به گزارش سرویس سیاسی شیرازه؛ ستادهای انتخاباتی کاندیداها یکی از موارد مهمی هستند که در پیروزی یا شکست کاندیداها اثرگذارند. این مسئله آن‌قدر مهم است که کاندیداها چه در انتخابات مجلس شورای اسلامی و چه در انتخابات ریاست جمهوری، همواره به دنبال ایجاد یک ستاد قوی به دبیری یک شخص قوی و تشکیلاتی هستند تا احتمال پیروزی خود را افزایش دهند. حتی نقش این ستادها آن قدر مهم است که در انتخابات سال 88 عملا موجب توهم میرحسین موسوی و خروج او از چارچوب نظام شد. در آن سال موسوی آن‌قدر به نفرات اصلی و تصمیم‌ساز ستاد خود بها داد که در نهایت در مقابل نظام ایستاد.

اما با همه این‌‌ها، ستادهای انتخاباتی یک کاندیدا پس از پیروزی او معمولا وارد مسیری می‌شوند که کاندیدای حالا رئیس جمهور یا نماینده شده را تحت فشار قرار می‌دهند. «سهم‌‌خواهی ستادی» معمولا از صبح فردای انتخابات که شمارش آرا تمام شود، آغاز می‌شود. این مسئله طبیعتا در انتخابات ریاست جمهوری پررنگ‌تر است. معمولا رئیس جمهور در سطح کلان کشوری، به نفرات اصلی ستاد خود مسئولیت می‌دهد که امری طبیعی هم هست. اما هر چه از این سطح کلان به سمت استان‌ها و شهرستان‌های بیاییم، «سهم‌خواهی ستادی» بیشتر می‌شود تا جایی که حتی برخی مواقع مسئولین ستادهای شهرستانی به دلیل عدم دریافت «سهم» خود! قهر و چرخش سیاسی را ترجیح می‌دهند و سنگ‌اندازی‌ها در مقابل پای تیم دولت در استان‌‌ها و شهرستان‌ها آغاز می‌شود. آن‌ها از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا به مقام ارشد دولت در استان یا شهرستان خود یادآوری کنند که اگر آن‌‌ها نبودند، این مسئولین هم الان بر سر کار نبودند!

استان فارس به عنوان یکی از سیاسی‌ترین استان‌‌های کشور، مصداق بارز این نوع سهم‌خواهی است. این مسئله در دولت احمدی‌نژاد وجود داشت، در دولت روحانی وجود دارد و به احتمال بسیار زیاد در دولت‌های آینده هم وجود خواهد داشت. در دولت احمدی‌نژاد با این‌که او رسما ستادهای خود را در سطح کشور تعطیل اعلام کرده بود اما باز هم رگه‌هایی جدی از نوعی سهم‌خواهی در استان فارس وجود داشت. اما در شرایط کنونی هر چند روحانی هم مانند احمدی‌نژاد ستادهای استانی خود را منحل کرده است اما به نظر می‌رسد سهم‌خواهان ستادی، تیم او در استان و شهرستان‌ها را تحت فشارهای بعضا شدیدی قرار داده‌‌اند. استاندار فارس تا کنون در چند شهرستان‌ با بدرفتاری اصلاح‌طلبان مدعی حضور در ستادهای روحانی مواجه شده است. برخی رسانه‌های مکتوب و غیرمکتوب هم انتقاداتی به او مطرح کرده‌‌اند که وقتی در برخی از آن‌ها عمیق شوی، نوعی سهم‌خواهی ستادی و جناحی را در آن‌ها خواهی یافت.

به نظر می‌رسد در شرایط کنونی، این نوع سهم‌خواهی که احتمالا با سفر استاندار به شهرستان‌های دیگر و فعالیت بیشتر او در شیراز، افزایش نیز می‌یابد، می‌تواند مسیر پیشرفت استان را تحت تاثیر قرار دهد.