها می‌توانند به درخت آسیب‌های جدی وارد کنند و موجب پوسیدگی آن شوند اما کمبود آب کماکان مهم‌ترین علت تلفات گیاهی محسوب می‌شود، چرا که موجب تضعیف گیاه می‌شود و آن را مستعد سایر آسیب‌ها می‌کند. درختان با کمبود آب دچار مرگ تدریجی می‌شوند، مرگی که می‌تواند علائم ظاهری چندانی نشان ندهد و نیاز به بررسی کارشناسانه دقیق داشته باشد.

وضعیت فضای سبز عمومی شهر جهرم نسبت به استانداردهای جهانی مطلوب نیست لذا با توجه به کمبود منابع آب به منظور توسعه فضای سبز عمومی و رسیدن به استاندارد لازم است  از گونه‌های گیاهی کم ‌مصرف و با دید بصری مناسب در فضای سبز عمومی استفاده شود.

گرچه جهرم را به نخلستان‌های آن می‌شناسند اما این درخت بسیاری از موارد قطع و سقوط را از سال‌های گذشته به خود اختصاص داده است. به علت نیاز کم نخل به آب می‌توان از این درخت زیبا و تنومند در نقاط مختلف شهرستان استفاده کرد و «نهضت نخل‌کاری» را به یک فرهنگ و مطالبه تبدیل کرد.

عنوان «جنگل نخل» که در سال‌های نه چندان دور، آن را به جهرم نسبت می‌دادند نباید با نابودی نخلستان‌ها رو به فراموشی رود.