به گزارش شیرازه، مدتی است مهی سفید با بویی مشمئز کننده آسمان زرقان را فرا می گیرد.اینجا، در شهر زرقان، صبحها هوا تر و تازه نیست.

انگار که توفیقی اجباری باشد میان شیراز و زرقان، کوهی قرار گرفته که نمی گذارد آلودگی های انبوه صنایع مستقر در زرقان به سمت شیراز بیاید، برای همین آلودگی این صنایع برای شهر کوچک زرقان می ماند و مردم این شهر هم انگار دست شان به جایی بند نیست.

به طور قطع نمی توان گفت این مه از کدام کارخانه به هوا برخاسته ولی به نظر می رسد از یک کارخانه تولید مواد شیمیایی باشد.

آلودگی هوای منطقه  همواره ساکنان بومی این منطقه را آزار می دهد با این وضعی که دشت زرقان دارد توانایی زیستی خود را از دست می دهد.

زرقان همسایه پارک ملی بمو هم هست،آلودگی نه تنها می تواند سلامت مردم زرقان را به خطر بیندازد،بلکه بقای گونه های جانوری و گیاهی را در بمو به شکلی جدی تهدید می کند.

عده ای از شهروندان دلیل اصلی این بوی بد را تولید گاز شیمیایی ناشی از فعالیت های صنعتی در همین منطقه عنوان کرده اند،بوی روغن سوخته در حجمی بزرگ انگار که با بوی گاز آمیخته باشد.

گفتنی است ، هر فرد بالغ ،روزانه نیازمند ۱۰تا۲۰هزارلیترهوای سالم برای استنشاق است که با گسترش  فعالیت های صنعتی خطر ناشی ازبروز آلودگی هوا را افزایش داده که برای انسان خطرناک است.

پس این سوال پیش می آید که چرا مسؤولان نسبت به این پدیده بی تفاوت اند؟چرا مسئولان ذره‌ای احساس مسئولیت ندارند؟

مهمترین نکته این است که بوی بد و آلودگی هوا این گاز فقط در زرقان شدت دارد و باید راهکاری عملی برای آن اتخاذ شود تا سلامتی مردم به این راحتی به خطر نیفتد و امیدوارم مسئولان برای حل این مشکل تلاش کنند تا بیش از بیش شهروندان دچار مشکلات تنفس نشوند.

منبع: زرقونیا